Καθημερινές τραγωδίες που περνούν στα ψιλά..

Κάθε μέρα, καταγράφονται πια δύο με τρεις αυτοκτονίες ανθρώπων που δεν έχουν πλέον ελπίδα και λυγίζουν,

ακούμε για ανθρώπους που αυτοπυρπολούνται, για νέους ανθρώπους που επιχειρούν να βάλουν τέλος στη ζωή τους καθώς δεν αντέχουν τη φτώχεια, ενώ υπήρξαν και περιπτώσεις ανθρώπων που έφτασαν μέχρι την Ακρόπολη απειλώντας να πέσουν..
Τραγωδίες που περνούν στα ψιλά, μέχρι να χτυπήσουν την πόρτα μας.

 Κι ενώ βαδίζουμε ολοταχώς προς τις κάλπες, παρακολουθώντας να συμβαίνουν απίστευτα πράγματα γύρω μας, πρωτόγνωρα ως τώρα, όπως οι...  λεκτικές επιθέσεις σε πολιτικούς που δεν τολμούν να ξεμυτίσουν από τα γραφεία και τα σπίτια τους, ούτε για να επικοινωνήσουν με τους πιθανούς ψηφοφόρους τους, ή αυτές στον Άκη Τσοχατζόπουλο τη στιγμή της εισόδου του στις φυλακές Κορυδαλλού ή ακόμα και αυτές στη Βίκυ Σταμάτη στην πρώην Σχολή Ευελπίδων, γύρω μας εξακολουθούν να συμβαίνουν τραγικά γεγονότα που όμως, λόγω εκλογών, δεν τραβούν πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας.

Έτσι, κάθε μέρα, καταγράφονται πια δύο με τρεις αυτοκτονίες ανθρώπων που είτε δεν έχουν πλέον ελπίδα και λυγίζουν, είτε τα οικονομικά βάρη γίνονται πλέον δυσβάσταχτα, με αποτέλεσμα να παύουν να είναι πια διαχειρίσιμα. Ακούμε για ανθρώπους που αυτοπυρπολούνται, για νέους ανθρώπους που επιχειρούν να βάλουν τέλος στη ζωή τους καθώς δεν αντέχουν τη φτώχεια, ενώ άλλοι απελπισμένοι φτάνουν μέχρι την Ακρόπολη και απειλούν να πέσουν, σε μια προσπάθεια λύτρωσης από τα βάρη μιας ασφυκτικής και βάναυσης πραγματικότητας. Και οι φωνές απελπισίας πυκνώνουν, ενώ πάνω από χίλιοι άνθρωποι χάνουν καθημερινά τη δουλειά τους, με την καταγεγραμμένη ανεργία να αγγίζει πια το 22%.

Και η ζωή συνεχίζεται, φτιάχνοντας μικρές καθημερινές τραγωδίες που περνούν στα ψιλά, αφού άλλα είναι τώρα τα σημαντικά και τα επείγοντα. Τραγωδίες που περνούν στα ψιλά, μέχρι να χτυπήσουν την πόρτα μας.

Γ.Παπαγιάννης