Ο δικομματισμός στην Ελλάδα τέλειωσε! Η χώρα εισήλθε και τυπικά πλέον στη νέα μεταπολίτευση και στην Δ' Ελληνική Δημοκρατία μια διαδικασία που επιταχύνθηκε μετά την υπερψήφιση της άθλιας δανειακής σύμβασης από τα κόμματα της πρώην συγκυβέρνησης την 13 Φεβρουαρίου 2012.
Η πολιτική γενιά του Πολυτεχνείου είναι ώρα να ...συνταξιοδοτηθεί
Ως πειραματόζωο που αντέδρασε στις «συνταγές
θεραπείας» αρκεί για να επανατοποθετηθεί η Ελλάδα στον ευρωπαϊκό χάρτη,
ως ένα «πρότυπο παράδειγμα» δημοκρατικής χώρας αξιώνει ένα αύριο, όπου
στο επίκεντρο θα βρίσκονται οι άνθρωποι και όχι οι αριθμοί..
Οι πολίτες με την ψήφο τους έστειλαν ένα σαφές μήνυμα για τη βούλησή τους να παραμείνει η χώρα στον ευρωπαϊκό δρόμο, ώστε να συμμετάσχει στις ζυμώσεις και τις διεργασίες που θα... ξεκινήσουν μετά τη νίκη του Φρανσουά Ολάντ στη Γαλλία, για τη νέα Ευρώπη που οικοδομείται. Το σημαντικό είναι η συμβολή του ελληνικού αποτελέσματος σε αυτές τις διεργασίες.
Υπήρχε διάχυτη στον κόσμο η αίσθηση πως η Ελλάδα έγινε το πειραματόζωο για να δοκιμαστεί η νεοφιλελεύθερη συνταγή της λιτότητας, που τείνει να κυριαρχήσει σε όλη την Ευρώπη. Με το εκλογικό αποτέλεσμα οι Έλληνες πολίτες έδειξαν πως οι συγκεκριμένες «συνταγές σωτηρίας» χρειάζονται αναπροσαρμογές, ώστε οι Ευρωπαίοι πολίτες να μη χάσουν κοινωνικά κεκτημένα δεκαετιών και το βιοτικό τους επίπεδο συνολικά. Είναι ένα μήνυμα που θα σταλεί από το «γαλατικό χωριό που αντιστέκεται», με παραλήπτες τις ευρωπαϊκές κοινωνίες που αισθάνονται την ανάσα της λιτότητας και της απώλειας των κοινωνικών κεκτημένων.
Ως πειραματόζωο που αντέδρασε στις «συνταγές θεραπείας» αρκεί για να επανατοποθετηθεί η Ελλάδα στον ευρωπαϊκό χάρτη, ως ένα «πρότυπο παράδειγμα» δημοκρατικής χώρας αξιώνει ένα αύριο, όπου στο επίκεντρο θα βρίσκονται οι άνθρωποι και όχι οι αριθμοί.
Με την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας να μην τίθεται σε αμφισβήτηση, οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις μπορούν πλέον να βρουν έναν κοινό παρανομαστή με τον οποίο θα δοθεί σε κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» ή «εθνικού σκοπού» η πολιτική εντολή να επαναδιαπραγματευτεί από μηδενική βάση τη δανειακή σύμβαση με την τρόικα. Διαφορετικά δεν θα μπορέσει να προκύψει ούτε κοινοβουλευτική πλειοψηφία για τη στήριξη μιας κυβέρνησης συνεργασίας (της όποιας κυβέρνησης συνεργασίας) ούτε πολύ περισσότερο την απαραίτητη και αναγκαία κοινωνική πλειοψηφία που θα δίνει πολιτική νομιμοποίηση στην όποια κυβέρνηση να εφαρμόσει τα μέτρα του μνημονίου.
Σε αντίθετη περίπτωση η χώρα θα οδηγηθεί εκ νέου σε εκλογές, υπό το σοβαρό ενδεχόμενο ο εκβιασμός για την καταβολή της πρώτης δόσης του νέου δανείου (που εκ των πραγμάτων θα προκύψει...) να παράγει τα αντίθετα αποτελέσματα, οδηγώντας σε εκ βάθρων ανατροπή του πολιτικού σκηνικού της χώρας.
Κάπως έτσι αναδεικνύεται ως ζητούμενο σε επίπεδο τακτικής το ποιος θα αναλάβει την ευθύνη να προκαλέσει νέα προσφυγή στην κάλπη. Όπως και να 'Αχει, αυτό θα είναι το θέμα που θα κυριαρχήσει την «επόμενη μέρα» και που αναγκαστικά θα λάβει χώρα μέσα από το πλαίσιο διερευνητικών εντολών για το σχηματισμό κυβέρνησης. Διότι σε κάθε περίπτωση η χώρα θα πρέπει να κυβερνηθεί!
Π.Κ. Μαυρίδης