Φρενάρουν τη δημόσια κριτική η ακυβερνησία και το ενδεχόμενο επαναληπτικών εκλογών.
Το ορατό, πια, ενδεχόμενο επαναληπτικών εκλογών κρατά κλειστά τα στόματα στη ΝΔ, καθώς σε τέτοιο ρευστό τοπίο κανείς δεν παίρνει την πρωτοβουλία να θέσει θέμα ευθυνών και αμφισβήτησης του... Αντώνη Σαμαρά – και των επιτελών του.
Από τις κατ΄ιδίαν συζητήσεις, πάντως, προκύπτει η ένταση της κριτικής στoν «τρίτο όροφο» της Λ.Συγγρού.
Τα πυρά στρέφονται στους στενούς συνεργάτες του κ.Σαμαρά για τα «απανωτά λάθη» πριν και μετά την προκήρυξη των εκλογών. Όπως;
- Η περίφημη «στροφή» του Νοεμβρίου δεν εξηγήθηκε στους πολίτες επαρκώς και πέρασε ως «τούμπα Σαμαρά». Η κατάσταση χειροτέρεψε από την μονότονη διευκρίνιση «ένα είναι το Μνημόνιο, το πρώτο, ενώ αυτό που υπογράψαμε τον Φεβρουάριο ήταν δανειακή σύμβαση».
- Το ίδιο αποτέλεσμα είχε η ισχνή συμμετοχή της ΝΔ στην μεταβατική κυβέρνηση Παπαδήμου (με έξι στελέχη της) προκειμένου να αποδείξει... ότι δεν συγκυβερνά. Τόσο οι πολίτες όσο και η ίδια η (πρώην;) κομματική βάση το εξέλαβε ως «κοροϊδία» και το κλίμα επιδεινωνόταν όσο περνούσαν οι μήνες, καθώς δεν τηρήθηκε ο σχεδιασμό της Λ.Συγγρού «κυβέρνηση συνεργασίας τον Νοέμβριο και εκλογές άρον-άρον τον Φεβρουάριο» - πριν δηλαδή... εμπεδώσει η κοινωνία ότι η ΝΔ συγκυβερνά.
- Ως «μοιραίο λάθος» θεωρείται η διαγραφή των 22 βουλευτών τη νύχτα της ψήφισης του δεύτερου Μνημονίου, προκειμένου να αποδείξει ο κ.Σαμαράς στους δανειστές ότι στήριξε «με αίμα» τη δανειακή σύμβαση. Αυτή η κίνηση αφενός εξόργισε την κομματική βάση που είχε γαλουχηθεί στην αντιμνημονιακή ρητορική τον προηγούμενο 1,5 χρόνο και, αφετέρου, οδήγησε στην δημιουργία του κόμματος Καμμένου όπου βρήκαν στέγη και έκφραση οι «αντιμνημονιακοί» του δεξιού χώρου.
- Εκπληξη προκάλεσε το γεγονός ότι η ΝΔ μπήκε στη μάχη παντελώς ανέτοιμη οργανωτικά και επικοινωνιακά, παρότι ζητούσε εκλογές τουλάχιστον επτά μήνες νωρίτερα.
- «Λάθος» θεωρείται ο εκλογικός στόχος της αυτοδυναμίας που τέθηκε με την έναρξη της προεκλογικής περιόδου. «Όταν δεν έχεις ούτε μία μέτρηση που να δείχνει έστω στο 38%, πώς βάζεις τέτοιο στόχο;», το ρητορικό ερώτημα. Η «αυτοδυναμία» μετατράπηκε σε «ισχυρή εντολή» το τελευταίο μόλις δεκαήμερο – κι αυτό μετά από τις ενστάσεις έμπειρων πρώην κομματικών στελεχών που μετείχαν στην εκλογική επιτροπή.
- Αρνητικό αντίκτυπο είχε και η επιλογή να φτάσει ο κ.Σαμαράς στις κάλπες χωρίς ούτε μία συνέντευξη Τύπου (πόσο μάλλον συμμετοχή σε ένα debate) που θα βοηθούσε να περάσουν θέσεις στο «κοινό» - «τις κραυγές από τα μπαλκόνια δεν τις ακούει κανείς, όπως κανείς δεν διαβάζει τα ‘σεντόνια’ των ομιλιών», είναι μία χαρακτηριστική φράση. Ελάχιστες άλλωστε ήταν και οι συνεντεύξεις του σε μέσα ενημέρωσης, κάτι που οδηγεί σε κριτικές περί «φοβικής εκστρατείας».
- Οσο για την ατζέντα που πρόβαλλε; Προς το παρόν οι γνώμες διίστανται. Κάποιοι θεωρούν ότι η σκληρή δεξιά ρητορική και η πρωτοφανής επίθεση εναντίον της Αριστεράς… «έστειλε κόσμο σ΄αυτήν» από αντίδραση», ενώ μούδιασε τον περίφημο μεσαίο χώρο. Αλλοι θεωρούν ότι η ατζέντα ήταν μεν σωστή αλλά «δόθηκε απότομα και πολύ αργά»...
M.Mάνη
capital
