Πέρυσι το μέσο δηλωθέν ετήσιο εισόδημα ήταν:
- για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους ήταν 17.000 ευρώ,
- για τους ιδιοκτήτες κομμωτηρίων 5.519 ευρώ,
- για τους ιδιοκτήτες εστιατορίων 11.004 ευρώ,
- για τους ιδιοκτήτες μπαρ - καφέ 6.528 ευρώ και
- για τους υδραυλικούς 10.474 ευρώ.
Στέκουν τα νούμερα αυτά στην κοινή λογική; Είναι δυνατόν ο μέσος εστιάτορας να κερδίζει περίπου τα μισά από ό,τι ο μέσος μισθωτός ή συνταξιούχος;;
Όσο ατυχείς, άκαιρες και αναντίστοιχες με τον ρόλο της ως επικεφαλής ενός διεθνούς οικονομικού οργανισμού, όπως το ΔΝΤ, και αν εάν ήσαν οι πρόσφατες τοποθετήσεις της κ. Κριστίν Λαγκάρντ στη βρετανική εφημερίδα Guardian σχετικά με την Ελλάδα, δεν παύουν να αφορούν στην κυριότερη πηγή κοινωνικής αδικίας στη χώρα μας αλλά ... και στη βασική αιτία σημαντικού τμήματος των δεινών της.
Εάν η Ελλάδα είχε κατορθώσει να δαμάσει το τέρας της φοροδιαφυγής, θα είχε οδηγηθεί στη σημερινή της κατάντια;
Εάν η παραοικονομία δεν είχε αναχθεί σε «εθνικό σπορ» και δεν αφορούσε σε ποσοστό έως και 30%, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, της οικονομικής δραστηριότητας, θα είχε πτωχεύσει η χώρα μας;
Σε μια χώρα στην οποία μισθωτοί και συνταξιούχοι είναι τα μόνιμα εξιλαστήρια θύματα της φορολογικής πολιτικής, καθώς δηλώνουν το 70,8% του συνόλου των εισοδημάτων και πληρώνουν το 55,5% του συνόλου των φόρων, πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για κοινωνική δικαιοσύνη;
Αντίστοιχα, όταν επί σειρά ετών η επίσημη Πολιτεία εκπαιδεύει συστηματικά τους φορολογούμενους πολίτες να φοροδιαφεύγουν, μέσω του διαβόητου μέτρου της περαίωσης, πώς είναι δυνατόν να περιμένουμε μείωση του εγκληματικού αυτού φαινομένου;
Εάν ο Έλληνας πολίτης έτρεφε έστω και την παραμικρότερη εμπιστοσύνη, πρώτον, στον τρόπο με τον οποίο οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί του διαχειρίζονται το χρήμα των φορολογουμένων και, δεύτερον, στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται από τη δημόσια διοίκηση και ιδιαίτερα τον φοροελεγκτικό μηχανισμό, θα είχε αναχθεί η φοροδιαφυγή σε πραγματική μάστιγα;
Σήμερα, υπό το φως του τραγικού ταμειακού αδιεξόδου, στο οποίο έχει περιέλθει, το ελληνικό δημόσιο ενεργοποιεί το μέτρο της προσωποκράτησης αλλά και των κατασχέσεων για ποσά ύψους ακόμη και 300 ευρώ.
Εάν το κράτος αυτό, όμως, έκανε καλά τη δουλειά του επί τόσα χρόνια και κατένειμε κατά δικαιότερο τρόπο τα φορολογικά βάρη, θα είχε οδηγηθεί η χώρα σε χρεοκοπία και η οικονομία σε τόσο βαθιά ύφεση;
Αντίστοιχα, εάν οι δομές του φοροελεγκτικού και φοροεισπρακτικού μηχανισμού ήσαν διαφανέστερες και λειτουργούσαν βάσει πλαισίου κανόνων που δεν είναι ανοιχτό σε ερμηνείες από τις κατά τόπους εφορίες ή ακόμη και από διαφορετικούς εφοριακούς υπαλλήλους, θα έτρεφε ο Έλληνας φορολογούμενος τα αρνητικά αισθήματα που έχει σήμερα έναντι του μηχανισμού αυτού;
Πέρυσι το μέσο δηλωθέν ετήσιο εισόδημα για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους ήταν 17.000 ευρώ, για τους ιδιοκτήτες κομμωτηρίων 5.519 ευρώ, για τους ιδιοκτήτες εστιατορίων 11.004 ευρώ, για τους ιδιοκτήτες μπαρ - καφέ 6.528 ευρώ και για τους υδραυλικούς 10.474 ευρώ.
Στέκουν τα νούμερα αυτά στην κοινή λογική; Είναι δυνατόν ο μέσος εστιάτορας να κερδίζει περίπου τα μισά από ό,τι ο μέσος μισθωτός ή συνταξιούχος;
Σήμερα, ο προεκλογικός αγώνας δεν θα έπρεπε να διεξάγεται βάσει του διλήμματος μνημόνιο ή μη μνημόνιο.
Όφειλε να διεξάγεται στη βάση των τρόπων με τους οποίους προτείνουν να πατάξουν το φαινόμενο της φοροδιαφυγής όσοι διεκδικούν την ψήφο μας.
Διότι αν εξέλειπε αυτό το φαινόμενο, και εάν βεβαίως οι πολιτικοί έτρεφαν έστω και τον ελάχιστο σεβασμό στα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων, και δεν τασπαταλούσαν για τη συτήρηση είτε του πελατειακού κράτους είτε του πολυτελούς τρόπου διαβίωσης πολλών εξ αυτών, τότε δεν θα είχαμε ανάγκη ούτε από μνημόνια, ούτε και από την κ. Λαγκάρντ και τις επισημάνσεις της…
Ν.Γ.Δρόσος
