Αίσθηση προκάλεσε ο τίτλος του άρθρου του John Carney (παρουσιάστηκε στο e-FSW) με τίτλο
«Μην πειράξετε τις καταθέσεις σας από τις ελληνικές τράπεζες».
Το άρθρο βέβαια αναφέρεται στην ρευστότητα που αποκτά το τραπεζικό σύστημα της χώρας λόγω του ότι μεγάλο ποσοστό των μισθών.. (δημόσιος τομέας και όχι μόνο) και των συντάξεων πληρώνεται μέσω αυτού, καθώς επίσης και σε μια σειρά νομικών ζητημάτων που ενδέχεται να αντιμετωπίσουν κάποιες κατηγορίες πελατών.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, το εκλογικό αποτέλεσμα της 17ης Ιουνίου και ο σχηματισμός της κυβέρνησης που ακολουθεί αναμφίβολα τόνωσαν το ηθικό των Ελλήνων καταθετών.
Ακόμη και όσοι προέβλεπαν την έξοδο της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ τώρα υποστηρίζουν ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο αναβάλλεται τουλάχιστον για κάποιους μήνες, ή ότι ο σχετικός κίνδυνος εμφανίζεται μειωμένος σε σχέση με το προεκλογικό παρελθόν…
Η αλήθεια είναι ότι εδώ και δύο περίπου χρόνια όπου οι Έλληνες βομβαρδίζονται καθημερινά με σενάρια για το πότε η χώρα θα πτωχεύσει και για το πότε θα τεθεί εκτός ευρωζώνης, οι εγχώριες καταθέσεις είναι:
Πρώτον, η μόνη κατηγορία επένδυσης που έχει αποφέρει θετικές αποδόσεις και μάλιστα σημαντικού ύψους. Για παράδειγμα, σε μια διετή περίοδο όπου τα ακίνητα έχουν χάσει γύρω στο 30%, οι μετοχές πολύ πάνω από 50%, τα κρατικά ομόλογα το ίδιο κ.λπ., οι τράπεζες έχουν ανταμείψει τους προθεσμιακούς καταθέτες με συνολική απόδοση γύρω ή και άνω του 10%.
Και δεύτερον, μία από τις πλέον αποδοτικές τοποθετήσεις «σταθερού εισοδήματος» ανά τον κόσμο, με δεδομένο ότι τα επιτόκια των καταθέσεων και των ομολόγων στο εξωτερικό ήταν πολύ χαμηλότερα από τα αντίστοιχα της Ελλάδας!
Μέχρι σήμερα, λοιπόν, περισσότερο κερδισμένοι ήταν αυτοί που απλώς αποφάσισαν να μην πράξουν το παραμικρό, είτε επειδή επέδειξαν μεγάλη ψυχραιμία, είτε επειδή δεν κατάλαβαν καν την ύπαρξη του κινδύνου…
Και η «επόμενη μέρα»
Οι παρελθούσες αποδόσεις όμως δεν προδικάζουν απαραίτητα τις μελλοντικές και φυσικά κανείς δεν μπορεί να διαβεβαιώσει πως η Ελλάδα θα μείνει «επ’ άπειρον» στη ζώνη του ευρώ.
Ωστόσο, σήμερα υπάρχει ένα σαφώς καλύτερο momentum από το προεκλογικό «χθες» (είχε επηρεαστεί και από την όλη κινδυνολογία που επιχειρήθηκε).
Με την Ευρώπη να σκέφτεται σοβαρότερα να προχωρήσει σε κάποια χαλάρωση του προγράμματος, ή έστω σε μεγαλύτερη προσφορά ρευστότητας.
Και με τη νέα κυβέρνηση να έχει μπροστά της σημαντικά περιθώρια να επαναφέρει κεφάλαια στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα μέχρι το τέλος του έτους, υπό την προϋπόθεση ότι θα καταφέρει να κατευνάσει την ανησυχία των αγορών.
Μόνο να σκεφτούμε πόσα κεφάλαια θα μπορούσαν να επανέλθουν στα γκισέ των τραπεζών από τις ασφαλιστικές εταιρείες που εδώ και μήνες «δανείζουν τη Μέρκελ». Το ίδιο κάνουν μεγάλες ελληνικές εταιρείες και θυγατρικές πολυεθνικών, που αρκούνται στα οριακά επιτόκια του εξωτερικού και σνομπάρουν μέχρι σήμερα τα επιτόκια καταθέσεων, τα οποία ακόμη και για μικρά ποσά υπερβαίνουν κατά 400 και 500 μονάδες βάσης το EURIBOR…
Να σκεφτούμε επίσης και τη δυνατότητα επιτυχίας ενός προγράμματος «αμνήστευσης» των κεφαλαίων που θα επαναπατριστούν, αρκεί αυτήν τη φορά να γίνει μια σωστή προετοιμασία από τις ελληνικές αρχές/Χαμαιλέων…
