Με ρυθμούς «χελώνας» εξακολουθούν και εξελίσσονται οι εργασίες στο μετρό της
Θεσσαλονίκης, αφού, παρά τις δεσμεύσεις που αναλήφθηκαν το περασμένο διάστημα,
τα προβλήματα -κυρίως οικονομικής υφής της αναδόχου κοινοπραξίας και εν μέρει
τεχνικών και συμβατικών εμποδίων- που έχουν οδηγήσει σε χρονικό «εκτροχιασμό»
του έργου, δεν έχουν επιλυθεί ακόμη. «Δυστυχώς είμαστε στον ίδιο
παρανομαστή.
Η μηχανή του μετρό δεν κίνησε», εξηγεί ο.. πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων στον κατασκευαστικό τομέα του μετρό κ. Γ. Κόκκινος, με αφορμή την τετράωρη στάση εργασίας που θα πραγματοποιήσουν σήμερα οι περίπου 200 εργαζόμενοι της κοινοπραξίας, με σκοπό να προειδοποιήσουν για την ανησυχητική πορεία του μεγαλύτερου κατασκευαστικού έργου της Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα με το συνδικαλιστή, τους τελευταίους 5 μήνες οι εργασίες προχωρούν μετ' εμποδίων, αφού η κοινοπραξία εμφανίζει οικονομική αδυναμία να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του έργου.
«Το αρχικό χρονοδιάγραμμα προέβλεπε παράδοση του έργου τον Οκτώβριο του 2012, αλλά η ημερομηνία αυτή έχει παραταθεί για το Νοέμβριο του 2016. Ωστόσο, με τους ρυθμούς που προχωρούν οι εργασίες, το έργο δεν θα τελειώσει ποτέ», σημειώνει ο κ. Κόκκινος και διευκρινίζει πως με εξαίρεση κάποια χωματουργικά, η κατασκευή στο βασικό κομμάτι του μετρό Θεσσαλονίκης έχει «τραβήξει χειρόφρενο».
Ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί, όπως λέει, είναι ότι οι δύο «μετροπόντικες» είναι παροπλισμένοι εδώ και τρεις μήνες στη συμβολή των οδών Μπότσαρη και Δελφών, το εργοτάξιο στην Ανάληψη δεν είναι ενεργό και σε πολλές περιπτώσεις διαπιστώνεται αδυναμία προμήθειας πρώτων υλών, δεδομένου ότι οι προμηθεύτριες εταιρείες δεν δέχονται πλέον να παραδώσουν με πίστωση. «Είναι μια αρρωστημένη κατάσταση.
Το έργο που παράγεται είναι τόσο λίγο που δεν εξασφαλίζει στην εταιρεία έσοδα, ικανά να τη διατηρήσουν σε τροχιά βιωσιμότητας», τονίζει ο κ. Κόκκινος με εμφανή ανησυχία και σημειώνει ότι από το σύνολο του μετρό, μέχρι στιγμής μόνο το ένα τρίτο έχει κατασκευαστεί.
Οι μεγάλες καθυστερήσεις πάντως έχουν αρχίσει να εξαντλούν και την υπομονή της πολιτείας, η οποία αφήνει να εννοηθεί πως δεν θα διστάσει να αξιοποιήσει κάθε νόμιμο προβλεπόμενο μέσο, για να διαφυλάξει το δημόσιο συμφέρον, όπερ εστί, είτε θα δρομολογηθεί -το πιο πιθανό- υποκατάσταση αναδόχου, είτε έκπτωσή του. Από την πλευρά του αναδόχου, πάντως, ζητείται επαναδιαπραγμάτευση της σύμβασης, η οποία για την ώρα τουλάχιστον δεν φαίνεται να εξετάζεται ως ενδεχόμενο από την αναθέτουσα αρχή, η οποία παραπέμπει το θέμα στην πολιτική ηγεσία.
Λ.Λιάμης/Ημερησία
