 |
| Άρθρο του κ.Μ.Ιγνατίου. |
"Το δημοσίευμα του περιοδικού «Der Spiegel», ότι «το Διεθνές Νομισματικό
Ταμείο άφησε να εννοηθεί προς την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι δεν θα
συμμετάσχει σε περαιτέρω βοήθεια προς την Ελλάδα», με αποτέλεσμα -εάν συμβεί
αυτό- η χώρα μας «θα μπορούσε να χρεοκοπήσει το Σεπτέμβριο», συγκλόνισε όσους
ασχολούνται με το λεγόμενο «ελληνικό πρόβλημα», και ανάγκασε τον υπουργό
Οικονομικών να επικοινωνήσει με ανώτερο αξιωματούχο του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον."
Ηταν μία μη αναμενόμενη εξέλιξη, εκτός εάν πιστέψουμε όσους υποστηρίζουν πως η Αθήνα δεν κατανοεί τα μηνύματα των εκπροσώπων των «δανειστών», οι οποίοι έχουν αντιληφθεί... -αν και τους πήρε 26 μήνες- πως ούτε τα μαθηματικά βγαίνουν ούτε το Πρόγραμμα είναι το φάρμακο που αρμόζει για τις παθογένειες της ελληνικής οικονομίας.
Οπωσδήποτε η κατάσταση δεν είναι καλή, αντίθετα η οικονομία ολισθαίνει σε ατραπούς που οδηγούν στο τέλος. Οι μεταρρυθμίσεις δεν είναι ικανοποιητικές, οι αργοπορίες καθημερινό φαινόμενο και οι του Ταμείου τουλάχιστον, τους οποίους θεωρώ πιο ψύχραιμους και πραγματιστές, είναι βέβαιοι -αν και αρνούνται να το ομολογήσουν δημόσια- πως η μείωση του χρέους του ΑΕΠ στο 120%, το 2020, είναι ένα όνειρο απατηλό.
Τα παραπάνω δεδομένα, εκτός εάν τα μέλη της νέας κυβέρνησης συνεργασίας είναι θαυματοποιοί, αποδεικνύουν πως ο στόχος του Μνημονίου δεν είναι πραγματοποιήσιμος. Και όταν δεν επιβεβαιώνεται η βιωσιμότητα του χρέους, το Ταμείο σηκώνει τα χέρια ψηλά. Αδυνατώ να σκεφθώ ποιο άλλο τρικ θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει η αποστολή του ΔΝΤ, για να πείσει το Δ.Σ. του Ταμείου ότι είναι βιώσιμο το χρέος.
Επειδή λέγονται και γράφονται πολλά, και επειδή το Ταμείο είναι φειδωλό στην ενημέρωση, πρέπει να γίνουν μερικές διευκρινίσεις, που έχουν μεγάλη σημασία, ακόμα και αν οι πληροφοριοδότες δεν έχουν άμεση σχέση με τα μέλη της αποστολής.
Πρώτον, κάθε επιπλέον ευρώ, εκτός του τρέχοντος προγράμματος, που εγκρίθηκε το Μάρτιο, θα πρέπει να προέρχεται από την Ευρώπη, διότι το Ταμείο έχει φτάσει στο όριο των πόρων, που έχει προς διάθεση για την Ελλάδα».
Δεύτερον, για να λάβει η χώρα μας τα κονδύλια του τρέχοντος προγράμματος πρέπει τα μέλη της κυβέρνησης να ιδρώσουν.
Αρα, εάν πραγματοποιηθεί η πολυπόθητη επιμήκυνση, η Ελλάδα δεν πρέπει να προσδοκά οικονομική βοήθεια από το Ταμείο, ενώ για να συνεχιστεί η χρηματοδότηση με βάση το Πρόγραμμα του Μαρτίου, πρέπει να προηγηθούν πράξεις και μάλιστα στα σημαντικότατα θέματα των αποκρατικοποιήσεων και της φοροδιαφυγής.
Αρκετοί οικονομολόγοι έχουν εκφράσει κατά καιρούς την άποψη ότι το Ταμείο αναζητεί δικαιολογίες για να αποδεσμευθεί από την Ελλάδα. Με λίγα λόγια, όπως ισχυρίζονται, μερικές κινήσεις και δημοσιεύματα εντάσσονται στο πλαίσιο υλοποίησης της απόφασης αποχώρησης.
Δεν θα υποσηρίξω ποτέ ότι είμαι ο πλέον αρμόδιος να απαντήσει στο ερώτημα, ούτε ότι γνωρίζω τις σκέψεις των ανθρώπων του Ταμείου. Πρόκειται για θέμα, που, αν όντως υπάρχει, συζητείται μόνο στα υψηλά δώματα. Είναι, όμως, ένα ζήτημα, που θα επηρεάσει την παγκόσμια οικονομία, και ειδικά την αμερικανική, η οποία συνδέεται στρατηγικά και οικονομικά με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Τείνω, λοιπόν, να καταλήξω στο συμπέρασμα πως οι αμερικανικές εκλογές αποτελούν τροχοπέδη για την όποια απόφαση πτώχευσης της Ελλάδας και εκδίωξής της από τη ζώνη του ευρώ, πριν από την πρώτη Τρίτη του Νοεμβρίου...
Βέβαια, το πρόβλημα είναι ορατό και ταυτόχρονα δύσκολο, και θα πρέπει να πάψουμε να δρούμε και να αντιδρούμε όπως η καμηλοπάρδαλη...
