Σημασία δεν έχουν μόνο τα «μπράβο» των δανειστών.
Αν δεν γίνει άμεσα κάτι, η κοινωνία η οποία σχεδόν τρία χρόνια σιγοβράζει,σύντομα θα εκραγεί. Και δεν θα εκραγεί από τη στάση
του ΣΥΡΙΖΑ, των Ανεξάρτητων Ελλήνων ή του ΚΚΕ.
Θα εκραγεί λόγω της απελπισίας
και των αδιεξόδων του καθενός ξεχωριστά...
Πως το κλίμα αλλάζει για την Ελλάδα στο εξωτερικό έχει πολύ μικρή σημασία αναλογικά με το κλίμα που διαμορφώνεται εντός συνόρων – στην καρδιά της ελληνικής κοινωνίας.
Ο χρόνος αντοχής και ανοχής για την πλειονότητα των Ελλήνων τελειώνει.
Το υποτιθέμενο... «λίπος» που υπήρχε εξαντλήθηκε.
Τέσσερα χρόνια τώρα εργαζόμενοι, ελεύθεροι επαγγελματίες και επιχειρηματίες βάζουν από την τσέπη τους για να κρατηθούν στη ζωή, να κρατήσουν δουλειές, να κρατήσουν επιχειρήσεις.
α λεφτά αυτά τελειώνουν, αν δεν τελείωσαν ήδη για τους περισσότερους.
Καλώς ή κακώς, τα χρήματα αυτά, όλες αυτές οι θυσίες χάθηκαν. Αντί να γίνουν παραγωγικές επενδύσεις, έγιναν σκουπίδια σε ένα βαρέλι που δεν έχει πάτο. Πόσα και πόσα δισεκατομμύρια δεν έκαναν φτερά από την αγορά;
Και τώρα άλλα 11,5 δισ. και πλέον θα εξαφανιστούν.
Οι περικοπές στις συντάξεις είναι λεφτά που δεν θα γυρίσουν στην αγορά.
Οι περικοπές στους μισθούς είναι λεφτά που δεν θα γυρίσουν στην αγορά. Η αύξηση των ανέργων είναι λεφτά που δεν θα εισπράξουν με τη μορφή φόρων το κράτος και εισφορών τα ασφαλιστικά ταμεία. Και πάει λέγοντας.
Η Ελλάδα έχει πτωχεύσει.
Το κράτος πληρώνει μόνο τις κουτσουρεμένες συντάξεις και τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων.
Οι επιχειρήσεις κινούνται οριακά με τα μετρητά που έχουν απομείνει στην αγορά και μέχρι εκεί.
Αν δεν γίνει άμεσα κάτι, η κοινωνία θα εκραγεί. Και δεν θα εκραγεί από τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ, των Ανεξάρτητων Ελλήνων ή του ΚΚΕ. Θα εκραγεί λόγω της απελπισίας και των αδιεξόδων του καθενός ξεχωριστά. Αυτό λοιπόν το κάτι δεν μπορεί να είναι ούτε λόγια συμπόνιας και κατανόησης από τους ξένους ούτε ευχολόγια για διατήρηση της εθνικής και κοινωνικής ενότητας.
Είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο και απτό. Είναι χρήμα, είναι ρευστό για να κινηθεί η οικονομία.
Οι τράπεζες τέσσερα χρόνια τώρα έχουν κλείσει τις στρόφιγγες του δανεισμού. Προσπαθούν να καλύψουν τις επισφάλειές τους, να σωθούν από τη δική τους χρεοκοπία.
Το κράτος για άλλη μια φορά στάθηκε αρωγός τους. Οι ελληνικές τράπεζες αναπνέουν ακόμα με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων. Μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία της ανακεφαλαιοποίησής τους, θα πρέπει αυτομάτως να αρχίσουν να διοχετεύουν χρήμα στην αγορά.
Ήδη η κρίση έχει ξεκαθαρίσει αρκετά την ήρα από το στάρι.
Αρκετές επιχειρήσεις εξυγιάνθηκαν, μείωσαν κόστη, αναγκάστηκαν να γίνουν πιο εξωστρεφείς και συνεργάσιμες. Όσες κρατήθηκαν ζωντανές έχουν ιδέες και έτοιμα projects προς υλοποίηση. Αυτά οι τράπεζες οφείλουν να αξιολογήσουν και χρηματοδοτήσουν.
Είναι ο μόνος τρόπος για να επέλθει ανάπτυξη, να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας...
Π.Κ. Μαυρίδης
