Εντάξει, γίνεται διαπραγμάτευση, οι δύο πλευρές ελίσσονται (αν και μεταξύ η μία πλευρά, ελίσσεται γιατί η Τρόϊκα αποτελείται από τεχνοκράτες που δεν μπορούν να ελιχθούν, εκτός και αν πάρουν εντολή από τους πολιτικούς που εκπροσωπούν), αλλά μυρίζει και μπαρούτι...
Η κυβέρνηση δυσκολεύεται πάρα πολύ να συμπληρώσει το πακέτο των 11,6 δις-όπως φάνηκε για μια ακόμη φορά απόψε μετά την αποτυχία των τριών κυβερνητικών εταίρων να καταλήξουν σε συμφωνία-, αφού οι τροϊκανοί έχουν απορρίψει τα 2,5 και τα άλλα τρία είναι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και έτσι ο Σαμαράς τόχει ρίξει στις... συναντήσεις και τις επισκέψεις, ο Βενιζέλος μιλάει συνεχώς μια και έχει ευχέρεια και ο Κουβέλης προτείνει φανταστικά ισοδύναμα.
Για να κατανικήσει λοιπόν την αμηχανία της η κυβέρνηση πλασάρει ότι μάχεται για ένα πακέτο διευκολύνσεων, αλλά είναι πολύ αμφίβολο ότι θα το πετύχει πριν γίνει η έκθεση της Τρόϊκας και είναι θετική. Μπορεί το κλίμα των τελευταίων εβδομάδων να ήταν θετικό, αλλά με την ίδια επωδό. Οτι η Ελλάδα πρέπει να εκπληρώσει τις δεσμεύσεις. Χθες μάλιστα τα δημοσιεύματα του γερμανικού τύπου δεν ήταν θετικά, αλλά αρνητικά, ίσως γιατί προηγήθηκαν κάποια άλλα που έλεγαν ότι η Μέρκελ ήταν αποφασισμένη να διευκολύνει την κατάσταση για να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη.
Στο πλαίσιο αυτό, της μάχης δηλαδή για διευκολύνσεις και επιμηκύνσεις εντάσσεται η επίσκεψη του Σαμαρά στον Ντράγκι. Κατά μία εκδοχή πήγε με το αίτημα να πάει πιο πίσω η αποπληρωμή των ομολόγων που έχει η ΕΚΤ στην κατοχή της και να κατεβάσει και τους τόκους. Άγνωστο τι απάντησε ο Ντράγκι κεκλεισμένων των θυρών, αλλά δημόσια είπε ότι ναι μεν η Ελλάδα έχει κάνει προσπάθειες, αλλά πρέπει να συνεχίσει στο δύσκολο δρόμο. Μπορεί να φανταστεί κανείς ότι κάτι ανάλογο θα πεί και η Λαγκάρντ όταν θα τη συναντήσει στη Λευκωσία.
Το σίγουρο είναι ότι τώρα ο Σαμαράς και οι δικοί του ανακαλύπτουν πόσο δύσκολα και επώδυνα είναι τα πράγματα όταν είσαι στην κυβέρνηση και ασκείς την εξουσία σε περίοδο τέτοιας κρίσης. Γιατί τόσο οι υπουργοί, όσο και οι βουλευτές της Ν.Δ. βλέπουν το πολιτικό κόστος. Οπως, από την άλλη πλευρά, όταν είσα στην αντιπολίτευση έχεις το περιθώριο να καταγγέλλεις συνεχώς και να απαιτείς ανεύθυνα. Τουλάχιστον στην Ελλάδα. Άλλωστε στον ίδιο δρόμο είναι τώρα ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α και οι υπόλοιποι. Το ερώτημα είναι αν αυτοί αντιλαμβάνονται ότι άνοιξαν τον δρόμο στην “Χρυσή Αυγή” επίσης.
Aγ.Στάγκος
