Όπως προκύπτει από τις μακροοικονομικές προβολές των παραγόντων που θα το επηρεάσουν τα επόμενα χρόνια (π.χ. ρυθμός μεταβολής του ΑΕΠ, εκτιμώμενα πρωτογενή πλεονάσματα), υπολογίζεται πως στο τέλος της τρέχουσας δεκαετίας θα φθάσει μεταξύ 145% και 150% του ΑΕΠ.
Ετσι στις επαφές της τρόικας με την ελληνική κυβέρνηση τίθεται επί τάπητος
και αυτό το ζήτημα, ώστε να βρεθεί η χρυσή τομή.
Οι προτάσεις που εξετάζονται είναι οι ακόλουθες:
1. Η επιμήκυνση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής κατά δύο χρόνια με παράλληλη εξεύρεση λύσης ώστε να καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενό που θα προκύψει από τα υψηλότερα ελλείμματα (περί τα 20 δισ. ευρώ), χωρίς να χρειαστεί η Ελλάδα να προσφύγει στον μηχανισμό στήριξης. Με την επιμήκυνση πιστεύεται ότι θα έρθει νωρίτερα η ανάκαμψη της οικονομίας και θα ξεκινήσει από το 2014 η άνοδος του ΑΕΠ.
2. Η μείωση του μεσοσταθμικού επιτοκίου, το οποίο επιβαρύνει το υφιστάμενο χρέος, για να περιοριστούν οι δαπάνες για τόκους.
3. Η ανακεφαλαιοποίηση των εγχώριων τραπεζών να γίνει μέσω του «ισπανικού μοντέλου». Δηλαδή οι τραπεζικοί όμιλοι να λάβουν τα κεφάλαια απευθείας από τον μηχανισμό στήριξης και το ποσό να μην επιβαρύνει το κρατικό χρέος.
4. Η επιτάχυνση και ταυτόχρονα διεύρυνση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, με στόχο να αυξηθούν τα προσδοκώμενα έσοδα.
5. Τέλος, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να υιοθετηθεί σε μια επόμενη φάση η πρόταση που έχει διατυπώσει από τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους το ΔΝΤ για «κούρεμα» των ομολόγων που έχει στο χαρτοφυλάκιό του ο «επίσημος τομέας», η ΕΚΤ, και οι κεντρικές τράπεζες των χωρών-μελών. Σε μια τέτοια περίπτωση θα επιτευχθεί με πολύ γρηγορότερους ρυθμούς η μείωση του δημόσιου χρέους
