Εάν η χώρα μας έχει κατορθώσει να σταθεί όρθια έως σήμερα και να μην κυλήσει στην άβυσσο της κοινωνικής αναταραχής, όπως πολλοί προέβλεπαν
ή προσδοκούσαν τις πρώτες ημέρες της κρίσης,
τούτο οφείλεται στην αντοχή και τη νηφαλιότητα που επέδειξε το μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας μας απέναντι στην ευθεία υποβάθμιση του τρόπου ζωής του, αλλά και στην καταβαράθρωση των εισοδημάτων του.
Ουδεμία κοινωνία αντέχει την ανεργία και την ανέχεια, στην έκταση που αυτές έχουν φθάσει στην Ελλάδα. Ουδεμία κοινωνία μπορεί να επιζήσει ή να ανεχθεί... επί μακρόν όσα συμβαίνουν σήμερα στην πατρίδα μας με την επίκληση της δημοσιονομικής προσαρμογής.
Όμως, αντίστοιχα, ουδείς έχει το δικαίωμα σε μια συντεταγμένη πολιτεία, ιδίως εάν κατέχει δημόσιο αξίωμα, να απειλεί με προσφυγή στη βία και με κατάλυση του πολιτεύματος.
Οι δημόσιες τοποθετήσεις στις οποίες προχώρησαν χθες, τόσο ο βουλευτής της ΔΗΜΑΡ Γιάννης Μιχελογιαννάκης όσο και ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ Νίκος Φωτόπουλος, ισοδυναμούν με ανοικτή πρόσκληση σε αναταραχή.
Ο κ.Φωτόπουλος, χρόνια τώρα, μας έχει συνηθίσει σε ακραίες θέσεις με στόχο την προώθηση των συνδικαλιστικών του διεκδικήσεων, όμως χθες, υπερέβη εαυτόν.
Η δήλωσή του ότι «τα ανδρείκελα που κυβερνούν τη χώρα, μόνο με ένα πράγμα σταματούν: με αντίσταση και όχι αντίδραση». (...) «Όταν η μπουλντόζα έρχεται καταπάνω σου δεν σταματά με γαρύφαλλα, αλλά με ρουκέτες στις ερπύστριες», δύσκολα μπορεί να ερμηνευτεί ως οτιδήποτε άλλο παρά ως μια πρόσκληση σε ανυπακοή.
Αντίστοιχα, η ευθεία προτροπή που απηύθυνε χθες ο κ. Μιχελογιαννάκης προς τον πρόεδρο του κόμματός του, λέγοντας ότι «είναι πεδίον δόξης λαμπρό του Φώτη Κουβέλη να εκβιάσει ώστε τελικά να μην φτάσουμε σε πλατείες με μούντζες, γιατί αυτή τη φορά δεν θα φτάσουμε σε πλατείες με μούντζες αλλά θα φθάσουμε σε δρόμους με καλάσνικοφ» συνιστά πολιτικό ατόπημα ολκής για έναν εκλεγμένο εκπρόσωπο του λαού.
Αμφότερες οι τοποθετήσεις αυτές αποτελούν «μάννα εξ’ουρανού» για όσους προσδοκούν σε δημιουργία κλίματος αναταραχής και στην αποτυχία της προσπάθειας να ορθοποδήσει ο τόπος.
Δίχως αμφιβολία, όπως έχουμε υποστηρίξει επανειλημμένως από αυτήν τη στήλη, στη διάρκεια της τελευταίας διετίας, η απουσία βούλησης για την προώθηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη ο τόπος και η ταυτόχρονη καταφυγή στην υπερφορολόγηση και τις οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων φέρουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τη σημερινή κατάντια της χώρας μας.
Μιας χώρας η οποία στη διάρκεια αυτής της περιόδου έχασε πάνω από το 20% του ΑΕΠ της, είδε τον αριθμό των ανέργων να ξεπερνά τα 1,2 εκ. και μεγάλα τμήματα της κοινωνίας της να βυθίζονται στην ανέχεια.
Συνιστά τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων αυτών, όμως, η καταφυγή στη βία;
Την ώρα που ο τόπος διανύει κρίσιμες στιγμές και αντιμετωπίζει ευθέως το ενδεχόμενο να οδηγηθεί σε ιδιαίτερα οδυνηρές περιπέτειες σε περίπτωση εγκατάλειψής του από τους κοινοτικούς εταίρους και πιστωτές του, τοποθετήσεις όπως αυτές στις οποίες προχώρησαν χθες τόσο ο κ.Μιχελογιαννάκης όσο και ο κ.Φωτόπουλος, οφείλουν να καταδικάζονται και να απομονώνονται.
Κάτι, το οποίο ουδείς, εκ του πολιτικού κόσμου, συμπεριλαμβανομένου, του συνήθως νηφάλιου κ.Κουβέλη, φρόντισε να κάνει χθες…
N.Γ.Δρόσος
