Τις περασμένες δεκαετίες η ΔΕΘ αποτελούσε το κορυφαίο οικονομικό γεγονός της χώρας. Έπειτα εξελίχθηκε σε πολιτικό γεγονός, και όταν η πολιτική «ξέφτισε» ο ίδιος δρόμος ήταν μονόδρομος και για την έκθεση ως γεγονός.
Η ΔΕΘ άρχισε να ακμάζει σε μια Θεσσαλονίκη που αποτελούσε την κορωνίδα των Βαλκανίων, το οικονομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό κέντρο της περιοχής με μεγάλη ανάπτυξη και ευμάρεια.
Σήμερα η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη που μαστίζεται από την ανεργία και την οικονομική ύφεση. Η πάλαι ποτέ σπουδαιότερη οδός της χώρας η Τσιμισκή είναι γεμάτη από... άδεια καταστήματα.
Ενώ το επιχειρείν και η βιομηχανία της πόλης έχουν εξασθενίσει και αφανιστεί. Σε μια πόλη που βιώνει έντονα την οικονομική κρίση και το άνοιγμα της ψαλίδας στην κοινωνία ήρθε ο κ. Σαμαράς και εγκαινίασε μια διεθνή έκθεση που φέτος έλειπαν για πρώτη φορά τα κρατικά περίπτερα. Για πρώτη φορά δεν μίλησε πρωθυπουργός σε παραγωγικούς φορείς και για πρώτη φορά για μετά από πολλές δεκαετίες δεν θα πραγματοποιηθεί η καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου την Κυριακή.
Για πρώτη φορά επίσης έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση, ενώ το ΠΑΣΟΚ ως τρίτο κόμμα.
Μια πρωτόγνωρη πολιτική εμπειρία δίνοντας άλλες διαστάσεις στο θεσμό της πόλης. Η υποβάθμιση όμως είναι δεδομένη και η πόλη πρέπει να καλύψει πολύ δρόμο για να ξαναβρεί την παλιά της αίγλη. Όταν το φαινόμενο των αστέγων χτυπά μια πόλη που πολύ σπάνια αντίκριζες… Μπορεί η πόλη να έχει και αρχηγό κόμματος, τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Όμως για πρώτη φορά σε ένα ΠΑΣΟΚ γονατισμένο από τις συνθήκες. Οι δημοσκοπήσεις χτυπάνε ακόμη περισσότερο το ηθικό των στελεχών, που έρχονται στη Θεσσαλονίκη πλέον ως υποστηρικτές της συγκυβέρνησης που μετέχει εξ ολοκλήρου η Νέα Δημοκρατία και πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά… Ποιος θα το πίστευε ότι κάποτε θα γινόταν αυτό… Και όμως σήμερα οι πάλαι ποτέ εχθροί είναι σύμμαχοι και μάλιστα ενωμένοι απέναντι στο θηρίο της Αριστεράς που ανεβαίνει κάθε μέρα.
Από τη στιγμή που η ΔΕΘ μετατράπηκε σε πολιτικό γεγονός, χάνοντας η πολιτική τη δυναμική της, την έχασε και η ΔΕΘ. Η ουσία είναι να επανέλθει στις παλιές οικονομικές και εμπορικές δόξες και έπειτα θα ξαναβρεί το δρόμο της.
Ίσως τότε να έχει βρει το δρόμο της και η χώρα μας. Απλά είναι ένα απλό παράδειγμα πως χειρίζεται η πολιτική ηγεσία τις τελευταίες δεκαετίες ότι έχει να κάνει με τον επιχειρηματικό κόσμο και την οικονομία. Όλα δηλαδή στον κάλαθο των αχρήστων εκτός από την προβολή, τις δημόσιες σχέσεις και τα παρασκηνιακά.
Επίσης, η φετινή έκθεση θα επισκιαστεί από την συζήτηση των νέων μέτρων των 11,5 δίς. Σε μια χώρα που μάχεται για την ανάπτυξη, καταλήγουμε φτωχοί συγγενείς και επαίτες της Ευρώπης, την ώρα που πληρώνουμε πιο πολλά συγκριτικά με άλλους. Είναι αυτό νόμιμο και ηθικό; Όλη αυτή η κατάσταση έχει επηρεάσει και τις επενδύσεις. Γιατί να έρθει ένας επιχειρηματίας του εξωτερικού και να ρίξει τα χρήματα του στην Ελλάδα; Σε ποια έκθεση να πάει και να διαφημίσει τα προϊόντα του; Τι να κάνει για να επενδύσει τα χρήματα του; Ότι και οι ομολογιούχοι του Ελληνικού Δημοσίου που ήρθαν να επενδύσουν και βγήκαν «κουρεμένοι» από το PSI; Αυτή είναι η κατάντια της χώρας μας. Όποιος είναι σωστός την πατάει σ’ αυτή τη χώρα και τέλος.
Μιχάλης Αγραφιώτης
