Όσοι νομίζουν ότι «επιμήκυνση» σημαίνει ..άραγμα, θα βρεθούν προ πολύ δυσάρεστων εκπλήξεων.
Ήδη καλλιεργούνται μεγάλες προσδοκίες ότι μπορεί να «ψιλο-γλυτώσουμε» το πακέτο μέτρων των 11,7 δισ., να πάρουμε τη δόση και να βρεθεί μαγική «συνολική λύση» στο ελληνικό ζήτημα, εντός του Οκτωβρίου.
Η αλήθεια όμως απέχει απ΄το παραπάνω σενάριο...
Φοβάμαι ότι η δημόσια συζήτηση για την εν εξελίξει αξιολόγηση της Τρόικας έχει φαλτσάρει επικίνδυνα. Το γεγονός ότι οι εταίροι μας έχουν ρίξει τους τόνους έναντι της Ελλάδας τελευταία και δεν μας απειλούν καθημερινά με έξωση από το ευρώ, έχει ερμηνευθεί ως... υποχώρηση. Ήδη καλλιεργούνται μεγάλες προσδοκίες ότι μπορεί να «ψιλο-γλυτώσουμε» το πακέτο μέτρων των 11,7 δισ., να πάρουμε τη δόση και να βρεθεί μαγική «συνολική λύση» στο ελληνικό ζήτημα, εντός του Οκτωβρίου.
Η αλήθεια είναι ότι οι εταίροι μας χαμήλωσαν τους τόνους επειδή ακριβώς μέχρι και τις αρχές Σεπτεμβρίου τους λέγαμε ότι «δεν υπάρχει περίπτωση να μην υιοθετήσουμε άμεσα το πακέτο των 11,7 δισεκατομμυρίων», για το οποίο άλλωστε είχε δεσμευθεί η προηγούμενη Βουλή, ψηφίζοντας το δεύτερο Πρόγραμμα Στήριξης της ελληνικής οικονομίας και μάλιστα με πλειοψηφία 2/3.
Το πακέτο περιλαμβανόταν σε εκείνη την ψηφοφορία. Το ξέραμε από τότε ότι εκκρεμεί, το ήξεραν και τα τρία κόμματα που απαρτίζουν την κυβέρνηση συνασπισμού και κανείς δεν δικαιολογείται να «πέφτει από τα σύννεφα» σήμερα.
Ο δεύτερος λόγος που έπεσαν οι τόνοι είναι ότι οι Ευρωπαίοι κατάλαβαν επιτέλους ότι όλη αυτή η συζήτηση περί Grexit είναι τοξική και υπονομεύει τελικά τις δικές τους προσπάθειες.
Και ο τρίτος λόγος είναι ότι η Ευρώπη τακτοποιεί σιγά-σιγά τις εκκρεμότητές της (έγκριση ESM από Καρλσρούη, τραπεζική ενοποίηση, παρέμβαση ΕΚΤ στις αγορές ομολόγων, έναρξη συζήτησης για νέα συνθήκη, κλπ.) και κάνει μία τελευταία προσπάθεια να τραβήξει και την Ελλάδα μαζί της.
Αυτό που φαίνεται ότι δεν έχουμε καταλάβει είναι ότι η προσπάθεια της Ευρώπης αυτό το φθινόπωρο είναι «πραγματικά» η τελευταία.
Τελεία και παύλα.
Από εκεί και πέρα, Ε.Ε και ΔΝΤ έχουν πλήρη συναίσθηση ότι το Πρόγραμμα δεν βγαίνει. Και το λάθος είναι και δικό τους (πάλι έπεσαν έξω στις προβλέψεις για την ύφεση) και δικό μας, διότι ουσιαστικά δεν έχουμε κάνει τίποτα από αυτά που έπρεπε να κάνουμε.
Για να αναπροσαρμόσουν όμως το Πρόγραμμα, είτε μέσω επιμήκυνσης, είτε μέσω νέας αναδιάρθρωσης χρέους, είτε μέσω διαγραφής των 50 δις. που δόθηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από το ελληνικό δημόσιο χρέος, θα πρέπει πρώτα να ψηφιστεί το πακέτο. Είναι κάτι που έγραφα από τον περασμένο Ιούνιο και ισχύει και σήμερα: αναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου θα γίνει, μόνο αφού η Ελλάδα αποδείξει ότι είναι αξιόπιστος εταίρος και τηρεί τις δικές της δεσμεύσεις. Αν μολονότι τηρεί τις δεσμεύσεις της, το Πρόγραμμα συνεχίζει να μην βγαίνει, τότε μόνο θα αλλάξει το Πρόγραμμα.
Προς το παρόν, συνεχίζουμε και δίνουμε πάτημα σε όσους υποστηρίζουν ότι το «Πρόγραμμα δεν βγαίνει γιατί δεν το εφαρμόσατε».
Έστω όμως ότι το πακέτο τελικά ψηφίζεται και δίνεται η «επιμήκυνση-παράταση» που τόσο επιμόνως ζητάμε. Τι είδους «επιμήκυνση» θα είναι αυτή;
Θα μας δοθεί άραγε επιμήκυνση στο διαρθρωτικό σκέλος; Όχι, διότι όλες οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι πίσω ούτως ή άλλως.
Θα μας δοθεί στο σκέλος των ιδιωτικοποιήσεων; Όχι και πάλι, διότι δεν έχουμε κάνει ούτε μία σοβαρή ιδιωτικοποίηση μέχρι σήμερα.
Θα μας δοθεί στο δημοσιονομικό; Ναι, υπό την έννοια ότι δεν θα ζητηθούν άλλοι φόροι από όσους ήδη πληρώνουν. Οι εταίροι μας όμως θα ζητήσουν ισόποσους φόρους από εκείνους που μέχρι σήμερα δεν πληρώνουν.
Άρα θα απαιτηθεί από την κυβέρνηση να κάνει κάτι επιτέλους στο σκέλος της φοροδιαφυγής.
Οπότε, όσοι νομίζουν ότι «επιμήκυνση» σημαίνει άραγμα, θα βρεθούν προ πολύ δυσάρεστων εκπλήξεων....
Όσο για την εμπροσθοβαρή κατανομή των δόσεων (frontloading) που πρότειναν οι Ολλανδοί;
Να είστε βέβαιοι ότι πρόκειται για πολύ πιο ύπουλη πρόταση απ, ό,τι φαίνεται...
Ν.Μαλεβίτης
