Θυμάμαι από μικρός τις καφενειακές συζητήσεις στην Ελλάδα, στις οποίες οι ξερόλες «προπονητές της εξέδρας», διατείνονταν ότι «αν τους έκαναν πρωθυπουργούς για μια μέρα», θα έλυναν όλα τα προβλήματα της χώρας. Πλέον, η σχετική φράση έχει σχεδόν εξαφανιστεί.
Κανείς δεν θέλει να είναι πρωθυπουργός της Ελλάδας, ούτε καν για μια μέρα...
Για να θυμηθούμε λίγο τα παλιά όμως, θα το παίξω σήμερα προπονητής της εξέδρας και θα περιγράψω τι θα έκανα εγώ αν ήμουν πρωθυπουργός της Ελλάδας και ας μου συγχωρήσουν οι αναγνώστες την περιαυτολογία.
Θα μάζευα λοιπόν το... επιτελείο των συμβούλων μου (το οποίο θα αποτελείτο από τους συμβούλους και εμπνευστές της στήλης του «Μαλεβίτη», δηλαδή, τον παλιό αντιστασιακό και νυν γκουρού της πολιτικής ανάλυσης, τον ταλαντούχο δικηγόρο, το σοφό τοπογράφο, την κουλτουριάρα δημοσιογράφο και τη φωνακλού συμβολαιογράφο) και θα τους έλεγα ότι «κοιτάχτε, δεν νομίζω ότι έχουμε χρόνο να ανακαλύψουμε τον τροχό.
Θα πάρουμε λοιπόν, τις εκθέσεις του ΟΟΣΑ, της Task Force, της Τράπεζας της Ελλάδος, του ΙΟΒΕ, της Κομισιόν, της Διεθνούς Διαφάνειας, της McKinsey, του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, και της Ένωσης Κρατών κατά της Διαφθοράς (GRECO) για την Ελλάδα και θα τις διαβάσουμε προσεκτικά. Από αυτές τις εκθέσεις, θα εξάγουμε όλες τις συγκεκριμένες και εμπεριστατωμένες προτάσεις που κάνουν όλοι αυτοί οι μεγάλοι και τρανοί αναλυτές, για την αναμόρφωση της ελληνικής δημόσιας διοίκησης, της δικαιοσύνης, του κρατικού μηχανισμού και της οικονομίας.
Στη συνέχεια, θα μοιράσουμε τις εισηγήσεις ανά υπουργείο (ανάλογα που εμπίπτει η κάθε μία) και θα δώσουμε στον κάθε υπουργό από τρεις έως 12 μήνες, ώστε να ολοκληρώσει τη δική του λίστα με τις μεταρρυθμίσεις. Έτσι τυφλοσούρτι, αυτούσιες όπως τις προτείνουν οι σοφοί του κόσμου. Όποιος δεν συμμορφωνόταν, ή έμενε πίσω στο χρονοδιάγραμμα που του είχε ανατεθεί, θα έπαιρνε πόδι από το υπουργικό συμβούλιο.
Ακολούθως, θα ανέθετα σε ένα ερευνητικό κέντρο ή οργανισμό (π.χ, στο ΚΕΠΕ, ή το ΕΛΙΑΜΕΠ) να κάνει πρώτον μία μελέτη για την ευεργετική επίδραση που θα έχουν όλες αυτές οι μεταρρυθμίσεις στο ΑΕΠ της χώρας, αλλά και την παρακολούθηση της υλοποίησης του Προγράμματος.
Μετά, θα παρουσίαζα το Πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων στους εταίρους μας, μαζί με τη μελέτη για την ωφέλεια που θα έχει η οικονομία από την αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας, τη μείωση της γραφειοκρατίας και τη διευκόλυνση του επιχειρείν.
Θα τους ζητούσα να μου δώσουν λίγο χρόνο για να τις εφαρμόσω και να με παρακολουθούν στενά για την πρόοδό μου. Για το μικρό αυτό διάστημα όμως, θα ζητούσα ένα διάλλειμμα από τα δημοσιονομικά μέτρα, αφού η ύφεση τα καθιστά πλέον αντιπαραγωγικά. Σε μία προσπάθεια να τους γλυκάνω, θα προσπαθούσα να τελειώσω και μια μεγάλη ιδιωτικοποίηση (για παράδειγμα το Ελληνικό).
Αν συμφωνούσαν, που είμαι σίγουρος ότι μετά τα μέτρα των 11.5 δις, θα συμφωνούσαν, θα πήγαινα στους πολίτες και θα έλεγα: κυρίες και κύριοι, δεσμεύομαι ότι δεν θα υπάρξει ούτε ένα επιπλέον δημοσιονομικό μέτρο από εδώ και στο εξής. Αν υπάρξει, εγώ θα παραιτηθώ την ίδια μέρα. Για να επιτευχθεί όμως αυτός ο στόχος, θα πρέπει να με αφήσετε να περάσω όλες τις μεταρρυθμίσεις που μας προτείνουν οι σοφοί οικονομολόγοι, πανεπιστημιακοί και αναλυτές του κόσμου. Αφήστε, δώστε μου λίγους μήνες και να δούμε τι θα γίνει».
Ταυτόχρονα, επειδή οι σύμβουλοι της στήλης δεν είναι καθόλου επικοινωνιακοί, θα ανέθετα σε μία εταιρεία επικοινωνίας να περάσει το μήνυμα ότι «όλοι αγοράζουμε ελληνικά», καθώς το εμπορικό έλλειμμα είναι αυτή τη στιγμή μεγαλύτερο πρόβλημα και από το δημοσιονομικό. Μόνο με ουσιαστική και μαζική στροφή στα ελληνικά προϊόντα, θα μπορέσουμε να το μηδενίσουμε.
Θα εξηγούσε η διαφημιστική μου εταιρεία ότι αυτή η στροφή είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου για το έθνος (κάτι που είναι αλήθεια) και θα ανέμενα καλά αποτελέσματα.
Ακόμη και αν το σχέδιό μου δεν πετύχαινε, αν τελικά οι Έλληνες δεν στρέφονταν στα ελληνικά προϊόντα, αν οι υπουργοί μου δεν εφάρμοζαν τις μεταρρυθμίσεις των σοφών, αν η κοινωνία επαναστατούσε και αν απαιτείτο να συνεχιστεί η εσωτερική υποτίμηση και άρα αναγκαζόμουν, μετά από 12 μήνες, τελικά να παραιτηθώ, θα εγκατέλειπα το πρωθυπουργικό αξίωμα έχοντας αφήσει πίσω μου μία λίγο καλύτερη κοινωνία από αυτήν που παρέλαβα και έχοντας καθαρό κούτελο ότι τουλάχιστον προσπάθησα.Και μετά θα συνέχιζα να γράφω...
N.Mαλεβίτης
