Για λίγες ώρες χθες, η Βηρυτός θύμιζε... Δαμασκό, με σημαίες του Λιβάνου και της συριακής αντιπολίτευσης να ανεμίζουν στους δρόμους της.
Χιλιάδες άνθρωποι μετέτρεψαν την κηδεία του δολοφονηθέντος (το απόγευμα της Παρασκευής) ανώτατου αξιωματούχου των μυστικών υπηρεσιών, Βισάμ αλ-Χασάν, σε διαδήλωση διαμαρτυρίας κατά της Συρίας και του πρωθυπουργού του Λιβάνου. Κατευθύνθηκαν, μάλιστα, με άγριες διαθέσεις προς το... Σαράι, την έδρα της κυβέρνησης, όπου και απαίτησαν την παραίτηση του επικεφαλής της, Νατζίμπ Μικάτι.
Κάποια στιγμή, η κατάσταση έδειχνε να ξεφεύγει από τον έλεγχο, καθώς αναφέρθηκε ανταλλαγή πυκνών πυροβολισμών στο κέντρο της πρωτεύουσας του Λιβάνου. Χρειάστηκε να παρέμβει, με τηλεοπτικό του μήνυμα, ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης, Σαάντ αλ-Χαρίρι, προκειμένου να ηρεμήσουν τα πνεύματα.
Ειρήνη
«Θέλουμε ειρήνη, η κυβέρνηση πρέπει να πέσει, αλλά θέλουμε αυτό να γίνει με ειρηνικό τρόπο. Ζητώ από όλους όσοι βρίσκονται στους δρόμους να αποσυρθούν», δήλωσε ο Χαρίρι, ο οποίος προφανώς γνωρίζει τους κινδύνους μιας έκρηξης σε μια χώρα η οποία έχει οδυνηρό παρελθόν. Ωστόσο, είναι βέβαιο ότι η εκτόνωση της έντασης είναι προσωρινή, καθώς το καζάνι στον Λίβανο -μια χώρα που μοιάζει με εθνοτικό και θρησκευτικό μωσαϊκό- κυριολετικά βράζει. Και είναι μαθηματικά βέβαιο ότι, ειδικά εφόσον συνεχίζεται ο εμφύλιος στη Συρία, κάποια στιγμή θα εκραγεί.
Άλλωστε, οι διαδηλωτές και τα στελέχη της αντιπολίτευσης δεν δίστασαν να χρεώσουν τη δολοφονία του αλ-Χασάν στο καθεστώς της Δαμασκού. Δικαίως, σε μεγάλο βαθμό, καθώς ο ίδιος ήταν σουνίτης και δηλωμένος αντίπαλος του Άσαντ, ενώ είχε ηγηθεί των ερευνών για την εξιχνίαση της δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού Ραφίκ αλ-Χαρίρι, πατέρα του Σαάντ -η ευθύνη για την οποία αποδόθηκε σε Σύρους πράκτορες και στελέχη της Χεζμπολάχ.
Στη στάση της ισλαμικής σιϊτικής οργάνωσης -η οποία έχει τεράστιο κύρος στην κοινωνία, εξαιτίας και της ηρωικής της αντίστασης στους Ισραηλινούς εισβολείς το 2006- βρίσκεται το «κλειδί» των εξελίξεων στον Λίβανο. Μέχρι στιγμής, ο ηγέτης της Χασάν Νασράλα έχει κατορθώσει να μην την εμπλέξει φανερά στα όσα δραματικά συμβαίνουν στην περιοχή -αν και είναι προφανές ότι διαδραματίζει σημαντικό ρόλο, όπως φάνηκε και με τον πρόσφατο θάνατο κορυφαίου στελέχους της σε μάχες με τους αντικαθεστωτικούς στη Συρία. Πόσο θα αντέξει, όμως;
