Μέχρι πρόσφατα οι Γερμανοί και οι σύμμαχοί τους κουνούσαν απειλητικά το δάκτυλό τους στην Ελλάδα. Αντιμετώπιζαν την ελληνική κρίση σαν να πρόκειται για μία μεταδοτική επιδημία που απειλούσε τους υγιείς οργανισμούς τους.
Σήμερα έχουν αλλάξει στάση. Όχι όμως κι απόψεις.
Κι αυτό ακριβώς είναι το επικίνδυνο σημείο για το μέλλον της Ευρώπης.
Η Ιστορία θα συνεχίσει να γράφεται είτε η Ευρώπη συνεχίσει ενωμένη είτε διαλυθεί στα... εξ ων συνετέθη. Αλλά ακόμη κι αν η Ενωμένη Ευρώπη και το κοινό της νόμισμα αποδειχτούν μία από τις μεγαλύτερες φάρσες, δεν πρόκειται να έρθει το τέλος του κόσμου.
Ας μη ξεχνάμε ότι η ανθρωπότητα έχει επιβιώσει από χειρότερες καταστάσεις στο παρελθόν.
Το ερώτημα είναι πόσα τραύματα θα αφήσει πίσω της αυτή η ιστορία.
Διότι, απ’ ό,τι φαίνεται, θα πρέπει να αρχίσουμε να προετοιμαζόμαστε για την επόμενη ημέρα μιας Ευρώπης που θα έχει συνθηκολογήσει με την ιδέα της αποτυχίας.
Η Ευρώπη των Εθνών θα είναι σε αυτή την περίπτωση το επόμενο στίγμα που θα αφήσει ως κληρονομιά ο παλιός κόσμος των αποικιοκρατών. Φαινόμενα τύπου Χρυσής Αυγής θα είναι πιο συνηθισμένα, καθώς ο εθνικισμός θα έχει κερδίσει αισθητά έδαφος.
Η πιθανή κατάρρευση του ευρώ θα αυξήσει κατακόρυφα την ανεργία και θα φέρει ένα κύμα μίσους κατά του καπιταλισμού.
Με άλλα λόγια, θα ξυπνήσει ο εφιάλτης του μεσοπολέμου. Κι όσοι αναρωτιούνται αν μπορεί να συμβεί και πάλι κάτι τέτοιο, η απάντηση είναι ότι η Ενωμένη Ευρώπη ήταν ακριβώς η πρόταση της Ευρώπης για να αποφευχθεί στο μέλλον ένας νέος πόλεμος.
Ωστόσο, υπάρχουν σημαντικές διαφορές σε σχέση με το παρελθόν.
Δεν είναι αυτή την φορά οι Γερμανοί που ταΐζουν το δέντρο του μίσους.
Οι ναζιστικές αντιλήψεις δεν βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στα πορτοφόλια των χορτασμένων, αλλά στα άδεια στομάχια των πεινασμένων.
Η Γερμανία έχει ευθύνες και μάλιστα σημαντικές για την σημερινή κατάσταση στην Ευρώπη, αλλά είναι ανήθικο να της χρεώνουμε την ανάπτυξη οργανώσεων τύπου Χρυσής Αυγής. Είναι αλήθεια ότι οι Γερμανοί διακατέχονται από μία μεσσιανική αντίληψη των πραγμάτων.
Εμμένουν σε μία ηθική που έχει στηρίγματα λογικής, αλλά τους στερεί από άλλα ερεθίσματα που θα έδειχναν με μεγαλύτερη σαφήνεια τον δρόμο προς την αλήθεια.
Για παράδειγμα, όσο σωστό είναι ότι οι Έλληνες φταίνε για τα ελλείμματά τους, άλλο τόσο σωστό είναι ότι οι Γερμανοί λάδωσαν Έλληνες πολιτικούς για να πουλήσουν προϊόντα τους στην Ελλάδα και ότι το κόστος αυτό βάρυνε στην συνέχεια το χρέος. Όσο σωστό είναι ότι ο Νότος δημιουργεί την ευρωπαϊκή κρίση, άλλο τόσο σωστό είναι ότι εξαιτίας της κρίσης οι Γερμανοί δανείζονται με σχεδόν μηδενικό επιτόκιο.
Όποιος πιστεύει ότι τα πράγματα θα αλλάξουν και ότι οι Γερμανοί θα αποδεχτούν το κόστος που συνεπάγεται ο ηγετικός τους ρόλος στην Ευρώπη, ας μας πουν πόσες φορές οι Γερμανοί υποχώρησαν πραγματικά από τις θέσεις τους τα τελευταία τρία χρόνια.
Κι έπειτα ποιος μας είπε ότι ζήτησαν πράγματι να ηγηθούν;
* Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Κεφάλαιο" της 13ης Οκτωβρίου
