Οταν στον βάλτο τσακώνονται τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια. Δυστυχώς η Ελλάδα δεν μπορεί να αποχωρήσει από τον βάλτο όπου συγκρούονται η Ευρωπαϊκή Ενωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Το πειραματόζωο είναι εγκλωβισμένο.
Οι δυνατότητες ελιγμών είναι από ελάχιστες ως ανύπαρκτες, γιατί οι δανειστές μάς χρησιμοποιούν για να επιβάλουν τις θέσεις τους στον μέχρι πρότινος συνεργάτη, αλλά τώρα αντίπαλο.
Το πεδίο που περιγράφεται θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για να επιχειρήσει κάποιος να εξηγήσει την αλλοπρόσαλλη, αψυχολόγητη εκ πρώτης όψεως, αλλά και... επικίνδυνη συμπεριφορά και στάση των Τόμσεν και Σία. Και τώρα τι κάνουμε είναι το αγωνιώδες ερώτημα που αναζητά έλλογη απάντηση, μακριά από συνωμοσιολογικές ή επικοινωνιακού τύπου προσεγγίσεις.
Το πρώτο είναι να υπάρξει ένας συμβιβασμός στα εργασιακά. Ομως, αυτή η εξέλιξη προς το παρόν τουλάχιστον αποκλείεται, αφού η ΔΗΜΑΡ απέκλεισε κατηγορηματικά την ψήφιση των εργασιακών, ενώ και το ΠΑΣΟΚ κινείται στο ίδιο μήκος κύματος.
Η δεύτερη προοπτική είναι να υποχωρήσει η τρόικα, πράγμα που δεν είναι καθόλου πιθανό αν λάβουμε υπόψη όσα αναφέραμε στην αρχή του σημειώματος.
Η τρίτη διέξοδος είναι η πολιτική διαπραγμάτευση, παραμερίζοντας προσωρινά τα εργασιακά, και ικανοποίηση της Ελλάδας γιατί έχει λάβει μέτρα 9,5 δισ. ευρώ για το 2012, δεσμεύτηκε να υλοποιήσει όλες τις προαπαιτούμενες μεταρρυθμίσεις, ενώ όπως δήλωσε και η Μέρκελ έχει αλλάξει τρόπο σκέψης.
Αν δεν υπάρξει ένα ατύχημα (θερμοπυρηνικής εμβέλειας, που θα τινάξει στον αέρα και την Ευρωζώνη), τότε το τρίτο σενάριο θα κληθεί να διαχειριστεί μία κυβέρνηση η οποία θα έχει λάβει και τα εύσημα της... αντίστασης.
Θ.Λυρτσογιάννης
Το πειραματόζωο είναι εγκλωβισμένο.
Οι δυνατότητες ελιγμών είναι από ελάχιστες ως ανύπαρκτες, γιατί οι δανειστές μάς χρησιμοποιούν για να επιβάλουν τις θέσεις τους στον μέχρι πρότινος συνεργάτη, αλλά τώρα αντίπαλο.
Το πεδίο που περιγράφεται θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για να επιχειρήσει κάποιος να εξηγήσει την αλλοπρόσαλλη, αψυχολόγητη εκ πρώτης όψεως, αλλά και... επικίνδυνη συμπεριφορά και στάση των Τόμσεν και Σία. Και τώρα τι κάνουμε είναι το αγωνιώδες ερώτημα που αναζητά έλλογη απάντηση, μακριά από συνωμοσιολογικές ή επικοινωνιακού τύπου προσεγγίσεις.
Το πρώτο είναι να υπάρξει ένας συμβιβασμός στα εργασιακά. Ομως, αυτή η εξέλιξη προς το παρόν τουλάχιστον αποκλείεται, αφού η ΔΗΜΑΡ απέκλεισε κατηγορηματικά την ψήφιση των εργασιακών, ενώ και το ΠΑΣΟΚ κινείται στο ίδιο μήκος κύματος.
Η δεύτερη προοπτική είναι να υποχωρήσει η τρόικα, πράγμα που δεν είναι καθόλου πιθανό αν λάβουμε υπόψη όσα αναφέραμε στην αρχή του σημειώματος.
Η τρίτη διέξοδος είναι η πολιτική διαπραγμάτευση, παραμερίζοντας προσωρινά τα εργασιακά, και ικανοποίηση της Ελλάδας γιατί έχει λάβει μέτρα 9,5 δισ. ευρώ για το 2012, δεσμεύτηκε να υλοποιήσει όλες τις προαπαιτούμενες μεταρρυθμίσεις, ενώ όπως δήλωσε και η Μέρκελ έχει αλλάξει τρόπο σκέψης.
Αν δεν υπάρξει ένα ατύχημα (θερμοπυρηνικής εμβέλειας, που θα τινάξει στον αέρα και την Ευρωζώνη), τότε το τρίτο σενάριο θα κληθεί να διαχειριστεί μία κυβέρνηση η οποία θα έχει λάβει και τα εύσημα της... αντίστασης.
Θ.Λυρτσογιάννης
