"Τον Μάιο του 2010, ο κ. Παπανδρέου δεν εκμεταλλεύθηκε την απόφαση του Ντομινίκ Στρος Καν να επιδιώξει αναδιάρθρωση του χρέους και δεν εισακούστηκαν οι εκκλήσεις του παντοδύναμου τότε γενικού διευθυντή του Ταμείου. Το απαράδεκτο λάθος το πλήρωσε ο ελληνικός λαός.
Ο σημερινός πρωθυπουργός πρέπει να τηρήσει την ακριβώς αντίθετη στάση.
Δεν έχει ανάγκη να απειλήσει κανέναν. Θα τονίσει πολύ απλά το αυτονόητο.."
Άρθρο του κ.Μ.Ιγνατίου
Οτι διεξάγεται η «μάνα» των διαπραγματεύσεων από χθες, είμαι βέβαιος πως ουδείς έχει αμφιβολία. Τόσο η κυβέρνηση όσο και οι δανειστές έχουν κάνει γνωστό με διάφορους τρόπους ότι εάν οι συζητήσεις δεν οδηγηθούν σε αίσιο τέλος, θα ξεκινήσει η μεγαλύτερη.. οικονομική κρίση στην ιστορία της Ευρώπης, η οποία -όπως ανακοίνωσε ο Λευκός Οίκος- θα επηρεάσει την οικονομία των Ηνωμένων Πολιτειών και κατ' επέκταση της διεθνούς κοινότητας.
Οτι οι διαπραγματεύσεις είναι οι πλέον κρίσιμες για την Ελλάδα δεν αμφισβητείται ούτε από την αντιπολίτευση, η οποία δείχνει εσχάτως να έχει αντιληφθεί πως πρέπει να ξεκινήσει την εκπόνηση προγράμματος ευθύνης, διότι εάν δεν επιτευχθεί η πολυπόθητη συμφωνία με την τρόικα, η κυβέρνηση συνεργασίας δεν πρόκειται να αντέξει άλλο και η χώρα θα οδηγηθεί σε εκλογές. Και η επόμενη εκλογική διαδικασία θα είναι ένα ανελέητο κονταροκτύπημα της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ. Και η πλάστιγγα θα μπορούσε να γύρει και προς τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος δείχνει να προσαρμόζεται γρήγορα, απομακρυνόμενος από τους ακραίους της παράταξής του.
Παρά το γεγονός ότι το Ταμείο δείχνει μία σκληρότητα το τελευταίο διάστημα, οι αναλυτές με τους οποίους συζητάμε στην Ουάσιγκτον, και οι οποίοι δεν διακατέχονται από μηδενισμό και αρνητισμό, πιστεύουν πως η τρόικα θα λάβει και αυτή τη φορά «πολιτική απόφαση». Διότι -κακά τα ψέματα- σ' όλες τις προηγούμενες επιθεωρήσεις και εκθέσεις παραβιάστηκαν και «αρχές» και καταστατικά των δανειστών. Δεν πιστεύω, όσο και αν ακούω με τον απαιτούμενο σεβασμό τις ενημερώσεις, πως υπήρξε περίπτωση το χρέος να ήταν ποτέ βιώσιμο. Ούτε όταν ο κ. Παπανδρέου οδήγησε τη χώρα στο Μνημόνιο, ούτε και μετά το γενναίο «κούρεμα», το οποίο αποδείχθηκε ανεπαρκές. Και μην μου πείτε πως έχει ξαφνικά τρελαθεί η κ. Λαγκάρντ, η οποία απαιτεί το «κούρεμα» του χρέους που κατέχει ο δημόσιος τομέας. Το ζητούσε και τον Οκτώβριο του 2011, το απαιτεί και τώρα, αν και θα αναμένει την κατάληξη των διαπραγματεύσεων για να το θέσει επιθετικά.
Τον Μάιο του 2010, ο κ. Παπανδρέου δεν εκμεταλλεύθηκε την απόφαση του Ντομινίκ Στρος Καν να επιδιώξει αναδιάρθρωση του χρέους και δεν εισακούστηκαν οι εκκλήσεις του παντοδύναμου τότε γενικού διευθυντή του Ταμείου. Το απαράδεκτο λάθος το πλήρωσε ο ελληνικός λαός. Ο σημερινός πρωθυπουργός πρέπει να τηρήσει την ακριβώς αντίθετη στάση. Δεν έχει ανάγκη να απειλήσει κανέναν. Θα τονίσει πολύ απλά το αυτονόητο, ότι το χρέος είναι αβάστακτο και οι πολίτες της χώρας αδυνατούν να το πληρώσουν ακόμα και αν ξαφνικά γίνουν ιδιοκτήτες πετρελαιοπηγών. Πέραν της αδυναμίας αποπληρωμής του χρέους, είναι και άδικο να φορτωθεί ο λαός ένα βάρος που δημιούργησαν οι πολιτικοί και μερικοί τραπεζίτες -ιδιαίτερα οι πρώτοι οι οποίοι με τις αποφάσεις τους και την ανικανότητά τους διέπραξαν το έγκλημα εναντίον των πολιτών.
Ο κ. Σαμαράς γνωρίζει πια όλες τις πτυχές της ελληνικής τραγωδίας. Στο συρτάρι του βρίσκεται και ο κατάλογος με τα ονόματα των μεγαλόσχημων που παραβίασαν το Σύνταγμα και έβαλαν το δάκτυλο στο μέλι του κρατικού κορβανά. Είναι έξυπνος άνθρωπος, και γνωρίζει οικονομικά. Πρέπει να αποφύγει τα λάθη του κ. Παπανδρέου, διαφορετικά θα έχει την τύχη του, και θα ζει και αυτός απαξιωμένος και με τον φόβο που προκαλεί η οργή του λαού.
