"Πολιτικοί παράγοντες στη Γερμανία και στην Ελλάδα δείχνουν ότι το υφιστάμενο πρόγραμμα στήριξης, που έγινε με μισή καρδιά, θα παραταθεί πιθανότατα για δύο χρόνια - με κόστος επιπλέον χρηματοδότηση 30 δισ. ευρώ. Ας μη γελιόμαστε όμως. Έρχεται μία ακόμη διαγραφή ελληνικού χρέους. Το ερώτημα δεν είναι εάν, αλλά πότε.."
Άρθρο της στήλης Lex
των Financial Times
Η Ελλάδα και οι πιστωτές έχουν ξεπεράσει τα χρονικά περιθώρια του αγώνα. Προς το παρόν, η Αθήνα έχει πετύχει πολλά γκολ, όμως κυρίως στο δικό της τέρμα.
Ο προϋπολογισμός του 2013 δείχνει ότι η βαθιά οικονομική ύφεση στη χώρα καθιστά κάθε... δημοσιονομικό στόχο ανέφικτο, είτε πρόκειται για τον λόγο χρέους, είτε για το πρωτογενές πλεόνασμα, είτε για τα έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις.
Πολιτικοί παράγοντες στη Γερμανία και στην Ελλάδα δείχνουν ότι το υφιστάμενο πρόγραμμα στήριξης, που έγινε με μισή καρδιά, θα παραταθεί πιθανότατα για δύο χρόνια - με κόστος επιπλέον χρηματοδότηση 30 δισ. ευρώ. Ας μη γελιόμαστε όμως. Έρχεται μία ακόμη διαγραφή ελληνικού χρέους. Το ερώτημα δεν είναι εάν, αλλά πότε.
Ο βαθμός στον οποίο η Ελλάδα αποτυγχάνει στους στόχους είναι πλέον απίστευτος. Για παράδειγμα, ο προϋπολογισμός υποθέτει ότι το χρέος της χώρας θα πλησιάσει το 190% του ΑΕΠ τον επόμενο χρόνο - 10 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερα από ό,τι προέβλεπε πριν από έναν μήνα. Επιπλέον, ίσως αποδειχθεί δύσκολο να επιτευχθεί την επόμενη εβδομάδα η κοινοβουλευτική έγκριση του προϋπολογισμού και των συνεπακόλουθων δομικών και δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων. Ο κυβερνητικός συνασπισμός είναι βαθιά διχασμένος ως προς τα μέτρα.
Υπάρχουν, όμως, άριστα επιχειρήματα υπέρ της άποψης να μη δοθεί άμεσα ανακούφιση στην Ελλάδα. Η χώρα πετυχαίνει δημοσιονομικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις μόνο σε καθεστώς έντονων εξωτερικών πιέσεων. Επίσης, εάν προσφερθεί πρώιμα διαγραφή χρεών, τότε θα αρθεί κάθε πίεση, ενώ παράλληλα θα δοθεί κι ένα ανησυχητικό παράδειγμα για άλλες υπερχρεωμένες χώρες. Ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ της Ιρλανδίας πλησιάζει το 120%, ενώ της Ιταλίας έχει ήδη φτάσει σε αυτό το επίπεδο.
Δύσκολα μπορεί να δει κανείς πώς η Ελλάδα θα βγει από το βάρος του χρέους τουλάχιστον την επόμενη δεκαετία. Κατά συνέπεια, οι πολιτικοί παράγοντες μπορεί τελικά να καταστήσουν μία νέα διαγραφή χρέους όχι μόνο απαραίτητη, αλλά και εφικτή.
Θα πρέπει να συμπεριλάβει και τους επίσημους πιστωτές όπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Σε κάθε περίπτωση, η ΕΚΤ έχει στα χέρια της τα περισσότερα ελληνικά ομόλογα. Η Γερμανία προς το παρόν αντιδρά. Οι αξιωματούχοι, όμως, έχουν αλλάξει αρκετές φορές τους κανόνες για την Ελλάδα στη μέση του παιχνιδιού. Θα μπορούσαν να το κάνουν και τώρα.
Άρθρο της στήλης Lex
των Financial Times
Η Ελλάδα και οι πιστωτές έχουν ξεπεράσει τα χρονικά περιθώρια του αγώνα. Προς το παρόν, η Αθήνα έχει πετύχει πολλά γκολ, όμως κυρίως στο δικό της τέρμα.
Ο προϋπολογισμός του 2013 δείχνει ότι η βαθιά οικονομική ύφεση στη χώρα καθιστά κάθε... δημοσιονομικό στόχο ανέφικτο, είτε πρόκειται για τον λόγο χρέους, είτε για το πρωτογενές πλεόνασμα, είτε για τα έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις.
Πολιτικοί παράγοντες στη Γερμανία και στην Ελλάδα δείχνουν ότι το υφιστάμενο πρόγραμμα στήριξης, που έγινε με μισή καρδιά, θα παραταθεί πιθανότατα για δύο χρόνια - με κόστος επιπλέον χρηματοδότηση 30 δισ. ευρώ. Ας μη γελιόμαστε όμως. Έρχεται μία ακόμη διαγραφή ελληνικού χρέους. Το ερώτημα δεν είναι εάν, αλλά πότε.
Ο βαθμός στον οποίο η Ελλάδα αποτυγχάνει στους στόχους είναι πλέον απίστευτος. Για παράδειγμα, ο προϋπολογισμός υποθέτει ότι το χρέος της χώρας θα πλησιάσει το 190% του ΑΕΠ τον επόμενο χρόνο - 10 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερα από ό,τι προέβλεπε πριν από έναν μήνα. Επιπλέον, ίσως αποδειχθεί δύσκολο να επιτευχθεί την επόμενη εβδομάδα η κοινοβουλευτική έγκριση του προϋπολογισμού και των συνεπακόλουθων δομικών και δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων. Ο κυβερνητικός συνασπισμός είναι βαθιά διχασμένος ως προς τα μέτρα.
Υπάρχουν, όμως, άριστα επιχειρήματα υπέρ της άποψης να μη δοθεί άμεσα ανακούφιση στην Ελλάδα. Η χώρα πετυχαίνει δημοσιονομικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις μόνο σε καθεστώς έντονων εξωτερικών πιέσεων. Επίσης, εάν προσφερθεί πρώιμα διαγραφή χρεών, τότε θα αρθεί κάθε πίεση, ενώ παράλληλα θα δοθεί κι ένα ανησυχητικό παράδειγμα για άλλες υπερχρεωμένες χώρες. Ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ της Ιρλανδίας πλησιάζει το 120%, ενώ της Ιταλίας έχει ήδη φτάσει σε αυτό το επίπεδο.
Δύσκολα μπορεί να δει κανείς πώς η Ελλάδα θα βγει από το βάρος του χρέους τουλάχιστον την επόμενη δεκαετία. Κατά συνέπεια, οι πολιτικοί παράγοντες μπορεί τελικά να καταστήσουν μία νέα διαγραφή χρέους όχι μόνο απαραίτητη, αλλά και εφικτή.
Θα πρέπει να συμπεριλάβει και τους επίσημους πιστωτές όπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Σε κάθε περίπτωση, η ΕΚΤ έχει στα χέρια της τα περισσότερα ελληνικά ομόλογα. Η Γερμανία προς το παρόν αντιδρά. Οι αξιωματούχοι, όμως, έχουν αλλάξει αρκετές φορές τους κανόνες για την Ελλάδα στη μέση του παιχνιδιού. Θα μπορούσαν να το κάνουν και τώρα.