Τη Δευτέρα τα νεότερα, αλλά υπάρχει ο φόβος ότι έχουμε μπλέξει. Ελπίζεται ότι θα βρεθεί λύση στο νέο έκτακτο Γιούρογκρουπ, αφού μάλιστα φαίνεται να έχει εξασφαλιστεί η δόση και η επιμήκυνση, αλλά όχι η χρηματοδότηση της δεύτερης και κυρίως η βιωσιμότητα του χρέους. Αυτά, δηλαδή τα νέα χρήματα που απαιτούνται, αποτελούν και την κορυφή της διαμάχης μεταξύ του ΔΝΤ και της Γερμανίας.
..Χωρίς όμως να αποκλείεται ότι αυτό είναι το επιφαινόμενο και από κάτω κρύβεται η πίεση που ασκείται στη Γερμανία από πολλές πλευρές να κάνει τώρα και όχι μετά τις εκλογές της το Φθινόπωρο, τις κινήσεις που απαιτούνται για μία συνολική λύση στην Ευρωζώνη, όπου η κρίση βαθαίνει.
Η υποβάθμιση της Γαλλίας από τη Moody's δείχνει ότι οι κλυδωνισμοί έχουν φτάσει στον σκληρό πυρήνα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και δεν... αποκλείεται το επόμενο "θύμα" να είναι η ίδια η Γερμανία. Που σημαίνει ότι είναι πολλοί εκείνοι που πιθανώς ανησυχούν, αλλά όχι το Βερολίνο, αν κρίνουμε από τη συμπεριφορά του. Πιθανώς έχει εδραιωμένη την άποψη ότι δεν μπορεί και δεν πρέπει να δεχτεί την οποιαδήποτε περαιτέρω επιβάρυνση των Γερμανών ψηφοφόρων, είτε γιατί αυτή είναι η η βαθιά προτεσταντική πεποίθησή του, είτε γιατί φοβάται τις συνέπειες στις εκλογές του Φθινοπώρου.
Οποια και είναι η αιτία, στην Αθήνα και στους κυβερνητικούς κύκλους η ανησυχία είναι έκδηλη. Ο Σαμαράς και οι άλλοι διαπιστώνουν πόσο βαθύ είναι το ρήγμα μεταξύ ΔΝΤ και Γερμανίας και φοβούνται μήπως δεν υπάρξει συμφωνία ούτε τη Δευτέρα, οπότε η κυβέρνηση και η χώρα θα παραμείνουν μετέωρες πολιτικά και οικονομικά. Αφήστε ότι περνάει πάλι η αντίληψη ότι η στάση των Ευρωπαίων αποδεικνύει πως μας δουλεύουν, ότι εμείς είμαστε αθώοι και δεν φταίμε σε τίποτα για το κατάντημά μας και τους πόνους που τραβάμε και ότι για όλα φταίνε τα μνημόνια και οι δανειστές.
Ο Τσίπρας μάλιστα έφτασε στο σημείο να ισχυρίζεται ότι δικαιώνεται γιατί τώρα οι δανειστές μιλάνε για μορατόριουμ στην αποπληρωμή των τόκων, όπως αυτός έλεγε, ενώ στην πραγματικότητα μας μιλούσε πρώτα για μονομερή διαγραφή του χρέους, μετά για μονομερή καταγγελία του μνημονίου και στη συνέχεια για μορατόριουμ στην αποπληρωμή των τοκοχρεωλυσίων, δηλαδή και του κεφαλαίου και του τόκου. Μεγάλη η διαφορά, αλλά ποιος ενδιαφέρεται για τέτοιες... λεπτομέρειες την σήμερον ημέραν.
Δεν ξέρουμε μέχρι που μπορεί να φτάσει η διαμάχη της Λαγκάρντ με Μέρκελ-Σόιμπλε, αλλά αν παραταθεί η εκκρεμότητα για πολύ, ή "εγκαταλείψει" το ΔΝΤ, τη βάψαμε. Χώρια που ήδη επιβαρύνεται το πολιτικό κλίμα στη χώρα. Οπότε αναρωτιέται κανείς αν το βλέπουν αυτό οι δανειστές, αλλά αδιαφορούν. Παρά τα καλά λόγια με τα οποία μας γεμίζουν τελευταία. Αλλά εμείς χρειαζόμαστε και χρήμα αδέλφια!
Ά.Στάγκος
..Χωρίς όμως να αποκλείεται ότι αυτό είναι το επιφαινόμενο και από κάτω κρύβεται η πίεση που ασκείται στη Γερμανία από πολλές πλευρές να κάνει τώρα και όχι μετά τις εκλογές της το Φθινόπωρο, τις κινήσεις που απαιτούνται για μία συνολική λύση στην Ευρωζώνη, όπου η κρίση βαθαίνει.
Η υποβάθμιση της Γαλλίας από τη Moody's δείχνει ότι οι κλυδωνισμοί έχουν φτάσει στον σκληρό πυρήνα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και δεν... αποκλείεται το επόμενο "θύμα" να είναι η ίδια η Γερμανία. Που σημαίνει ότι είναι πολλοί εκείνοι που πιθανώς ανησυχούν, αλλά όχι το Βερολίνο, αν κρίνουμε από τη συμπεριφορά του. Πιθανώς έχει εδραιωμένη την άποψη ότι δεν μπορεί και δεν πρέπει να δεχτεί την οποιαδήποτε περαιτέρω επιβάρυνση των Γερμανών ψηφοφόρων, είτε γιατί αυτή είναι η η βαθιά προτεσταντική πεποίθησή του, είτε γιατί φοβάται τις συνέπειες στις εκλογές του Φθινοπώρου.
Οποια και είναι η αιτία, στην Αθήνα και στους κυβερνητικούς κύκλους η ανησυχία είναι έκδηλη. Ο Σαμαράς και οι άλλοι διαπιστώνουν πόσο βαθύ είναι το ρήγμα μεταξύ ΔΝΤ και Γερμανίας και φοβούνται μήπως δεν υπάρξει συμφωνία ούτε τη Δευτέρα, οπότε η κυβέρνηση και η χώρα θα παραμείνουν μετέωρες πολιτικά και οικονομικά. Αφήστε ότι περνάει πάλι η αντίληψη ότι η στάση των Ευρωπαίων αποδεικνύει πως μας δουλεύουν, ότι εμείς είμαστε αθώοι και δεν φταίμε σε τίποτα για το κατάντημά μας και τους πόνους που τραβάμε και ότι για όλα φταίνε τα μνημόνια και οι δανειστές.
Ο Τσίπρας μάλιστα έφτασε στο σημείο να ισχυρίζεται ότι δικαιώνεται γιατί τώρα οι δανειστές μιλάνε για μορατόριουμ στην αποπληρωμή των τόκων, όπως αυτός έλεγε, ενώ στην πραγματικότητα μας μιλούσε πρώτα για μονομερή διαγραφή του χρέους, μετά για μονομερή καταγγελία του μνημονίου και στη συνέχεια για μορατόριουμ στην αποπληρωμή των τοκοχρεωλυσίων, δηλαδή και του κεφαλαίου και του τόκου. Μεγάλη η διαφορά, αλλά ποιος ενδιαφέρεται για τέτοιες... λεπτομέρειες την σήμερον ημέραν.
Δεν ξέρουμε μέχρι που μπορεί να φτάσει η διαμάχη της Λαγκάρντ με Μέρκελ-Σόιμπλε, αλλά αν παραταθεί η εκκρεμότητα για πολύ, ή "εγκαταλείψει" το ΔΝΤ, τη βάψαμε. Χώρια που ήδη επιβαρύνεται το πολιτικό κλίμα στη χώρα. Οπότε αναρωτιέται κανείς αν το βλέπουν αυτό οι δανειστές, αλλά αδιαφορούν. Παρά τα καλά λόγια με τα οποία μας γεμίζουν τελευταία. Αλλά εμείς χρειαζόμαστε και χρήμα αδέλφια!
Ά.Στάγκος
