Με ένα άρθρο-καταπέλτη αναφορικά με τις εξελίξεις στην ευρωζώνη το πρακτορείο Bloomberg αποφασίζει να θυμίσει σε όλους την Ιστορία. - Επισημαίνει όσα διαδραματίστηκαν το 1953, με τη μεταπολεμική διαγραφή του γερμανικού χρέους. Αναφέρει πως και τότε το θέμα ήταν εξίσου επίμαχο με όσα συζητιούνται για την Ελλάδα και καλεί άπαντες να αναθεωρήσουν "την εσφαλμένη εντύπωση για τους ενάρετους Γερμανούς και του ανάξιους Έλληνες".
"Υπό την αιγίδα των ΗΠΑ η εισαγωγή του γερμανικού μάρκου το 1948 έσβησε το μεγαλύτερο μέρος από το εγχώριο χρέος της Γερμανίας, τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα, που το 1938 αντιστοιχούσε σε επίπεδα τετραπλάσια από το ΑΕΠ της χώρας. Η κίνηση αυτή βοήθησε τη Γερμανία να κάνει μία νέα αρχή και να ξεκινήσει το οικονομικό της θαύμα, που άπαντες ακόμη θαυμάζουν.
Με την εφαρμογή του Σχεδίου Μάρσαλ, οι εταίροι των ΗΠΑ παραιτήθηκαν από το δικαιώματά τους στο γερμανικό χρέος, ενώ αναβλήθηκε και η πληρωμή τόκων την περίοδο 1947 - 1952. Το 1953 οι ΗΠΑ επέβαλαν επίσης τη Συμφωνία του Λονδίνου για τη διαγραφή του εξωτερικού χρέους της Γερμανίας.
Ο Albrecht Ritschl, οικονομικός ιστορικός του London School of Economics, εκτιμά ότι η συνολική διαγραφή χρεών της Γερμανίας από το 1947 μέχρι το 1953 αντιστοιχούσε στο 280% του ΑΕΠ της το 1950. Συγκριτικά, στην Ελλάδα έχει δοθεί βοήθεια 200% του ΑΕΠ από το 2010.
Η Ελλάδα επίσης συνεισέφερε στη μεταπολεμική διαγραφή του γερμανικού χρέους. Οι υπογράφοντες τη συμφωνία του Λονδίνου, στους οποίους συμπεριλαμβάνεται και η Ελλάδα, είχαν συμφωνήσει να μεταφέρουν τις απαιτήσεις για τις πολεμικές αποζημιώσεις και τα χρέη που πραγματοποιήθηκαν μετά το 1933 μέχρις ότου ολοκληρώνονταν οι εργασίες συνεδρίου για την επανένωση της Γερμανίας. Το συνέδριο δεν έγινε ποτέ. Η Γερμανία κατέβαλε αποζημιώσεις σε χώρες τη δεκαετία του 1960, αν και πολλοί Έλληνες θεωρούν ότι οφείλονται ακόμη αρκετά.
Η στήριξη της Γερμανίας τότε ήταν εξίσου επίμαχη όσο είναι στις μέρες μας η ελληνική διάσωση. Το γερμανικό σύστημα του 1950 ήταν ατελές - όπως σήμερα το ελληνικό. Το έλλειμμα εσόδων για το Δημόσιο οδήγησε σε σημαντικές αλλαγές του συστήματος κατά τον μεσοπόλεμο".
"Εκείνη την εποχή υπήρχαν αντίστοιχες κοινοβουλευτικές αντιδράσεις. Στο Κογκρέσο των ΗΠΑ αρκετοί διαμαρτυρήθηκαν για τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούνται τα χρήματα των φορολογούμενων πολιτών. Η γερμανική Bundestag αρχικά απέρριψε τη συμφωνία του Λονδίνου καθώς πολλοί βουλευτές διαφώνησαν με τις μεταπολεμικές πληρωμές στη Γαλλία, επειδή θεωρούσαν ότι αυτό θα νομιμοποιούσε καταπάτηση εδαφών που εκείνοι πίστευαν ότι είναι γερμανικά. Μετά από έντονες αμερικανικές πιέσεις, έγινε δεύτερη ψηφοφορία στη Bundestag, που κατέληξε σε θετική ψήφο".
Το άρθρο αναφέρει επίσης: "Η συμφωνία του 1953 μείωσε το εξωτερικό χρέος της Γερμανίας κατά 50% και παρέτεινε την αποπληρωμή του για τρεις δεκαετίες. Επέτρεψε στη Γερμανία να επιστρέψει στις αγορές, να γίνει μέλος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου. Τη δεκαετία του 1950, η υπόλοιπη δυτική Ευρώπη πάλευε με χρέη ανώτερα του 200% του ΑΕΠ, ενώ την ίδια περίοδο η Δυτική Γερμανία είχε τελικά χρέος μικρότερο από το 20% του ΑΕΠ.
Η Γερμανία οφείλει την οικονομική της επιτυχία στη μαζική διαγραφή των χρεών της το 1953, όπως επίσης και στην αποφασιστικότητα της αμερικανικής ηγεσίας για την ανοικοδόμησή της. Αυτή η γενναιοδωρία της έδωσε οδό διαφυγής από τη μη βιώσιμη κατάσταση των χρεών της. Οι Ευρωπαίοι γείτονές της, παράλληλα, απέκτησαν με αυτόν τον τρόπο ένα σταθερό και εύπορο εμπορικό εταίρο.
Η Γερμανία θα πρέπει να ενεργήσει σήμερα με την ίδια διορατικότητα για την Ελλάδα".
