Την ζοφερή κοινωνική και οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα, σκιαγραφεί με άρθρο του στην Huffington Post, ο Bill Frezza*, υποστηρίζοντας ότι η χώρα που κάποτε ήταν το λίκνο της δημοκρατίας, τώρα είναι ένας παράδεισος φοροδιαφυγής με έναν διογκωμένο δημόσιο τομέα και υπερβολικές κρατικές δαπάνες που φυτοζωεί με τα χρήματα των Γερμανών, χωρίς αξιόπιστο πλάνο για ανάκαμψη.- "Περιγραφή της πραγματικότητας" ή ...άλλη μια κινδυνολογική παπαρολογία;
Όταν θα έρθει η κοινωνική έκρηξη, που δεν αποκλείεται να εξελιχθεί σε εμφύλιο, τότε κάποιος θα πρέπει να... επιβάλει την τάξη και ίσως τότε η απόσταση από το χαλαρό ουζάκι στην ταβέρνα μέχρι την...χούντα να μην είναι τόσο μεγάλη, υποστηρίζει ο Frezza.
«Οι άτυχοι Έλληνες, έχουν καταφέρει να φύγουν για λίγους μήνες από τα πρωτοσέλιδα καθώς ξοδεύουν την τελευταία ένεση μετρητών, ευγενική χορηγία του Γερμανού φορολογούμενου...Η εκτεταμένη δυστυχία και απελπισία γεννούν την ανομία και την βία. Η αίσθηση ότι η χώρα καταρρέει ενθαρρύνει τα περιθωριακά πολιτικά κόμματα τόσο στην αριστερά, ώστε και στη δεξιά…» γράφει ο Frezza και παροτρύνει τους αναγνώστες να διαβάσουν τα ρεπορτάζ από τον ελληνικό τύπο που είναι θαμμένα στις τελευταίες σελίδες των αμερικανικών εφημερίδων όπως λέει, και τότε, θα αναρωτηθούν: «Πόσο ακόμη μπορούν να ανέχονται αυτοί οι περήφανοι άνθρωποι μια τέτοια αθλιότητα;».
Στην συνέχεια ο Frezza αναφέρεται σε χαρακτηριστικές πτυχές της οικονομικής κρίσης, όπως η αύξηση της τιμής του πετρελαίου που έχει μετατρέψει σε θάλαμο αερίων την Αθήνα, στην καλπάζουσα-ιδιαίτερα μεταξύ των νέων- ανεργία και στην προσφιλή συνήθεια των απεργιακών κινητοποιήσεων που πλέον είναι «καθημερινό φαινόμενο» όπως επισημαίνει, τονίζοντας ότι πολλοί απεργοί θεωρούν φυσιολογικό να πληρωθούν ακόμη και όταν δεν εμφανίζονται στην δουλειά τους.
«Μελετήστε τον χαρακτήρα του Έλληνα και θα βρείτε πολλές αντιφάσεις. Από τη μια η καρικατούρα του τεμπέλη, φοροφυγά που πίνει ούζο με τους φίλους του στην ταβέρνα, καθώς πληρώνεται για ένα κυβερνητικό πόστο που του εξασφάλισε ένας θείος του και από το οποίο απουσιάζει. Από την άλλη υπάρχει ένα μαχητικό πνεύμα που επαίνεσε ακόμη και ο Χίτλερ...» γράφει ο Frezza, σημειώνοντας ότι η πίεση αυξάνεται και ο χρόνος μετρά αντίστροφα μέχρι την επόμενη δόση η οποία κάποια στιγμή απλώς δεν θα υπάρχει, όταν η τρόικα αναγκαστεί να παραδεχθεί ότι οι ελληνικές υποσχέσεις για δράση, αξίζουν όσο και οι υποσχέσεις της Πηνελόπης στους επίδοξους μνηστήρες.
«Όταν οι αναρχικοί/κομμουνιστές εκραγούν και οι φασίστες/εθνικιστές απαντήσουν, θα δούμε μια επανάληψη του εμφυλίου που στοίχισε περισσότερες ζωές στην Ελλάδα απ' ότι ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος; Πόσο απέχουμε από το σημείο που οι φοβισμένοι και ταλανιζόμενοι άνθρωποι που βρίσκονται ανάμεσα (στα δυο άκρα) θα υποστηρίξουν μια χούντα που υπόσχεται ασφάλεια; Κάποιος θα πρέπει να αποκαταστήσει την τάξη όταν τα χρήματα των Γερμανών τελειώσουν, γιατί σίγουρα δεν θα είναι οι Γερμανοί στρατιώτες αυτοί που θα σταλούν για να διατηρηθεί η ειρήνη».
*Ο Bill Frezza είναι πρώην μηχανικός και επιχειρηματίας και τα τελευταία χρόνια έχει επικεντρωθεί στην συγγραφή άρθρων σε περιοδικά όπως το Forbes. Συνεργάζεται με το Adams Capital Management και το Competitive Enterprise στους τομείς της τεχνολογίας και επιχειρηματικότητας.
