Η Ελλάδα πληρώνει τα λάθη της ψευδεπίγραφης δανεικής ευημερίας και εισήλθε στη δική της εποχή των άκρων μιας «βρώμικης» ομηρίας που ανατρέπει πλήρως κάθε ατομική ή συλλογική βεβαιότητα που ίσχυε τα τελευταία 38 χρόνια..Το βρώμικο χρήμα έχει παρκάρει αμύθητα κεφάλαια σε σχεδόν όλες τις τράπεζες και τις παρατράπεζες του κόσμου. Αλλά η λίστα Λαγκάρντ αποτελεί απεχθή περίπτωση. Χθες ο πρόεδρος του Eurogroup, Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, μιλώντας στην... επιτροπή Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατήγγειλε -δικαίως και ορθώς- τους εκατομμυριούχους και δισεκατομμυριούχους Ελληνες, που φυγαδεύουν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό. Ωστόσο, απέφυγε να ονοματήσει το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που εξέθρεψε τη ντροπή αυτή προς ίδιον συμφέρον.
Συγκεκριμένα, ο κ. Γιουνκέρ, αφού επισήμανε ότι στην Ελλάδα τα μέτρα επιβαρύνουν περισσότερο τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα δήλωσε τα εξής: «Ενθαρρύνω, με όλη μου τη δύναμη, τις πρωτοβουλίες της ελληνικής κυβέρνησης να εμποδίσει τη φυγή κεφαλαίων προς το εξωτερικό. Προς το Λονδίνο και προς τη Φρανκφούρτη, τη στιγμή που οι Γερμανοί συμπεριφέρονται σα να μην υπάρχει τέτοιο ζήτημα, προς το Αμστερνταμ και το Λουξεμβούργο, οι κυβερνήσεις θα πρέπει να συνεργαστούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για να βοηθήσουν την ελληνική κυβέρνηση να ξεσκεπάσει αυτή τη μη πατριωτική στάση ορισμένων εκατομμυριούχων και δισεκατομμυριούχων Ελλήνων. Δεν είμαστε εδώ για να εκμεταλλευτούμε τις πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζονται σε ορισμένα κράτη-μέλη» δήλωσε χαρακτηριστικά ο Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ.
Ο διασυρμός της Ελλάδας είναι καθημερινός για την ελληνική άρχουσα τάξη. Την ώρα που στην Ελλάδα οι απλοί άνθρωποι πρέπει να τα βγάλουν πέρα με την αύξηση της φορολογίας, τις μειώσεις των μισθών και των συντάξεων, την ίδια ώρα προκαλούν οργή τα δημοσιεύματα για τις λίστες με τους τραπεζικούς λογαριασμούς στο εξωτερικό πολλών δισεκατομμυρίων, την πελατοκρατία ή τη διαφθορά κατά την αγορά εξοπλισμών. Οι ελίτ στην Ελλάδα ήταν πάντα ιδιαίτερα ανοιχτές στον κόσμο και σε όλες τις μητροπόλεις αισθάνονταν σαν στο σπίτι τους. Τώρα όμως φαίνεται πως οι πλούσιοι Ελληνες του εξωτερικού δεν ξέφυγαν μόνο από την εφορία, αλλά και από τις ευθύνες τους.
«Η Ελλάδα θα πρέπει να κάνει μια συζήτηση για όλους αυτούς τους λόγους που οδήγησαν σε αυτόν τον παράλογο δρόμο των τελευταίων χρόνων και θα πρέπει να ελπίζει πως θα ξεπηδήσουν νέες ελίτ, με μεγαλύτερο αίσθημα ευθύνης. Σε αυτήν συμπεριλαμβάνονται και οι Ελληνες του εξωτερικού. Μπορεί ίσως να ξεγλιστρούν από την ελληνική εφορία αλλά δεν μπορούν να ξεφύγουν από την ντροπή της εθνικής συμφοράς», επισημαίνουν όλες οι έγκυρες εφημερίδες.
Η Ελλάδα πληρώνει τα λάθη της ψευδεπίγραφης δανεικής ευημερίας και εισήλθε στη δική της εποχή των άκρων μιας «βρώμικης» ομηρίας που ανατρέπει πλήρως κάθε ατομική ή συλλογική βεβαιότητα που ίσχυε τα τελευταία 38 χρόνια. Ο όρος έχει επινοηθεί από τον μαρξιστή ιστορικό Ερικ Χόμπσμπαουμ και αφορά τον «μικρό 20ό αιώνα», με αφετηρία το 1917 και τέρμα το 1989. Aλλαγές στον καθολικό τρόπο του βίου, δεν εκβιάζονται ούτε με την επιβολή ιδεολογιών, ούτε με μνημονιακές προστακτικές «επικοινωνιακής» ή όποιας άλλης αφηρημένης λογικής.
Δίχως ίχνος αυτοκριτικής, δίχως συναίσθηση της ιστορικής ευθύνης, δίχως φιλότιμο τελικά, επιδίδονται οι πολιτικοί της άρχουσας ελίτ σε μια ακόμα επικοινωνιακή διαχείριση. Αν δεν αλλάξει πολιτική, η χώρα θα στραγγίξει. Θα εξυγιανθεί πεθαίνοντας. Η Ιστορία καταδεικνύει ότι μέσα από την ίδια την κρίση, κάθε φορά, μπαίνει μπροστά μία δυναμική ανατροπής, η οποία αναδύει ή υποβαθμίζει δυνάμεις, μεταβάλλει επιρροές και κυριαρχίες στον σκληρό οικονομικό και, κατ' επέκταση, πολιτικό στίβο. Kαι η Eλλάς; Μονίμως αυτοκαταστρέφεται.
Kαι η ελπίδα, πού είναι η ελπίδα, πώς μπορεί ένας λαός να ζήσει, έστω την παρακμή του, χωρίς ελπίδα; Oμως, η ελπίδα, αγαπημένε μου αναγνώστη, δεν μεταγγίζεται με την «αισιοδοξία» της μικρής ελίτ του πλούτου και της διαπλοκής που συνεχίζει να «κυβερνά» τον τόπο. H ελπίδα είναι κάτι εξαιρετικά πολύτιμο και γι' αυτό δυσχερέστατο, που κερδίζεται ή χάνεται στην πολύ προσωπική αναμέτρηση του ηγέτη στην υπεράσπιση των προβλημάτων του λαού του. Δυστυχώς, όμως, δεν διαφαίνεται ηγέτης που να μπορεί έστω να διαχειριστεί λυτρωτικά την πτώχευση της χώρας.
Κατά τα λοιπά, ο κ. Γιουνκέρ ανέφερε ότι το 2012 ήταν καλή χρονιά για την Ευρωζώνη, καθώς -όπως είπε- ελήφθησαν αποφάσεις που διασφαλίζουν τη σταθεροποίησή της, ενώ παράλληλα διαψεύστηκαν όσοι, στις αρχές του έτους, προέβλεπαν το τέλος του ευρώ. Τον Ιανουάριο του 2013, συνέχισε ο Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, η Ευρωζώνη βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση απ' ό,τι τον Ιανουάριο του 2012. Σημείωσε, ωστόσο, ότι μπορεί τα χειρότερα να είναι πίσω μας, αλλά αυτά που μένει να γίνουν είναι «απαιτητικά». «Μπροστά μας έχουμε δύσκολα χρόνια, τα προβλήματα παραμένουν σοβαρά και η επίλυσή τους χρειάζεται ισχυρό πολιτικό θάρρος», ανέφερε ο πρόεδρος του Eurogroup.
Ζ.Ζήκου
