Μεταξύ άλλων, αναγνωρίζει ότι η Ελλάδα απέδωσε κάτω από τις προβλέψεις, με την... παραγωγή να μειώνεται δραστικά, την ανεργία να αυξάνεται σε απαράδεκτα υψηλά επίπεδα και τον πληθωρισμό να μην υποχωρεί όσο αναμενόταν.
Σπεύδει να προσθέσει όμως ότι «το να συνδέει κανείς αυτό με το σχεδιασμό του προγράμματος συνιστά ριζική παρερμηνεία των ιστορικών δεδομένων και της έρευνας του ΔΝΤ σε ό,τι αφορά τους δημοσιονομικούς πολλαπλασιαστές».
O κ. Μπλανσάρ επιμένει ότι με δεδομένη τη θέση χρέους της Ελλάδας και τις υφιστάμενες πηγές χρηματοδότησης, δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να συνεχιστεί η συνετή δημοσιονομική συρρίκνωση, όπως έχει σχεδιαστεί, όπου η χώρα έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο.
«Για να διασφαλιστεί ότι η συρρίκνωση είναι κοινωνικά δίκαιη και έχει ευρεία πολιτική υποστήριξη, είναι αναγκαίο να πληρώνουν οι πλούσιοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες το μέρος των φόρων που τους αναλογεί» υπογραμμίζει.
Παράλληλα, δίνει βάρος στην υπερπήδηση των βαθιά ριζωμένων αντιστάσεων στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ώστε να διασφαλιστεί η βελτίωση της παραγωγικότητας μέσα από την υψηλότερη παραγωγικότητα και όχι τις επώδυνες μισθολογικές περικοπές.
