Αν ορισμένοι έκαναν τη δουλειά τους, η αντικατάσταση του χαρατσιού με τον ενιαίο φόρο ακινήτων θα μπορούσε να ελαφρύνει χιλιάδες συμπολίτες μας.
Το γεγονός ότι αυτό ακόμη «παίζεται» είναι απαράδεκτο…
Από τη μία πλευρά, έχουμε το διαβόητο «χαράτσι στα ακίνητα» (πρώην "χαράτσι Βενιζέλου"), όπως έγινε γνωστό το Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτημένων Δομημένων Επιφανειών (ΕΕΤΗΔΕ).
Από την άλλη, έχουμε τον .. τον Ενιαίο Φόρο Ακινήτων.
Το πώς και το γιατί πρέπει να έχουμε είτε το ένα είτε το άλλο είναι μια «όμορφη» συζήτηση, την οποία μπορούμε να αφήσουμε για αργότερα, επικεντρωνόμενοι σήμερα σε αυτούς τους δύο φόρους…
Ο πρώτος είναι ένας φόρος κοινωνικά άδικος, που θεσπίστηκε με τη λογική «τόσα μου λείπουν, τόσα σου παίρνω», και είναι καθαρά εκβιαστικός, αφού η μη καταβολή του συνεπάγεται διακοπή της ηλεκτροδότησης.
Επιπρόσθετα, δεν έχει εισοδηματικά κριτήρια και υπολογίζεται βάσει της αντικειμενικής αξίας της κάθε περιοχής, με αποτέλεσμα ένας άνθρωπος μετρίων εισοδημάτων που εκ κληρονομίας ή άλλου λόγου έτυχε να είναι ιδιοκτήτης ενός ακινήτου σε ακριβή ζώνη να φορολογείται ωσάν να ήταν πλούσιος.
Ακόμη, το «χαράτσι» αφορά μόνον στα ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα, είτε αυτά αποφέρουν έσοδα στους ιδιοκτήτες τους, είτε είναι κλειστά, είτε ακόμη και εάν δεν έχουν καν πωληθεί από τους κατασκευαστές τους, ενώ επιβαρύνει, τουλάχιστον εν μέρει, και τη λειτουργία σειράς επιχειρήσεων, ιδίως του τουριστικού τομέα.
Τέλος, εδράζεται σε αντικειμενικές αξίες οι οποίες εδώ και πολύ καιρό έχουν ξεπεραστεί από τις πραγματικές συνθήκες της αγοράς και θεωρούνται πλέον ιδιαίτερα υψηλές.
Κοντολογίς, επιβλήθηκε ως ένας έκτακτος φόρος, εν γνώσει του γεγονότος ότι ήταν άδικος.
Από την άλλη, ο Ενιαίος Φόρος Ακινήτων, ο οποίος υποτίθεται ότι θα αντικαθιστούσε το χαράτσι από τα μέσα του έτους και μετά, θεσπίστηκε ώστε να αρθούν αυτές οι προφανείς αδικίες.
Πρώτον, διευρύνει τη φορολογική βάση συμπεριλαμβάνοντας αγροτεμάχια, οικόπεδα και λοιπή, ενδεχομένως μη ηλεκτροδοτούμενη, ακίνητη περιουσία.
Δεύτερον, θα επιβληθεί στη βάση νέων αντικειμενικών αξιών, προσαρμοσμένων, όπως ελπίζεται, στη νέα υποτιμημένη πραγματικότητα της αγοράς ακινήτων και, τρίτον, επίσης ελπίζεται ότι θα συμπεριλαμβάνει κάποιου είδους αφορολόγητο όριο ώστε να απαλυνθούν οι επιπτώσεις εφαρμογής του στις ασθενέστερες οικονομικά τάξεις.
Ποιος από τους δύο αυτούς φόρους θα αρχίσει να «τρέχει» από εφέτος θα το μάθουμε σήμερα ή το πολύ αύριο.
Με άλλα λόγια, εάν η αδικία θα συνεχιστεί ή όχι είναι ακόμη «παιζόμενο».
Είναι δε παιζόμενο επειδή, όπως λέει η τρόικα, έως τώρα όσοι έπρεπε να κάνουν τη δουλειά τους για το θέμα αυτό δεν την έχουν κάνει.
Μολονότι από τις αρχές του έτους οι ιδιοκτήτες αγροτεμαχίων θα έπρεπε να μπορούν να επικαιροποιήσουν τα στοιχεία του αρχείου Ε9 με τις ιδιοκτησίες τους, η σχετική ηλεκτρονική εφαρμογή του υπουργείου Οικονομικών (ΓΓΠΣ) δεν έχει καν ανοίξει.
Αντίστοιχα, οι αντικειμενικές αξίες δεν έχουν ακόμη αναπροσαρμοστεί και βεβαίως δεν έχουν επεκταθεί σε ολόκληρη τη χώρα, όπως προβλέπεται, ενώ δεν γνωρίζουμε πώς ακριβώς θα είναι αυτός ο νέος ενιαίος φόρος ακινήτων, αφού δεν υπάρχει ακόμη συμφωνία σχετικά με τα κλιμάκια, το αφορολόγητο και τις όποιες άλλες πτυχές του…
Τέλος, υπάρχει και ένα μεγάλο «αγκάθι» σε ό,τι αφορά τους δύο φόρους. Ο μεν εισπράττεται, ο δε είναι αμφίβολο ότι θα εισπράττεται και ότι απλώς δεν θα αυξήσει το μέγεθος των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το δημόσιο, για τις οποίες ούτως ή άλλως εκκρεμεί η σχετική ρύθμιση.
Με άλλα λόγια, σε μια χώρα που βρίσκεται στη δίνη μιας πολυετούς ύφεσης εξαιτίας και της υπερφορολόγησης στην οποία υποβάλλονται οι κάτοικοί της, μέσω της φορολογίας εισοδήματος, του υψηλού ΦΠΑ και της σειράς άλλων φόρων και τελών που έχουν επιβληθεί, η υπερφορολόγηση ενδέχεται να παραταθεί για ένα ακόμη έτος, εξαιτίας της ανικανότητας του «συστήματος» να κάνει τη δουλειά του…
Εάν η κατάσταση αυτή δεν συνιστά αποτυχία, τότε τι είναι;
Ν.Γ.Δρόσος
Το γεγονός ότι αυτό ακόμη «παίζεται» είναι απαράδεκτο…
Από τη μία πλευρά, έχουμε το διαβόητο «χαράτσι στα ακίνητα» (πρώην "χαράτσι Βενιζέλου"), όπως έγινε γνωστό το Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτημένων Δομημένων Επιφανειών (ΕΕΤΗΔΕ).
Από την άλλη, έχουμε τον .. τον Ενιαίο Φόρο Ακινήτων.
Το πώς και το γιατί πρέπει να έχουμε είτε το ένα είτε το άλλο είναι μια «όμορφη» συζήτηση, την οποία μπορούμε να αφήσουμε για αργότερα, επικεντρωνόμενοι σήμερα σε αυτούς τους δύο φόρους…
Ο πρώτος είναι ένας φόρος κοινωνικά άδικος, που θεσπίστηκε με τη λογική «τόσα μου λείπουν, τόσα σου παίρνω», και είναι καθαρά εκβιαστικός, αφού η μη καταβολή του συνεπάγεται διακοπή της ηλεκτροδότησης.
Επιπρόσθετα, δεν έχει εισοδηματικά κριτήρια και υπολογίζεται βάσει της αντικειμενικής αξίας της κάθε περιοχής, με αποτέλεσμα ένας άνθρωπος μετρίων εισοδημάτων που εκ κληρονομίας ή άλλου λόγου έτυχε να είναι ιδιοκτήτης ενός ακινήτου σε ακριβή ζώνη να φορολογείται ωσάν να ήταν πλούσιος.
Ακόμη, το «χαράτσι» αφορά μόνον στα ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα, είτε αυτά αποφέρουν έσοδα στους ιδιοκτήτες τους, είτε είναι κλειστά, είτε ακόμη και εάν δεν έχουν καν πωληθεί από τους κατασκευαστές τους, ενώ επιβαρύνει, τουλάχιστον εν μέρει, και τη λειτουργία σειράς επιχειρήσεων, ιδίως του τουριστικού τομέα.
Τέλος, εδράζεται σε αντικειμενικές αξίες οι οποίες εδώ και πολύ καιρό έχουν ξεπεραστεί από τις πραγματικές συνθήκες της αγοράς και θεωρούνται πλέον ιδιαίτερα υψηλές.
Κοντολογίς, επιβλήθηκε ως ένας έκτακτος φόρος, εν γνώσει του γεγονότος ότι ήταν άδικος.
Από την άλλη, ο Ενιαίος Φόρος Ακινήτων, ο οποίος υποτίθεται ότι θα αντικαθιστούσε το χαράτσι από τα μέσα του έτους και μετά, θεσπίστηκε ώστε να αρθούν αυτές οι προφανείς αδικίες.
Πρώτον, διευρύνει τη φορολογική βάση συμπεριλαμβάνοντας αγροτεμάχια, οικόπεδα και λοιπή, ενδεχομένως μη ηλεκτροδοτούμενη, ακίνητη περιουσία.
Δεύτερον, θα επιβληθεί στη βάση νέων αντικειμενικών αξιών, προσαρμοσμένων, όπως ελπίζεται, στη νέα υποτιμημένη πραγματικότητα της αγοράς ακινήτων και, τρίτον, επίσης ελπίζεται ότι θα συμπεριλαμβάνει κάποιου είδους αφορολόγητο όριο ώστε να απαλυνθούν οι επιπτώσεις εφαρμογής του στις ασθενέστερες οικονομικά τάξεις.
Ποιος από τους δύο αυτούς φόρους θα αρχίσει να «τρέχει» από εφέτος θα το μάθουμε σήμερα ή το πολύ αύριο.
Με άλλα λόγια, εάν η αδικία θα συνεχιστεί ή όχι είναι ακόμη «παιζόμενο».
Είναι δε παιζόμενο επειδή, όπως λέει η τρόικα, έως τώρα όσοι έπρεπε να κάνουν τη δουλειά τους για το θέμα αυτό δεν την έχουν κάνει.
Μολονότι από τις αρχές του έτους οι ιδιοκτήτες αγροτεμαχίων θα έπρεπε να μπορούν να επικαιροποιήσουν τα στοιχεία του αρχείου Ε9 με τις ιδιοκτησίες τους, η σχετική ηλεκτρονική εφαρμογή του υπουργείου Οικονομικών (ΓΓΠΣ) δεν έχει καν ανοίξει.
Αντίστοιχα, οι αντικειμενικές αξίες δεν έχουν ακόμη αναπροσαρμοστεί και βεβαίως δεν έχουν επεκταθεί σε ολόκληρη τη χώρα, όπως προβλέπεται, ενώ δεν γνωρίζουμε πώς ακριβώς θα είναι αυτός ο νέος ενιαίος φόρος ακινήτων, αφού δεν υπάρχει ακόμη συμφωνία σχετικά με τα κλιμάκια, το αφορολόγητο και τις όποιες άλλες πτυχές του…
Τέλος, υπάρχει και ένα μεγάλο «αγκάθι» σε ό,τι αφορά τους δύο φόρους. Ο μεν εισπράττεται, ο δε είναι αμφίβολο ότι θα εισπράττεται και ότι απλώς δεν θα αυξήσει το μέγεθος των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το δημόσιο, για τις οποίες ούτως ή άλλως εκκρεμεί η σχετική ρύθμιση.
Με άλλα λόγια, σε μια χώρα που βρίσκεται στη δίνη μιας πολυετούς ύφεσης εξαιτίας και της υπερφορολόγησης στην οποία υποβάλλονται οι κάτοικοί της, μέσω της φορολογίας εισοδήματος, του υψηλού ΦΠΑ και της σειράς άλλων φόρων και τελών που έχουν επιβληθεί, η υπερφορολόγηση ενδέχεται να παραταθεί για ένα ακόμη έτος, εξαιτίας της ανικανότητας του «συστήματος» να κάνει τη δουλειά του…
Εάν η κατάσταση αυτή δεν συνιστά αποτυχία, τότε τι είναι;
Ν.Γ.Δρόσος
