Είναι βαλτός για να προετοιμάζει το έδαφος, ή πρόκειται για χοντροκέφαλο και άσχετο, αυτός ο ολλανδός Γερούν Νταϊσελμπλουμ, που αντικατέστησε τον πολύπειρο και συνετό Γιούνκερ, ως πρόεδρος του Γιούρογκρουπ;
Το ερώτημα είναι πραγματικό και όχι ρητορικό, καθώς τα έκανε μαντάρα και το παραδέχτηκε, δεχόμενος εκείνη την...
αρχική λύση που προέβλεπε κούρεμα 6,75% στις κάτω των 100.000 καταθέσεις και 9,99% στις πάνω από αυτό το ποσό στις προβληματικές κυπριακές τράπεζες, ενώ τώρα έβαλε φωτιά στα τόπια δηλώνοντας ότι “το πρόγραμμα διάσωσης που συμφωνήθηκε για την Κύπρο, αποτελεί νέο πρότυπο για την αντιμετώπιση τραπεζικών προβλημάτων σε άλλες χώρες, οι οποίες αναγκάζονται να αναδιαρθρώσουν τον χρηματοπιστωτικό τους κλάδο”.
Ας αφήσουμε στην άκρη το κατά πόσον είναι σωστό και ηθικό να πληρώνουν οι καταθέτες όταν μία τράπεζα πέφτει έξω, παρά να πληρώνουν τα σπασμένα οι φορολογούμενοι της χώρας.
Γιατί εδώ που τα λέμε, το πράγμα έχει δύο όψεις. Από τη μία δεν φταίνε σε τίποτα οι φορολογούμενοι και από την άλλοι δεν μπορείς να ζητάς από τους καταθέτες να παρακολουθούν με προσοχή και να αναλύουν συνεχώς την πολιτική της τράπεζας τους, μήπως και κξτυπήσει μπιέλα κάποια στιγμή. Στο κάτω-κάτω της γραφής, καταθέτες είναι (ιδίως οι μικροί, μέχρι 300.000 ευρώ, ας πούμε), δεν είναι μέτοχοι…
Σημασία έχει ότι με τις δηλώσεις του ο Ντάϊσελμπλουμ προκάλεσε ακόμη εντονότερα ρίγη ανατριχίλας στους καταθέτες σε όλη την Ευρώπη, από το Λουξεμβούργο ως την Ιταλία συμπεριλαμβανομένης και της Ιταλίας, που ήδη ένοιωθαν ανασφάλεια με όσα έγιναν στην Κύπρο.
Άλλοι αξιωματούχοι έσπευσαν να τον διορθώσουν τον αδιόρθωτο ολλανδό, αλλά είναι επίσης γεγονός ότι ενώ στο Λουξεμβούργο, που αποτελεί φορολογικό παράδεισο και διαθέτει υπερτροφικό χρηματοπιστωτικό και τραπεζικό σύστημα, έχουν λαχταρήσει, στη Φινλανδία επικροτούν αυτές τις δηλώσεις. Έτσι όμως, επικρατεί ένα αίσθημα ανασφάλειας, ιδιαίτερα έντονο κυρίως στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, αλλά που επεκτείνεται και πέρα από αυτές.
Και αν οι γερμανοί και οι λοιποί συγγενείς νομίζουν ότι με αυτό τον τρόπο θα προσελκύσουν το ρωσικό μαύρο χρήμα, πέφτουν έξω γιατί αυτό δεν θέλει πολλούς ελέγχους.
Αν πάλι στόχος τους είναι να μαζέψουν το χρήμα που έχει απομείνει στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, αυτό ισοδυναμεί με νεοαποικιακή συμπεριφορά που θα προκαλέσει μεγάλη αναταραχή και ίσως και την διάλυση της Ευρωζώνης. Κανονικά, κάτι τέτοιο δεν τους συμφέρει ή έτσι θέλουμε να ελπίζουμε εμείς οι ευρωπαϊστές.
Εφόσον δεν ισχύουν όμως τα προηγούμενα, καλόν θα είναι να σπεύσουν να μαζέψουν τον Νταϊσελμπλουμ και τους τύπους σαν αυτόν.
Στο κάτω-κάτω της γραφής, ούτε η Ευρωζώνη, ούτε η Γερμανία θα έχει κάποια σοβαρή οντότητα απέναντι στους γίγαντες της παγκόσμιας οικονομίας, χωρίς τα “βαρίδια” του Νότου.
Αγ.Στάγκος
