Πολλά από αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα, στην Κύπρο και γενικότερα στην ευρωπεριφέρεια δεν είναι τυχαία.
Έχουν τη ρίζα τους σε παλαιότερη συμφωνία, η οποία ελήφθη τον Οκτώβριο του 2010...
To Deauville είναι ένα όμορφο γαλλικό θέρετρο στο κανάλι της Μάγχης ή αν προτιμάτε στη Νορμανδία, την οποία προτιμούν πολλοί επώνυμοι και πλούσιοι, Γάλλοι και ξένοι, για διακοπές.
Η πόλη είναι επίσης γνωστή για το διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου.
Όμως, το Deauville θα μείνει πιθανόν την Ιστορία για κάτι άλλο... αν συνεχιστεί η σημερινή, τεταμένη κατάσταση στην ευρωζώνη, που αυξάνει τις πιθανότητες διαζυγίου κάποιου κράτους-μέλους με το ευρώ.
Αναφερόμαστε στη συνάντηση της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Δωροθέας Μέρκελ με τον τότε Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί στην περιοχή τον Οκτώβριο του 2010.
Ο περίπατος που είχαν κάνει οι δυο τους στην παραλία της όμορφης πόλης έμελλε να αποβεί καθοριστικός για τις μελλοντικές εξελίξεις στην ευρωζώνη.
Κι αυτό γιατί η Α. Μέρκελ «έπεισε» τον Σαρκοζί να συμφωνήσει σε κάτι που έμελλε να αποβεί μοιραίο για αρκετές χώρες της ευρωπεριφέρειας και για την ευρωζώνη γενικότερα.
Αναφερόμαστε στην απόφαση να συνεισφέρουν οι ιδιώτες στην επίλυση της κρίσης χρέους της ευρωζώνης μέσω του «κουρέματος» των κρατικών χρεογράφων που κατείχαν. Η ιδέα ήταν ότι οι τράπεζες και οι άλλοι ιδιώτες επενδυτές θα έπρεπε να αναλάβουν το κόστος των λανθασμένων επιλογών τους και να μην περιμένουν ότι θα τους σώσουν οι φορολογούμενοι.
Η γνωστοποίηση της απόφασης ήταν αρκετή για να ανεβάσουν οι αγορές το κόστος δανεισμού της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας στα ύψη, αποκόβοντας ουσιαστικά τις συγκεκριμένες χώρες από τις αγορές.
Το επόμενο βήμα ήταν να μπουν η Ιρλανδία και η Πορτογαλία σε πρόγραμμα προσαρμογής.
Η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους (PSI), που ήταν φυσικό επακόλουθο της απόφασης στο Deauville, υλοποιήθηκε αρκετά αργότερα, το α΄ τρίμηνο του 2012.
Ακόμη κι η απόφαση του eurogroup για τις κυπριακές καταθέσεις έχει τη βάση της στη γαλλογερμανική συμφωνία του Deauville.
H απόφαση ότι οι μεγαλοκαταθέτες θα συμμετάσχουν στην αναδιάρθρωση των κυπριακών τραπεζών βασίζεται στη φιλοσοφία ότι θα πρέπει να επωμίζονται το κόστος της διάσωσης μαζί με τους μετόχους και τους ομολογιούχους τους.
Στόχος είναι να μη σηκώσουν όλο το βάρος, σε πρώτη φάση τουλάχιστον, οι φορολογούμενοι των χωρών του Βορρά, που δανείζουν τις χώρες της ευρωπεριφέρειας.
Φυσικά, αυτό συμβαίνει γιατί η Γερμανία έχει επιβληθεί, καθώς η γαλλική οικονομία αντιμετωπίζει προβλήματα, ο Σαρκοζί έχει απέλθει και ο Ολάντ που τον διαδέχθηκε δεν δείχνει να έχει τις απαιτούμενες ηγετικές ικανότητες για να σταθεί απέναντι στην Α. Μέρκελ ως ίσος προς ίση.
Η μεν Α. Μέρκελ έχει μπροστά της τις εκλογές του Σεπτεμβρίου και θέλει να επιβάλει τις απόψεις της για να ενισχύσει το ηγετικό προφίλ της, ο δε Φρ. Ολάντ έχει έναν αδύναμο σύμμαχο στον Ισπανό πρωθυπουργό Μ. Ραχόι, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει κενό εξουσίας στη Ρώμη.
Υπό αυτές τις συνθήκες, το γαλλογερμανικό ντιλ του Deauville τον Οκτώβριο του 2010 συνεχίζει να αποτελεί σημείο αναφοράς για πολλές από τις σημερινές αποφάσεις που «κυνηγούν» την ευρωζώνη και δυνητικά απειλούν τη συνοχή της.
Dr. Money
