Η είδηση για τα ποσοστά ανεργίας του περασμένου Ιανουαρίου (27,2%) ήδη πέφτει στην κλίμακα αξιών των ενημερωτικών εκπομπών με γεωμετρική πρόοδο από προχτές.
Αυτό δεν γίνεται καιρό τώρα;
Παίζει για λίγο στην πρώτη γραμμή, με εντυπωσιακά στατιστικά, κάνουν δηλώσεις οι «συνήθεις ύποπτοι»- εκπρόσωποι κομμάτων, εργατολόγοι κ.λπ.- και στη συνέχεια η... στατιστική λογιστική παραδίδεται στη λήθη, μέχρι την έκδοση των στοιχείων για τον μήνα Φεβρουάριο.
Μιλώντας πάντα με επικοινωνιακούς όρους, το πρόβλημα της «κινητικότητας» των 20.000 ή 25.000 δημόσιων υπαλλήλων, μονοπωλεί εδώ και τρεις τουλάχιστον εβδομάδες την επικαιρότητα - αν εξαιρέσουμε το τριήμερο της ανατροπής της συγχώνευσης Εθνικής-Eurobank. Οι επικές μάχες της κυβέρνησης, του πρωθυπουργού, του αρμόδιου υπουργού με την τρόικα δίνουν και παίρνουν, οι πολιτικοί κλυδωνισμοί βγαίνουν στον αφρό, οι διαρροές του παρασκηνίου γίνονται κάρτες στα τηλεοπτικά δελτία και πρωτοσέλιδα, οι επίορκοι τείνουν να αναχθούν σε μείζον ζήτημα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του τόπου, σχεδόν ισοδύναμο με τις ΑΟΖ...
Ας σταθούμε λοιπόν λίγο στα νούμερα. Σύμφωνα με τη Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ), κάθε μέρα τον μήνα Ιανουάριο 3.418 άτομα έμεναν άνεργοι. Δηλαδή, 102.540 άτομα καταγράφτηκαν στα κατάστιχα της ανεργίας. Ένα στοιχείο με ειδικό βάρος είναι η καταγραφή 400 απολύσεων ημερησίως (!) τον ίδιο μήνα. Συνολικά για τον Ιανουάριο είχαμε 12.000 απολύσεις - εννοείται στον ιδιωτικό τομέα. Αριθμός μακράν μεγαλύτερος από τους επίορκους υπαλλήλους - για τους οποίους, σημειωτέον, η κρατική μηχανή φροντίζει κάθε τόσο να δίνει διαφορετικά στοιχεία, πότε 2.000 και πότε 7.000 άτομα. Επίσης αριθμός, κοντά τον αριθμό των 25.000 υπαλλήλων, που με βάση τη «σκληρή διαπραγμάτευση» θα πρέπει να απομακρυνθούν μέχρι το 2014.
Σε κάθε περίπτωση είναι άδικο ο μεγεθυντικός φακός της ενημέρωσης να προβάλει καθημερινά το σίριαλ των επίορκων και να ξεμπερδεύει μέσα σε 48 ώρες τον εφιάλτη του 1.348.742 ανέργων. Είναι δυνατόν το 0,5% του προβλήματος της απασχόλησης να κυριαρχεί στις διαβουλεύσεις με την τρόικα, στις συζητήσεις μεταξύ των πολιτικών αρχηγών και η «νόσος» αυτή να μεταδίδεται στα τηλεοπτικά πάνελ; Υπάρχει βεβαίως μια εξήγηση. Δεν είναι μόνο η γιγάντωση του Δημοσίου που τώρα καλούνται οι πρωταίτιοι της μεταπολιτευτικής «τερατογένεσης» να το συμμαζέψουν. Είναι η αντίληψη του κρατισμού που επηρεάζει τα πάντα-ακόμα και την επικοινωνιακή διαχείριση του προβλήματος της ανεργίας και της απασχόλησης.
Ακόμα κατά κανόνα ασχολούμαστε πώς δεν θα μειωθεί το κράτος, ακόμα ψάχνουμε τι θα γίνει με τα πειθαρχικά συμβούλια, παρά με τη διαπίστωση ότι η μείωση του κράτους, σε συνδυασμό με τη μείωση των δυσβάστακτων φόρων, είναι ευθέως ανάλογη με την αύξηση των θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Αυτό πότε θα το συζητήσουμε;
