 |
| Ο κ.Δημήτρης Πίνος |
Η οικονομική κρίση «γέμισε» την επιχείρησή του στην Αστόρια της Νέας Υόρκης από Έλληνες μετανάστες!
Ο Δημήτρης Πίνος διατηρεί εδώ και 33 χρόνια ένα σούπερ - μάρκετ με παραδοσιακά ελληνικά προϊόντα και όπως δηλώνει στην New York Daily News τους τελευταίους μήνες κάνουν αίτηση για εργασία στο χώρο του, σε καθημερινή βάση, τουλάχιστον... τουλάχιστον δέκα Έλληνες ...
«Κάθε μέρα βλέπω νέους ανθρώπους να έρχονται και να ζητούν εργασία, φαινόμενο εντυπωσιακό για εμάς», σχολιάζει ο κ. Πίνος.
Μία εξ αυτών, η Δανάη Βασιλειάδου, η οποία έφυγε πριν από τρεις μήνες από τη Θεσσαλονίκη για να μετακομίσει στο Queens.
«Δεν αισθάνομαι βασικά ότι έφυγα ως μετανάστης στις ΗΠΑ. Νιώθω σαν να ζω σε ένα μικρό χωριουδάκι της Ελλάδας. Όποιος είναι Έλληνας, το μέρος στο οποίο κατοικεί είναι ελληνικό», σχολιάζει η ίδια.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει δε, ο καθηγητής Κοινωνιολογίας στο πανεπιστήμιο του Queens Νίκολας Αλεξίου, «με την οικονομική κρίση να βαθαίνει στη χώρα μας, περίπου 5.000 Έλληνες μετοίκισαν στην Αστόρια την προηγούμενη χρονιά. Και να σκεφτεί κανείς ότι την προηγούμενη δεκαετία 2.000 Έλληνες είχαν μεταναστεύσει στο μισό της προηγούμενης δεκαετίας». Ο κύριος Αλεξίου παρακολουθεί και μελετά για την ελληνική μετανάστευση τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Και συνεχίζει:
«Οι περισσότεροι από αυτούς που μεταναστεύουν εδώ είναι είτε γιατροί, είναι καθηγητές, άνθρωποι γενικά που ήδη έχουν μία πανεπιστημιακή κατάρτιση ήδη από την Ελλάδα και είναι ανά πάσα στιγμή πρόθυμοι να δουλέψουν πολύ για να στηρίξουν την οικογένειά τους».
Άλλο ένα παράδειγμα είναι ο 22χρονος Γιώργος Χατζόπουλος, μεγαλωμένος σε προάστιο της Αθήνας, ο οποίος ζει τους τελευταίους τρεις μήνες στην Αστόρια, μαζί με τον παππού του και τη γιαγιά του. Ο νεαρός παράλληλα με τις σπουδές του, εργάζεται σε δύο δουλειές και ταυτόχρονα παρακολουθεί μαθήματα σε μουσική σχολή.
Οι δύο αυτοί νέοι, η Βασιλική και ο Γιώργος ,αποτελούν ένα πολύ μικρό δείγμα του νέου κύματος μετανάστευσης εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, όπως αναφέρει το δημοσίευμα.
Το πρώτο κύμα μεταναστών έφτασε στην Αστόρια το 1920 και το δεύτερο ανάμεσα στο 1965 και το 1980.
Κλείνοντας το ρεπορτάζ του το ξένο μέσο καταλήγει με τη φράση ότι η Αστόρια εξακολουθεί σε δύσκολους καιρούς για τους Έλληνες να είναι φάρος ελπίδας για πολλούς Έλληνες μετανάστες.
