Είναι κοινό μυστικό ότι μετά την καταστροφή του χρηματοπιστωτικού τομέα και μετά την επιβολή του Μνημονίου θα σερβιρισθεί παραλλαγή του σχεδίου Ανάν.
Άρθρο του κ.Στ.Λυγερού
Η Ουάσιγκτον, το ευρωιερατείο και η Άγκυρα θεωρούν ότι με την Κυπριακή Δημοκρατία να έχει μετατραπεί σε αποικία χρέους και με τον Αναστασιάδη στην προεδρία έχουν μοναδική ευκαιρία να επιβάλλουν αυτό που οι ο κυπριακός Ελληνισμός απέρριψε στο δημοψήφισμα του 2004 με το συντριπτικό 76%.
Οι διψασμένοι για ενέργεια Τούρκοι επιδιώκουν να... βάλουν χέρι στον ενεργειακό πλούτο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Έχουν, λοιπόν, πρόσθετο λόγο να προωθούν λύση τύπου Ανάν, επειδή θα τους επιτρέψει να αποκτήσουν δικαιώματα στο όνομα των Τουρκοκυπρίων.
Από τη Γραμματεία του ΟΗΕ οι Ελληνοκύπριοι δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα καλύτερο από μία παραλλαγή του σχεδίου Ανάν. Στα 30 χρόνια των συνομιλιών έχει σταδιακά παγιωθεί ένα «διαπραγματευτικό κεκτημένο» που οδηγεί εκεί. Απαιτείται στρατηγική αναθεώρηση, αλλά για να συμβεί αυτό η ελληνοκυπριακή πολιτική ελίτ πρέπει να απεγκλωβισθεί από τα στερεότυπα δεκαετιών.
Η συμβίωση των δύο κοινοτήτων έχει νόημα μόνο με όρους μίας πραγματικής ομοσπονδίας, χωρίς εσωτερικούς φραγμούς και παρεμβατικά δικαιώματα. Άγκυρα και Τουρκοκύπριοι, όμως, δεν επιθυμούν έναν τέτοιο "γάμο". Δεδομένου ότι η λειτουργική επανένωση της Κύπρου είναι πρακτικά ανέφικτη, οι Ελληνοκύπριοι επιδιώκουν πρωτίστως την ασφάλειά τους και την ανάκτηση εδάφους. Οι Τουρκοκύπριοι επιδιώκουν την αναγνώριση του δικού τους κράτους και τη συμμετοχή στην ΕΕ.
Μία βιώσιμη λύση μπορεί να προβλέπει ως αδιάσπαστο σύνολο τα εξής:
•Επιστροφή εδάφους στους Ελληνοκυπρίους με αντάλλαγμα την αναγνώριση τουρκοκυπριακού κράτους.
•Τα δύο κυπριακά κράτη θα συγκροτήσουν μία ένωση ανεξαρτήτων κρατών με σκοπό την συμμετοχή στην ΕΕ. Δεν θα υπάρχει κοινή κυβέρνηση. Θα υπάρχει θεσμοθετημένη διαβούλευση των αντίστοιχων κρατικών οργάνων. Κάθε κράτος θα έχει τη δική του οικονομία. Στα κοινοτικά όργανα θα συμμετέχουν από κοινού και με μία ψήφο οι εκπρόσωποι των δύο κυπριακών κρατών. Όπου συμφωνούν θα ψηφίζουν. Όπου διαφωνούν μεταξύ τους θα απέχουν. Τα δύο κράτη θα έχουν τη δική τους ξεχωριστή ευθύνη έναντι της Κομισιόν για την εφαρμογή του κοινοτικού δικαίου.
•Την αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων και την κατάργηση του καθεστώτος των εγγυητριών δυνάμεων και του επεμβατικού δικαιώματος. Το κάθε κυπριακό κράτος θα έχει τη δική του Εθνοφρουρά. Ρόλο εγγυητή μπορούν να αναλάβουν η ΕΕ και το ΝΑΤΟ για να έχουν λόγο οι ΗΠΑ και η Άγκυρα. Πιο σωστό θα ήταν η Κυπριακή Δημοκρατία να ενταχθεί στην Ατλαντική Συμμαχία.
•Την απαγόρευση παροχής υπηκοότητας σε πολίτες τρίτων κρατών για να μην ανατραπεί η υφιστάμενη πληθυσμιακή ισορροπία στο νησί.
•Τη συμβιβαστική ρύθμιση του ζητήματος των Τούρκων εποίκων. Θα παραμείνουν όσοι ζουν πάρα πολλά χρόνια στο νησί και έχουν παντρευθεί με Τουρκοκύπριους. Οι υπόλοιποι θα επιστρέψουν στην Τουρκία.
•Οι Ελληνοκύπριοι θα ανακτήσουν τις περιουσίες τους στον Βορρά και οι Τουρκοκύπριοι στον Νότο και θα ισχύσει ό,τι ισχύει για κάθε Ευρωπαίο πολίτη που έχει ιδιοκτησία σε άλλη χώρα-μέλος. Για ορισμένες ειδικές περιπτώσεις μπορεί να ισχύσει ο κανόνας της αποζημίωσης των ιδιοκτητών και της εθελουσίας ανταλλαγής.
Ένα τέτοιο βελούδινο ημιδιαζύγιο στο πλαίσιο και υπό την εποπτεία της ΕΕ έχει πλεονεκτήματα για τους Ελληνοκύπριους. Θα περιορίσει τον ρόλο τους στην EΕ, αλλά οι περιορισμοί θα είναι πολύ μεγαλύτεροι εάν ισχύσει κάθε άλλη συνεταιρική λύση. Το ελληνοκυπριακό κράτος θα διατηρήσει τα κυριαρχικά δικαιώματά του επί του ενεργειακού πλούτου του. Η διχοτόμηση υπάρχει de facto και οι λύσεις τύπου Ανάν την καθιστούν και de jure με πολύ δυσμενέστερους όρους. Μεταξύ δύο ανεξαρτήτων κρατών-μελών της EE οι φραγμοί είναι ελάχιστοι σε σύγκριση μ’ ό,τι προβλέπεται για το εσωτερικό της «Eνωμένης Kυπριακής Δημοκρατίας» της λύσης Ανάν.
Με μία τέτοια λύση οι Eλληνοκύπριοι θα αποφύγουν τις καταστροφικές συνέπειες του σχεδίου Ανάν, όπως τη δυσλειτουργικότητα του κοινού κράτους, τις δικοινοτικές τριβές, τους περιορισμούς στις τρεις ελευθερίες, την εξάρτηση από διορισμένους ξένους διαιτητές, την παρουσία τουρκικών στρατευμάτων και το επεμβατικό τους δικαίωμα στο σύνολο της Μεγαλονήσου. Θα μπορούν χωρίς περιορισμούς να μετακινούνται, να εγκαθίστανται και να δραστηριοποιούνται οικονομικά στην βόρεια Κύπρο. Θα μπορούν να πουλήσουν ή να εκμεταλλευθούν τις περιουσίες τους. Κυρίως, όμως, θα έχουν δίπλα τους το μικρό τουρκοκυπριακό κράτος, που θα χορεύει πια σε ευρωπαϊκούς ρυθμούς και σταδιακά θα αυτονομείται από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της Tουρκίας. Μία τέτοια λύση θα εκτονώσει και τις εθνοτικές αντιθέσεις, γιατί η κάθε κοινότητα θα είναι αφεντικό στην επικράτειά της, αλλά στη βάση του ευρωπαϊκού δικαίου. Επειδή η Άγκυρα θα φοβηθεί δικαιολογημένα ότι θα χάσει τον έλεγχο του τουρκοκυπριακού κράτους και ουσιαστικά θα τεθεί εκτός Κύπρου, πιθανόν να τορπιλίσει το σχέδιο. Θα αναλάβει, όμως, το κόστος. Κι αυτό δεν είναι καθόλου ασήμαντο.
πηγή "Επίκαιρα"
Άρθρο του κ.Στ.Λυγερού
Η Ουάσιγκτον, το ευρωιερατείο και η Άγκυρα θεωρούν ότι με την Κυπριακή Δημοκρατία να έχει μετατραπεί σε αποικία χρέους και με τον Αναστασιάδη στην προεδρία έχουν μοναδική ευκαιρία να επιβάλλουν αυτό που οι ο κυπριακός Ελληνισμός απέρριψε στο δημοψήφισμα του 2004 με το συντριπτικό 76%.
Οι διψασμένοι για ενέργεια Τούρκοι επιδιώκουν να... βάλουν χέρι στον ενεργειακό πλούτο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Έχουν, λοιπόν, πρόσθετο λόγο να προωθούν λύση τύπου Ανάν, επειδή θα τους επιτρέψει να αποκτήσουν δικαιώματα στο όνομα των Τουρκοκυπρίων.
Από τη Γραμματεία του ΟΗΕ οι Ελληνοκύπριοι δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα καλύτερο από μία παραλλαγή του σχεδίου Ανάν. Στα 30 χρόνια των συνομιλιών έχει σταδιακά παγιωθεί ένα «διαπραγματευτικό κεκτημένο» που οδηγεί εκεί. Απαιτείται στρατηγική αναθεώρηση, αλλά για να συμβεί αυτό η ελληνοκυπριακή πολιτική ελίτ πρέπει να απεγκλωβισθεί από τα στερεότυπα δεκαετιών.
Η συμβίωση των δύο κοινοτήτων έχει νόημα μόνο με όρους μίας πραγματικής ομοσπονδίας, χωρίς εσωτερικούς φραγμούς και παρεμβατικά δικαιώματα. Άγκυρα και Τουρκοκύπριοι, όμως, δεν επιθυμούν έναν τέτοιο "γάμο". Δεδομένου ότι η λειτουργική επανένωση της Κύπρου είναι πρακτικά ανέφικτη, οι Ελληνοκύπριοι επιδιώκουν πρωτίστως την ασφάλειά τους και την ανάκτηση εδάφους. Οι Τουρκοκύπριοι επιδιώκουν την αναγνώριση του δικού τους κράτους και τη συμμετοχή στην ΕΕ.
Μία βιώσιμη λύση μπορεί να προβλέπει ως αδιάσπαστο σύνολο τα εξής:
•Επιστροφή εδάφους στους Ελληνοκυπρίους με αντάλλαγμα την αναγνώριση τουρκοκυπριακού κράτους.
•Τα δύο κυπριακά κράτη θα συγκροτήσουν μία ένωση ανεξαρτήτων κρατών με σκοπό την συμμετοχή στην ΕΕ. Δεν θα υπάρχει κοινή κυβέρνηση. Θα υπάρχει θεσμοθετημένη διαβούλευση των αντίστοιχων κρατικών οργάνων. Κάθε κράτος θα έχει τη δική του οικονομία. Στα κοινοτικά όργανα θα συμμετέχουν από κοινού και με μία ψήφο οι εκπρόσωποι των δύο κυπριακών κρατών. Όπου συμφωνούν θα ψηφίζουν. Όπου διαφωνούν μεταξύ τους θα απέχουν. Τα δύο κράτη θα έχουν τη δική τους ξεχωριστή ευθύνη έναντι της Κομισιόν για την εφαρμογή του κοινοτικού δικαίου.
•Την αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων και την κατάργηση του καθεστώτος των εγγυητριών δυνάμεων και του επεμβατικού δικαιώματος. Το κάθε κυπριακό κράτος θα έχει τη δική του Εθνοφρουρά. Ρόλο εγγυητή μπορούν να αναλάβουν η ΕΕ και το ΝΑΤΟ για να έχουν λόγο οι ΗΠΑ και η Άγκυρα. Πιο σωστό θα ήταν η Κυπριακή Δημοκρατία να ενταχθεί στην Ατλαντική Συμμαχία.
•Την απαγόρευση παροχής υπηκοότητας σε πολίτες τρίτων κρατών για να μην ανατραπεί η υφιστάμενη πληθυσμιακή ισορροπία στο νησί.
•Τη συμβιβαστική ρύθμιση του ζητήματος των Τούρκων εποίκων. Θα παραμείνουν όσοι ζουν πάρα πολλά χρόνια στο νησί και έχουν παντρευθεί με Τουρκοκύπριους. Οι υπόλοιποι θα επιστρέψουν στην Τουρκία.
•Οι Ελληνοκύπριοι θα ανακτήσουν τις περιουσίες τους στον Βορρά και οι Τουρκοκύπριοι στον Νότο και θα ισχύσει ό,τι ισχύει για κάθε Ευρωπαίο πολίτη που έχει ιδιοκτησία σε άλλη χώρα-μέλος. Για ορισμένες ειδικές περιπτώσεις μπορεί να ισχύσει ο κανόνας της αποζημίωσης των ιδιοκτητών και της εθελουσίας ανταλλαγής.
Ένα τέτοιο βελούδινο ημιδιαζύγιο στο πλαίσιο και υπό την εποπτεία της ΕΕ έχει πλεονεκτήματα για τους Ελληνοκύπριους. Θα περιορίσει τον ρόλο τους στην EΕ, αλλά οι περιορισμοί θα είναι πολύ μεγαλύτεροι εάν ισχύσει κάθε άλλη συνεταιρική λύση. Το ελληνοκυπριακό κράτος θα διατηρήσει τα κυριαρχικά δικαιώματά του επί του ενεργειακού πλούτου του. Η διχοτόμηση υπάρχει de facto και οι λύσεις τύπου Ανάν την καθιστούν και de jure με πολύ δυσμενέστερους όρους. Μεταξύ δύο ανεξαρτήτων κρατών-μελών της EE οι φραγμοί είναι ελάχιστοι σε σύγκριση μ’ ό,τι προβλέπεται για το εσωτερικό της «Eνωμένης Kυπριακής Δημοκρατίας» της λύσης Ανάν.
Με μία τέτοια λύση οι Eλληνοκύπριοι θα αποφύγουν τις καταστροφικές συνέπειες του σχεδίου Ανάν, όπως τη δυσλειτουργικότητα του κοινού κράτους, τις δικοινοτικές τριβές, τους περιορισμούς στις τρεις ελευθερίες, την εξάρτηση από διορισμένους ξένους διαιτητές, την παρουσία τουρκικών στρατευμάτων και το επεμβατικό τους δικαίωμα στο σύνολο της Μεγαλονήσου. Θα μπορούν χωρίς περιορισμούς να μετακινούνται, να εγκαθίστανται και να δραστηριοποιούνται οικονομικά στην βόρεια Κύπρο. Θα μπορούν να πουλήσουν ή να εκμεταλλευθούν τις περιουσίες τους. Κυρίως, όμως, θα έχουν δίπλα τους το μικρό τουρκοκυπριακό κράτος, που θα χορεύει πια σε ευρωπαϊκούς ρυθμούς και σταδιακά θα αυτονομείται από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της Tουρκίας. Μία τέτοια λύση θα εκτονώσει και τις εθνοτικές αντιθέσεις, γιατί η κάθε κοινότητα θα είναι αφεντικό στην επικράτειά της, αλλά στη βάση του ευρωπαϊκού δικαίου. Επειδή η Άγκυρα θα φοβηθεί δικαιολογημένα ότι θα χάσει τον έλεγχο του τουρκοκυπριακού κράτους και ουσιαστικά θα τεθεί εκτός Κύπρου, πιθανόν να τορπιλίσει το σχέδιο. Θα αναλάβει, όμως, το κόστος. Κι αυτό δεν είναι καθόλου ασήμαντο.
πηγή "Επίκαιρα"
