Ενας άνεργος είναι τραγωδία, πολλοί άνεργοι είναι θέμα στατιστικής,
θα έλεγε ο Ιωσήφ Στάλιν, παραφράζοντας μία γνωστή ρήση του.
Αλλά σαφώς δεν είναι έτσι. Ενας άνεργος είναι μία τραγωδία, αλλά πολλοί άνεργοι είναι πια μία εθνική ελληνική τραγωδία.
Μπορεί η... οικονομία να δείχνει τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης, να βρίσκει επιτέλους σημεία ισορροπίας και να έχει αποφύγει τον κίνδυνο χρεοκοπίας, αλλά με τόσους ανέργους κανείς δεν είναι σε θέση να χαμογελάσει, ούτε να αισιοδοξεί.
Ανάμεσα στις δέκα περιοχές με τη μεγαλύτερη ανεργία νέων στην Ευρωπαϊκή Ενωση οι πέντε είναι ελληνικές περιφέρειες (Δυτική Μακεδονία, Πελοπόννησος, Ηπειρος, Κεντρική Μακεδονία και Στερεά Ελλάδα).
Αλλά και στο σύνολό της η Ελλάδα κατέχει την κορυφή του πίνακα των χωρών με τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας σε όλη την Ευρώπη (27%).
Με τόσο υψηλή ανεργία ούτε τα ασφαλιστικά ταμεία μπορούν να αναπνεύσουν, ούτε η οικονομία μπορεί να πάρει μπροστά.
Η κατανάλωση που τροφοδοτεί την οικονομία και προσθέτει ΦΠΑ στα δημόσια ταμεία θα παραμείνει αναιμική και η φτώχεια θα υποδαυλίζει την κοινωνική αναταραχή και θα συντηρεί, ίσως και θα ενδυναμώνει φαινόμενα τύπου «Χρυσής Αυγής».
Παραφράζοντας την απάντηση που έδωσε ένας άλλος Ρώσος θεμελιωτής του κομμουνισμού, που «αγάπησαν» πρόσφατα ο πρόεδρος του ΣΕΒ και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, όταν τον ρωτούσαν οι σύντροφοί του «από πού να αρχίσουμε» σίγουρα τώρα ο Βλ. Λένιν θα απαντούσε «ασφαλώς από την ανεργία».
Είναι η μεγαλύτερη κοινωνική μάστιγα και η πιο απειλητική για τη συνοχή της Ευρώπης, για τη διασφάλιση της Δημοκρατίας.
Ακόμη και ο σκληρός Γερμανός υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε παραδέχεται ότι με τόσο μεγάλη ανεργία, κυρίως στους νέους, δεν μπορεί να προχωρήσει η Ευρώπη.
Ειδικά για την Ελλάδα η πορεία γίνεται ακόμη πιο επισφαλής, καθώς οι όποιες προοπτικές ανάπτυξης της οικονομίας για τα επόμενα χρόνια δεν δημιουργούν μεγάλες ελπίδες για μαζική «παραγωγή» νέων θέσεων απασχόλησης.
Θα έχουμε μία άνεργη ανάπτυξη, όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει γνωστός στα εργασιακά πανεπιστημιακός και όλες οι προβλέψεις δείχνουν ότι η ανεργία δεν θα επανέλθει στα προ της κρίσης επίπεδα πριν παρέλθει μία δεκαετία.
Μέχρι τότε πρέπει όσοι νοιάζονται για την ομαλή πορεία αυτής της χώρας να ενισχύσουν τα δίκτυα κοινωνικής προστασίας.
Και η κυβέρνηση να επιμείνει τουλάχιστον στην εφαρμογή του προγράμματος που εκπόνησε το υπουργείο Εργασίας και ο ΟΑΕΔ, το οποίο προβλέπει την επιδότηση της απασχόλησης σε κοινωφελή έργα έως 400.000 ανέργων-μελών οικογενειών χωρίς κανένα εργαζόμενο.
Γιατί, όπως έλεγε και ο αείμνηστος Γιώργος Γεννηματάς, η ανεργία μπορεί να μετριέται σε ποσοστά 10%, 20% ή 27% σήμερα, αλλά ο χωρίς απασχόληση είναι άνεργος 100%.
Πόσο μάλλον όταν μία ολόκληρη οικογένεια είναι άνεργη 100%...
Του κ.Αντώνη Δαλίπη
