"Ακόμη και οι τρεις της συγκυβέρνησης, που διατείνονται ότι ποντάρουν στη δημιουργία και στην επιτυχία, φαίνεται ότι εξάντλησαν τη δημιουργικότητά τους στην ψήφιση του τρίτου Μνημονίου. Από τότε κι έπειτα καμία ουσιαστική μεταρυθμιστική πρωτοβουλία δεν αναλήφθηκε..."
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός και κίνδυνος για την ελληνική κοινωνία, που αν εξαφανιζόταν δια μαγείας, όλα θα ήταν ιδανικά; Το πρώτο κόμμα υποστηρίζει ότι... είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, το άλλο κόμμα οι ρατσιστές, το επόμενο κόμμα οι λαθρομετανάστες, τα άλλα δύο ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ρατσιστές μαζί, το άλλο η Τρόϊκα και οι Γερμανοί και το τελευταίο οι ιμπεριαλιστές και οι πλουτοκράτες.
Αποτελεί τραγική διατύπωση το γεγονός ότι τα σημερινά κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου αδυνατούν να κομίσουν θετική πολιτική πρόταση. Έτσι αναζητούν και κατασκευάζουν φανταστικούς εχθρούς. Ακόμη και οι τρεις της συγκυβέρνησης, που διατείνονται ότι ποντάρουν στη δημιουργία και στην επιτυχία, φαίνεται ότι εξάντλησαν τη δημιουργικότητά τους στην ψήφιση του τρίτου Μνημονίου. Από τότε κι έπειτα καμία ουσιαστική μεταρυθμιστική πρωτοβουλία δεν αναλήφθηκε.
Παρατηρείται μια αναλογία με την κοινωνική ζωή, όπου ένα πρόσωπο που πάσχει από συμπλέγματα κατωτερότητας και έχει εσωτερικές ελλείψεις, ασχολείται με τη ζωή των άλλων παρακολουθώντας, σχολιάζοντας και επικρίνοντας. Αυτό που δικαιολογεί την ύπαρξη πολιτικών φορέων είναι η κατανόηση της πραγματικότητας και η θετική πρόταση βελτίωσης της ποιότητας της ζωής των πολιτών. Δυστυχώς, σήμερα δεν ακούγονται ρεαλιστικές προτάσεις που να μπορούν να επιφέρουν βελτίωση των συνθηκων ζωής των Ελλήνων. Αντίθετα, επικρατεί μιζέρια και γκρίνια.
Τις τελευταίες μέρες ανακοινώθηκαν διαδικασίες ίδρυσης νέων κομμάτων που απέρρευσαν από τα δύο πρώην μεγάλα πολιτικά κόμματα. Όμως κι αυτά είναι φανερό ότι αδυνατούν να κατανοήσουν την νεοελληνική πραγματικότητα και θα αποτύχουν παταγωδώς. Ενδιαφέρον επίσης έχει να εξετάσουμε τους λόγους που νεοπαγείς πολιτικοί σχηματισμοί (ΔΡΑΣΗ, Δημιουργία Ξανά) που υποστήριζαν ότι πρόβαλλαν θετικές προτάσεις απέτυχαν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων. Κατά τη γνώμη του γράφοντος είχαν ελιτιστική νοοτροπία και από την αρχή τους χώριζε απόσταση από τον λαό, τον οποίο κατά βάθος περιφρονούσαν. Έτσι, δικαιολογούνται οι επιθέσεις που εξαπολύουν κατά ομάδων πολιτών, πχ. δημόσιοι υπάλληλοι, συνταξιούχοι κλπ. Ακόμη, αδυνατούν να αφομοιώσουν τις πολιτιστικές καταβολές του ελληνισμού προσπαθώντας απλώς να μεταφυτεύσουν ξενόφερτες πολιτικές πρακτικές.
Το κενό που όντως υφίσταται σήμερα είναι ένα κόμμα που θα κομίζει θετικές
προτάσεις από καταξιωμένα πρόσωπα σε διάφορους τομείς του κοινωνικού, επαγγελματικού, επιστημονικού, πολιτικού βίου. Χρειάζεται ασφαλώς τα στελέχη αυτά να διαθέτουν ανεπίληπτο ήθος και να λειτουργούν χωρίς αποκλεισμούς κοινωνικών ομάδων, λογου χάρη των πολιτικών. Οι διαχωρισμοί σε αριστερά και δεξιά είναι ιστορικά ξεπερασμένοι. Η τεχνητή αναβίωση σήμερα διχασμών του παρελθόντος υποβιβάζει τραγικά το επίπεδο του δημόσιου λόγου. Ένας ακόμη παράγοντας που είναι απαραίτητος είναι η αγάπη για τους ανθρώπους αυτού του τόπου. Δεν αρκούν τα διανοητικά ή επιστημονικά προσόντα, αν δεν υφίσταται έμπρακτη αγάπη όχι απλώς για ιδεολογίες, αλλά για τα πρόσωπα των συμπολιτών μας. Τέλος, είναι ανάγκη να επιδιωχθούν συμβιβασμοί και ευρύτερες δυνατές συναινέσεις, διότι τα τελευταία χρόνια αξιόλογοι άνθρωποι πορεύτηκαν μοναχικά χωρίς να μπορούν να επιφέρουν θετικό αποτέλεσμα.
Αν πραγματοποιηθεί το προαναφερθέν εγχείρημα, τα σημερινά παραδοσιακά και ριζοσπαστικά κόμματα θα εξαϋλωθούν εκλογικά. Όπως κάποια κόμματα μέσα σε μια νύχτα αύξησαν εντυπωσιακά τα ποσοστά τους, έτσι το ίδιο γρήγορα μπορούν να εκμηδενιστουν, αν προκύψουν αξιόλογες πολιτικές δυνάμεις. Κάποιοι πολιτικοί σχηματισμοί επιδεικνύουν αλαζονεία και νομίζουν ότι θα διατηρούν συνεχώς τα εκλογικά και δημοσκοπικά τους ποσοστά. Όμως το παράδειγμα των τελευταίων εκλογών πρέπει να τους διδάσκει.
Άρθρο του κ.Κωνσταντίνου Καρακάση.
