Η προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων θα έπρεπε να αποτελεί προτεραιότητα της κυβέρνησης και ιδιωτικών επιχειρήσεων.
Όμως, απαιτεί προεργασία και πρότζεκτ και λιγότερο δημόσιες σχέσεις.
Το σκηνικό διαδραματίζεται στο δεύτερο μισό της προηγούμενης δεκαετίας επί κυβερνήσεως Καραμανλή.
Γνωστός υπουργός και νυν υψηλόβαθμο κομματικό στέλεχος της Ν.Δ. θα επισκεπτόταν τη...«Τι μ….. είναι αυτοί», είπε βγαίνοντας από το δωμάτιο, σύμφωνα με παρευρισκόμενο άτομο (Έλληνα, που διέμενε εκεί), το οποίο είχε διαμεσολαβήσει για τη συνάντηση, για να του απαντήσει ανάλογα: «Αυτοί είναι μ…. ή εσύ που πήγες στη συνάντηση χωρίς προετοιμασία;».
Πέρα από τα εύλογα συμπεράσματα που μπορεί να βγάλει κανείς για τον υπουργό-πολιτικό, υπάρχει ένα δίδαγμα:
Όταν μια χώρα επιθυμεί να προσελκύσει ξένες επενδύσεις, θα πρέπει όσοι την εκπροσωπούν να έχουν κάνει καλή προεργασία και να είναι έτοιμοι να δώσουν συγκεκριμένες πληροφορίες και να προτείνουν συγκεκριμένα πράγματα και πρότζεκ σε αυτούς που θα συναντηθούν στο εξωτερικό.
Ιδιαίτερα στους ξένους επενδυτές.
Με γενικολογίες και ευχολόγια δεν γίνεται δουλειά.
Αναφερθήκαμε στο περιστατικό με αφορμή την επίσκεψη του πρωθυπουργού συνοδεία κυβερνητικών παραγόντων και επιχειρηματιών στην Κίνα.
Αναμφισβήτητα, η Κίνα διαθέτει μεγάλα κεφάλαια προς επένδυση διεθνώς και θα μπορούσε κάλλιστα ένα μέρος να κατευθυνθεί στη χώρα μας.
Όμως, τίποτε ή σχεδόν τίποτε δεν θα προχωρήσει αν δεν καταφέρουμε να τους παρουσιάσουμε συγκεκριμένα πρότζεκτ στους τομείς που να τους ενδιαφέρουν, και δεν αναφερόμαστε μόνο στα έτοιμα για λιμάνια, αεροδρόμια κ.τ.λ. προς ιδιωτικοποίηση που ήδη γνωρίζουν.
Καλώς ή κακώς, οι Κινέζοι δεν δείχνουν τόσο ενδιαφέρον για επενδύσεις χαρτοφυλακίου, π.χ. μετοχές, ομόλογα, όσο για τις υποδομές.
Είναι ένας έμμεσος τρόπος διαφοροποίησης των συναλλαγματικών διαθεσίμων τους.
Ας μην ξεχνάμε το στραπάτσο που πάθαμε στα τέλη του 2009 που η κυβέρνηση Παπανδρέου επιχειρούσε με τη διαμεσολάβηση της Goldman Sachs να βρει έναν τρόπο επικοινωνίας με τους Κινέζους ώστε να αγοράσουν ελληνικά κρατικά ομόλογα ονομαστικής αξίας πολλών δισ. ευρώ.
Ως γνωστόν, κάτι τέτοιο δεν συνέβη, ενώ αδιευκρίνιστο παραμένει αν είχαν βάση οι πληροφορίες - εικασίες που ήθελαν η κινεζική πλευρά να ζητά ανταλλάγματα όπως λιμάνια, σιδηρόδρομοι και τον έλεγχο της Εθνικής Τράπεζας εκείνη την περίοδο.
Αναμφισβήτητα, η προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων αποτελεί σημαντικό παράγοντα για την ανάκαμψη και την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.
Η Ιστορία και η εμπειρία έχουν δείξει ότι τα επιχειρηματικά ταξίδια υψηλόβαθμων κυβερνητικών στελεχών στο παρελθόν ήταν συνυφασμένα περισσότερο με δημόσιες σχέσεις και με το ποια εντύπωση θα αποκομίσει το πόπολο στο εσωτερικό, παρά με την προώθηση συγκεκριμένων επενδυτικών σχεδίων.
Οι κουστωδίες επιχειρηματιών και κορυφαίων διευθυντικών στελεχών κρατικών και ιδιωτικών εταιρειών που συνόδευαν τους εκάστοτε πρωθυπουργούς πρόσφεραν λίγα στην προσέλκυση επενδύσεων.
Ελπίζουμε ασφαλώς αυτό να αλλάξει.
Όμως, μας είναι αδύνατον να μην τα φέρουμε στο μυαλό διαβάζοντας τη λίστα με όλους τους επιχειρηματίες και μάνατζερ που συνοδεύουν τον πρωθυπουργό στην Κίνα.
Dr. Money
