Η χθεσινή απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας να χαρακτηρίσει τον ν. 4014/2011 ως αντισυνταγματικό στη βάση περιβαλλοντικών προβλέψεων δεν αφήνει μόνον στον αέρα περίπου 650-700 χιλιάδες ανθρώπους, οι οποίοι έσπευσαν να υπαχθούν στις διατάξεις του κατά την τελευταία διετία, αλλά πιθανότατα βάζει ταφόπλακα στην ήδη παραπαίουσα κτηματική αγορά. Ότι ο νόμος 4014/2011 βάσει του οποίου «τακτοποιούνται» τα αυθαίρετα για 30 χρόνια είναι ένα έκτρωμα ήταν γνωστό.
Είναι ένας νόμος κυρίως εισπρακτικού χαρακτήρα, ο οποίος... καθιστά πολίτες «δεύτερης κατηγορίας» όσους είχαν φροντίσει να είναι σύννομοι με τις πολεοδομικές, εργασιακές και ασφαλιστικές διατάξεις, καταβάλλοντας τις προσήκουσες αμοιβές και τέλη για την έκδοση και την εφαρμογή οικοδομικών αδειών.
Αντίθετα, επιβράβευε την αυθαιρεσία, εξαιρώντας έναντι προστίμου όσους, για τον έναν ή τον άλλον λόγο, είχαν επιλέξει να γράψουν τους νόμους της χώρας στα παλιά τους τα παπούτσια, κτίζοντας αυθαίρετα, καθ’ υπέρβαση πολεοδομικών, περιβαλλοντικών ή άλλων προϋποθέσεων…
Ωστόσο, η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας να χαρακτηρίσει τον ν. 4014/2011 ως αντισυνταγματικό στη βάση περιβαλλοντικών προβλέψεων δεν αφήνει μόνον στον αέρα περίπου 650-700 χιλιάδες ανθρώπους, οι οποίοι έσπευσαν να υπαχθούν στις διατάξεις του κατά την τελευταία διετία, αλλά πιθανότατα βάζει ταφόπλακα στην ήδη παραπαίουσα κτηματική αγορά.
Χιλιάδες συμβολαιογραφικές πράξεις μεταβίβασης ακινήτων, είτε για γονική παροχή, είτε για πώληση, βρίσκονται στον αέρα από χθες το απόγευμα, οπότε διέρρευσε η απόφαση αυτή του ΣτΕ.
Συμβόλαια που έχουν ήδη καταρτιστεί, αλλά και πράξεις που βρίσκονται σε εξέλιξη μπορούν να χαρακτηριστούν άκυρες, ενώ ασαφής παραμένει η τύχη τόσο των χρημάτων που άλλαξαν χέρια για την πραγματοποίησή τους, όσο και αυτών που καταβλήθηκαν προς το Ελληνικό Δημόσιο, τους συμβολαιογράφους και τους πολιτικούς μηχανικούς, οι οποίοι ενεπλάκησαν στη ρύθμιση των ακινήτων αυτών.
Όλα αυτά, δε, σε μια αγορά η οποία ήδη πνέει τα λοίσθια, κτυπημένη από την ύφεση, την τρομακτική απουσία ρευστότητας, αλλά και την υπερφορολόγηση.
Πρόκειται για μια κατάσταση η οποία δεν αφορά μόνον όσους έκτισαν, καλώς ή κακώς, κάποιο αυθαίρετο κτίσμα ή έκλεισαν κάποιον «ημιυπαίθριο» χώρο, αλλά ολόκληρη την αγορά ακινήτων, εντείνοντας έτσι την πτωτική της πορεία.
Μια πορεία η οποία βεβαίως θα αντικατοπτριστεί τόσο στην αξία των περιουσιακών στοιχείων του καθενός όσο και στα στεγαστικά χαρτοφυλάκια των τραπεζών και βεβαίως θα αναχαιτίσει την όποια θετική συμβολή θα είχε αυτός ο τομέας στο ΑΕΠ της χώρας.
Αντίστοιχα, η κατάσταση αυτή θέτει εν αμφιβόλω τα φορολογικά έσοδα που προσδοκούσε ο δημόσιος κορβανάς, από τέλη και πρόστιμα, ναρκοθετώντας έτσι ακόμη και την προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής που καταβάλλεται.
Νομοθέτησαν στο πόδι και με τη σκέψη μόνον στα έσοδα;
Ήταν εσφαλμένη η απόφαση του ΣτΕ;
Όπως και να έχει, η απάντηση σε αυτά τα δύο ερωτήματα, ο κίνδυνος για μια κολοσσιαία αναταραχή στην αγορά ακινήτων, στα δημόσια έσοδα αλλά και σε ολόκληρη την οικονομία είναι κάτι περισσότερο από υπαρκτός.
Όλα αυτά, δε, ενώ η απόφαση του ΣτΕ που έγινε χθες γνωστή δεν αναμένεται να εκδοθεί επισήμως πριν, τουλάχιστον, από τα μέσα του εφετινού καλοκαιριού, και ενώ ήδη ο νέος νόμος περί αυθαιρέτων βρίσκεται στα σκαριά και αναμένεται να έχει προωθηθεί μέχρι το τέλος Μαΐου.
Πρόκειται για έναν νόμο που θα ακυρωθεί πριν καν ψηφιστεί; Σε ποιο αμέτρητο βάθος θα φθάσει η επιπολαιότητα στη χώρα μας;
Ποιο το νόημα των θυσιών στις οποίες προχωρά ο καθένας μας ώστε να βγει η χώρα από το σημερινό της αδιέξοδο, όταν νομοθετήματα τόσο καίριας σημασίας για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους και τελικά για την ίδια την οικονομία πετάγονται από το παράθυρο επειδή δεν συνάδουν με την ερμηνεία του Συντάγματος, σύμφωνα με το ΣτΕ;
Υπό αυτό το πρίσμα, πόσο άδικο είχε ο φίλτατος Σόιμπλε όταν μιλούσε για «οικονομική τσαπατσουλιά» στην Ελλάδα;
Ν.Γ.Δρόσος
