Αυτό ωστόσο που σοκάρει περισσότερο απ' όλα, είναι ότι το κοινώς λεγόμενο «οικονομικό θαύμα» της Τουρκίας, βασισμένο σε ένα δόγμα νεοφιλελεύθερου εθνικισμού, που διέπει τη φιλοσοφία της πολιτικής του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κατέρρευσε ξαφνικά σαν «χάρτινος πύργος», αποδεικνύοντας ότι, προκειμένου να εφαρμοστεί, δομήθηκε σε μεγάλο βαθμό πάνω στη βίαιη καταστολή κάθε αντίθετης φωνής.
Ποιος θα το πίστευε, μέχρι και πριν από λίγες ημέρες, ότι η νύχτα της Παρασκευής της...
31ης Μαΐου προς ξημερώματά Σαββάτου της 1ης Ιουνίου θα ήταν η πιο αιματοβαμμένη στη σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας. Μία διαδήλωση ομάδας οικολόγων κατά της επικείμενης ισοπέδωσης του πάρκου Γκεζί στην Κωνσταντινούπολη, προκειμένου να ανεγερθεί εκεί ένα ακόμη εμπορικό κέντρο, εξελίχθηκε ουσιαστικά σε μια ανοιχτή και διαρκή διαμαρτυρία χιλιάδων πολιτών κατά της πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση Ερντογάν.
Χρειάστηκε βεβαίως η βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων από τις αστυνομικές δυνάμεις και η απαγόρευση μετάδοσης των επεισοδίων που επέβαλε το τουρκικό καθεστώς στα μέσα ενημέρωσης, για να «γιγαντωθεί» και να «θεριέψει» το κύμα αμφισβήτησης, μέσα κυρίως από πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook και το Twitter. Νεκροί, τραυματίες και αιματοβαμμένοι δρόμοι συνέθεσαν το σκηνικό μάχης στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης, προκαλώντας παγκόσμιο σοκ.
Πολλοί προεξοφλούν ήδη το τέλος της κυβέρνησης Ερντογάν, κάνοντας λόγο για μια μεγάλη ευκαιρία των Κεμαλιστών να ανέλθουν στην εξουσία. Αυτό ωστόσο που σοκάρει περισσότερο απ' όλα, είναι ότι το κοινώς λεγόμενο «οικονομικό θαύμα» της Τουρκίας, βασισμένο σε ένα δόγμα νεοφιλελεύθερου εθνικισμού, που διέπει τη φιλοσοφία της πολιτικής του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κατέρρευσε ξαφνικά σαν «χάρτινος πύργος», αποδεικνύοντας ότι, προκειμένου να εφαρμοστεί, δομήθηκε σε μεγάλο βαθμό πάνω στη βίαιη καταστολή κάθε αντίθετης φωνής.
Όσα συνέβησαν στη γειτονική μας χώρα δεν είναι βέβαια λόγος να επιχαίρει κανείς, προσβλέποντας ίσως σε μείωση των τουριστικών αφίξεων στην Τουρκία και αντίστοιχη άνοδο του αριθμού τους στην Ελλάδα. Αντίθετα, είναι μια αφορμή ενός ευρύτερου προβληματισμού για το που μπορούν να οδηγήσουν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, όταν επιβάλλονται με δυνάμεις καταστολής και με αίμα στους δρόμους.
Σε κάθε περίπτωση, οι Τούρκοι βγήκαν στους δρόμους, όχι τόσο για να διαδηλώσουν κατά του εμπορικού κέντρου, αλλά -κυρίως- για να διατηρήσουν το δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία τους. Οι Έλληνες, άραγε, έχουν να διδαχθούν κάτι από το «μήνυμα» των γειτόνων;
