Η Άγκελα Δωροθέα Μέρκελ είναι η θριαμβεύτρια των χθεσινών εκλογών στη Γερμανία, αλλά δεν είναι το ίδιο δημοφιλής στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της ευρωπεριφέρειας.
Στην τρίτη θητεία της έχει την ευκαιρία να δείξει τα πραγματικά της χρώματα...
Τι θα πρέπει να περιμένει η Ελλάδα ειδικότερα και οι άλλες χώρες της ευρωπεριφέρειας γενικότερα από το χθεσινό αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών; Ίσως η απάντηση βρίσκεται στην... ιστορία και στον χαρακτήρα της θριαμβεύτριας των εκλογών στη Γερμανία.
Της καγκελαρίου Άγκελας Δωροθέας Μέρκελ.
Η Α. Μέρκελ γεννήθηκε στο Αμβούργο της Δυτικής Γερμανίας, αλλά μεγάλωσε στη πόλη Τέμπλιν της Ανατολικής Γερμανίας.
Εκεί είχε μετακομίσει με τον πατέρα της, ο οποίος ήταν λουθηρανός πάστορας, το 1954 ενώ ακόμη ήταν μόλις λίγων μηνών.
Η ίδια διετέλεσε μέλος της νεολαίας του σοσιαλιστικού κόμματος της Ανατολικής Γερμανίας, όπως τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας της.
Στον μυστικοπαθή κόσμο της Ανατολικής Γερμανίας, όπου η διαβόητη μυστική αστυνομία της Στάζι έλυνε και έδενε, η Α. Μέρκελ έμαθε να κάνει κάτι πολύ καλά:
Να κρατά τα χαρτιά της κλειστά.
Αν και θα περίμενε κανείς ότι θα επηρεαζόταν από τον σοσιαλιστή πάστορα πατέρα της, η ίδια αποφάσισε να γίνει μέλος ενός νεοσυσταθέντος κόμματος, το οποίο είχε περίπου την ίδια πλατφόρμα με το κόμμα των χριστιανοδημοκρατών της Ανατολικής Γερμανίας:
Την επανένωση των δύο Γερμανιών και την εγκαθίδρυση της οικονομίας της αγοράς.
Η άσχημη επίδοση του κόμματος στις εκλογές του Φεβρουαρίου του 1990 την έφερε στο χριστιανοδημοκρατικό κόμμα της Ανατολικής Γερμανίας.
Εκεί έγινε κυβερνητικός εκπρόσωπος χάρη στην υποστήριξη του αρχηγού του που διετέλεσε τελευταίος πρωθυπουργός της χώρας.
Η εν συνεχεία συγχώνευση του κόμματος με το αδελφό δυτικογερμανικό χριστιανοδημοκρατικό κόμμα (CDU) έδωσε την ευκαιρία στην Α. Μέρκελ να δικτυωθεί και να γίνει στις αρχές του 1991 η νεότερη υπουργός στην ιστορία της Ομοσπονδιακής Γερμανίας.
Σε ένα κόμμα που κυριαρχείτο από τους άνδρες και τις διάφορες παρέες, η Μέρκελ ξεχώρισε γιατί κατάφερε να αποκτήσει την εύνοια του καγκελάριου Χέλμουτ Κολ, στον οποίο ήταν χρήσιμη αφού ήταν γυναίκα και προερχόταν από την Ανατολική Γερμανία.
Όμως, το CDU έχασε τις εκλογές του 1998, ο Κολ παραιτήθηκε και λίγο αργότερα ανέλαβε πρόεδρος ο Β. Σόιμπλε που έκανε την Α. Μέρκελ γενική γραμματέα του κόμματος.
Από αυτήν τη θέση, η σημερινή καγκελάριος δεν δίστασε να στραφεί εναντίον του μέντορά της Χ. Κολ όταν αποκαλύφθηκε ότι το κόμμα ήταν αποδέκτης παράνομων δωρεών που διακινούνταν μέσω ελβετικών τραπεζικών λογαριασμών.
Με άρθρο της στην εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung και χωρίς να συμβουλευτεί τον Β. Σόιμπλε, η Α. Μέρκελ ζήτησε να αποκοπεί το κόμμα από το σύστημα Κολ.
Η κίνησή της εντυπωσίασε όλους και έδειξε πόσο αδίστακτη πολιτικός μπορεί να είναι αλλά και πόσο καλή αίσθηση του τάιμινγκ έχει.
Τον Ιανουάριο του 2000, ο Χέλμουτ Κολ παραιτείτο από επίτιμος πρόεδρος του CDU και έναν μήνα αργότερα ακολούθησε ο Β. Σόιμπλε, ανοίγοντας τον δρόμο της σημερινής καγκελαρίου για την ηγεσία του κόμματος.
Με μεθοδικότητα, η Α. Μέρκελ κατάφερε να φέρει καίριο πλήγμα στους σοσιαλδημοκράτες συνεργαζόμενη μαζί τους.
Ο σημερινός τους υποψήφιος Π. Στάινμπρουκ που διετέλεσε υπουργός Οικονομικών υπό την καγκελάριο το γνωρίζει και δεν θέλει να επαναλάβει την εμπειρία.
Όλοι συμφωνούν ότι η Α. Μέρκελ δεν πρόκειται να αλλάξει τακτική στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει τα θέματα, δηλαδή να επιτυγχάνει τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση στις κρίσιμες αποφάσεις και να τις καθυστερεί όσο εκτιμά ότι είναι σωστό.
Όμως, αυτή είναι η τελευταία θητεία της και είναι λογικό να θέλει να αφήσει το στίγμα της στη Γερμανία και στην ευρωζώνη.
Με τις χώρες της ευρωπεριφέρειας και κυρίως την Ελλάδα να επιτυγχάνει τους δημοσιονομικούς στόχους το 2013, η καγκελάριος έχει την ευχέρεια να δώσει το βάρος στην υλοποίηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
Έχει επίσης κάθε λόγο να προωθεί τη σταδιακή τραπεζική ενοποίηση στην ευρωζώνη σε ορίζοντα τετραετίας.
Όπως επίσης την εφαρμογή του δημοσιονομικού συμφώνου, στρώνοντας ουσιαστικά το έδαφος για κάποιας μορφής αμοιβαιοποίηση του δημόσιου χρέους των χωρών-μελών της ευρωζώνης στο μέλλον.
Όσο κι αν η Α. Μέρκελ αρνείται κάτι τέτοιο σε αυτήν τη φάση, αφού το δημοσιονομικό σύμφωνο είναι ουσιαστικά προϋπόθεση και δεν «δαγκώνει» ακόμη, ενώ το συνταγματικό δικαστήριο της Καρσλούης καιροφυλακτεί.
Επομένως, η Α. Μέρκελ θα ακολουθήσει πιθανόν την πεπατημένη.
Θα κάνει κάποιες υποχωρήσεις στους σοσιαλδημοκράτες, τους πιθανούς κυβερνητικούς εταίρους, σε θέματα που άπτονται της τόνωσης της εσωτερικής ζήτησης στη Γερμανία και της χρηματοδότησης των ΜΜΕ και αναπτυξιακών πρότζεκτ στις χώρες της ευρωπεριφέρειας.
Ακόμη, θα συγκατανεύσει στη μείωση του κόστους δανεισμού του ελληνικού δημοσίου και στη χρονική επιμήκυνση των δανείων αν βεβαιωθεί ότι το πρόγραμμα εκτελείται.
Όμως, δεν θα δεχθεί πιθανόν δημοσιονομική χαλάρωση στην Ελλάδα μέχρις ότου το πρωτογενές πλεόνασμα σκαρφαλώσει στα επιθυμητά επίπεδα.
Η Α. Μέρκελ φέρεται να θαυμάζει τη Μεγάλη Αικατερίνη της Ρωσίας.
Ίσως ήρθε η ώρα να αποδείξει ότι η ίδια είναι η Μεγάλη Αικατερίνη του ευρώ.
Dr. Money
Της καγκελαρίου Άγκελας Δωροθέας Μέρκελ.
Η Α. Μέρκελ γεννήθηκε στο Αμβούργο της Δυτικής Γερμανίας, αλλά μεγάλωσε στη πόλη Τέμπλιν της Ανατολικής Γερμανίας.
Εκεί είχε μετακομίσει με τον πατέρα της, ο οποίος ήταν λουθηρανός πάστορας, το 1954 ενώ ακόμη ήταν μόλις λίγων μηνών.
Η ίδια διετέλεσε μέλος της νεολαίας του σοσιαλιστικού κόμματος της Ανατολικής Γερμανίας, όπως τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας της.
Στον μυστικοπαθή κόσμο της Ανατολικής Γερμανίας, όπου η διαβόητη μυστική αστυνομία της Στάζι έλυνε και έδενε, η Α. Μέρκελ έμαθε να κάνει κάτι πολύ καλά:
Να κρατά τα χαρτιά της κλειστά.
Αν και θα περίμενε κανείς ότι θα επηρεαζόταν από τον σοσιαλιστή πάστορα πατέρα της, η ίδια αποφάσισε να γίνει μέλος ενός νεοσυσταθέντος κόμματος, το οποίο είχε περίπου την ίδια πλατφόρμα με το κόμμα των χριστιανοδημοκρατών της Ανατολικής Γερμανίας:
Την επανένωση των δύο Γερμανιών και την εγκαθίδρυση της οικονομίας της αγοράς.
Η άσχημη επίδοση του κόμματος στις εκλογές του Φεβρουαρίου του 1990 την έφερε στο χριστιανοδημοκρατικό κόμμα της Ανατολικής Γερμανίας.
Εκεί έγινε κυβερνητικός εκπρόσωπος χάρη στην υποστήριξη του αρχηγού του που διετέλεσε τελευταίος πρωθυπουργός της χώρας.
Η εν συνεχεία συγχώνευση του κόμματος με το αδελφό δυτικογερμανικό χριστιανοδημοκρατικό κόμμα (CDU) έδωσε την ευκαιρία στην Α. Μέρκελ να δικτυωθεί και να γίνει στις αρχές του 1991 η νεότερη υπουργός στην ιστορία της Ομοσπονδιακής Γερμανίας.
Σε ένα κόμμα που κυριαρχείτο από τους άνδρες και τις διάφορες παρέες, η Μέρκελ ξεχώρισε γιατί κατάφερε να αποκτήσει την εύνοια του καγκελάριου Χέλμουτ Κολ, στον οποίο ήταν χρήσιμη αφού ήταν γυναίκα και προερχόταν από την Ανατολική Γερμανία.
Όμως, το CDU έχασε τις εκλογές του 1998, ο Κολ παραιτήθηκε και λίγο αργότερα ανέλαβε πρόεδρος ο Β. Σόιμπλε που έκανε την Α. Μέρκελ γενική γραμματέα του κόμματος.
Από αυτήν τη θέση, η σημερινή καγκελάριος δεν δίστασε να στραφεί εναντίον του μέντορά της Χ. Κολ όταν αποκαλύφθηκε ότι το κόμμα ήταν αποδέκτης παράνομων δωρεών που διακινούνταν μέσω ελβετικών τραπεζικών λογαριασμών.
Με άρθρο της στην εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung και χωρίς να συμβουλευτεί τον Β. Σόιμπλε, η Α. Μέρκελ ζήτησε να αποκοπεί το κόμμα από το σύστημα Κολ.
Η κίνησή της εντυπωσίασε όλους και έδειξε πόσο αδίστακτη πολιτικός μπορεί να είναι αλλά και πόσο καλή αίσθηση του τάιμινγκ έχει.
Τον Ιανουάριο του 2000, ο Χέλμουτ Κολ παραιτείτο από επίτιμος πρόεδρος του CDU και έναν μήνα αργότερα ακολούθησε ο Β. Σόιμπλε, ανοίγοντας τον δρόμο της σημερινής καγκελαρίου για την ηγεσία του κόμματος.
Με μεθοδικότητα, η Α. Μέρκελ κατάφερε να φέρει καίριο πλήγμα στους σοσιαλδημοκράτες συνεργαζόμενη μαζί τους.
Ο σημερινός τους υποψήφιος Π. Στάινμπρουκ που διετέλεσε υπουργός Οικονομικών υπό την καγκελάριο το γνωρίζει και δεν θέλει να επαναλάβει την εμπειρία.
Όλοι συμφωνούν ότι η Α. Μέρκελ δεν πρόκειται να αλλάξει τακτική στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει τα θέματα, δηλαδή να επιτυγχάνει τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση στις κρίσιμες αποφάσεις και να τις καθυστερεί όσο εκτιμά ότι είναι σωστό.
Όμως, αυτή είναι η τελευταία θητεία της και είναι λογικό να θέλει να αφήσει το στίγμα της στη Γερμανία και στην ευρωζώνη.
Με τις χώρες της ευρωπεριφέρειας και κυρίως την Ελλάδα να επιτυγχάνει τους δημοσιονομικούς στόχους το 2013, η καγκελάριος έχει την ευχέρεια να δώσει το βάρος στην υλοποίηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
Έχει επίσης κάθε λόγο να προωθεί τη σταδιακή τραπεζική ενοποίηση στην ευρωζώνη σε ορίζοντα τετραετίας.
Όπως επίσης την εφαρμογή του δημοσιονομικού συμφώνου, στρώνοντας ουσιαστικά το έδαφος για κάποιας μορφής αμοιβαιοποίηση του δημόσιου χρέους των χωρών-μελών της ευρωζώνης στο μέλλον.
Όσο κι αν η Α. Μέρκελ αρνείται κάτι τέτοιο σε αυτήν τη φάση, αφού το δημοσιονομικό σύμφωνο είναι ουσιαστικά προϋπόθεση και δεν «δαγκώνει» ακόμη, ενώ το συνταγματικό δικαστήριο της Καρσλούης καιροφυλακτεί.
Επομένως, η Α. Μέρκελ θα ακολουθήσει πιθανόν την πεπατημένη.
Θα κάνει κάποιες υποχωρήσεις στους σοσιαλδημοκράτες, τους πιθανούς κυβερνητικούς εταίρους, σε θέματα που άπτονται της τόνωσης της εσωτερικής ζήτησης στη Γερμανία και της χρηματοδότησης των ΜΜΕ και αναπτυξιακών πρότζεκτ στις χώρες της ευρωπεριφέρειας.
Ακόμη, θα συγκατανεύσει στη μείωση του κόστους δανεισμού του ελληνικού δημοσίου και στη χρονική επιμήκυνση των δανείων αν βεβαιωθεί ότι το πρόγραμμα εκτελείται.
Όμως, δεν θα δεχθεί πιθανόν δημοσιονομική χαλάρωση στην Ελλάδα μέχρις ότου το πρωτογενές πλεόνασμα σκαρφαλώσει στα επιθυμητά επίπεδα.
Η Α. Μέρκελ φέρεται να θαυμάζει τη Μεγάλη Αικατερίνη της Ρωσίας.
Ίσως ήρθε η ώρα να αποδείξει ότι η ίδια είναι η Μεγάλη Αικατερίνη του ευρώ.
Dr. Money
