- Οι σχεδιασμοί των Αμερικανών για την προσβολή των δυνάμεων του Άσαντ.
- Τι αποκαλύπτουν οι κινήσεις των στρατιωτικών δυνάμεων για τις πραγματικές προθέσεις.
- Ο κίνδυνος ατυχήματος.
- Δείτε παρακάτω αναλυτικό γράφημα με τη δύναμη πυρός στην περιοχή.
Οι ΗΠΑ ξεκάθαρα δεν επιθυμούν να αναλάβουν μόνες δράση κατά της Συρίας, αφού κάτι τέτοιο θα τις καταστήσει αποκλειστικά υπεύθυνες για το τι θα επακολουθήσει αν «εκλείψει» ο πρόεδρος Μπασάρ αλ-Άσαντ, αναφέρει το κορυφαίο ινστιτούτο γεωστρατηγικών μελετών
Stratfor στην παρακάτω ανάλυση:
"Υπάρχουν ενδείξεις ότι η Ουάσιγκτον ίσως σχεδιάζει μια εκτεταμένη εκστρατεία, με στόχο να... υποβαθμίσει το συριακό καθεστώς και τις στρατιωτικές του ικανότητες. Αυτού του είδους η εκστρατεία διαφέρει σημαντικά από μια περιορισμένου τύπου -συμβολική περισσότερο, τιμωρητική- επίθεση, που θα στόχευε σε κέντρα διοίκησης και ελέγχου ή σε ηγετικούς στόχους, αλλά δεν θα έδιωχνε τον Άσαντ από την εξουσία.
Οι εκτεταμένες επιθέσεις θα ευνοούσαν τους εξεγερμένους, οι οποίοι επιθυμούν να ανατρέψουν τον Άσαντ με κάθε μέσο, αλλά τελικά η Ουάσιγκτον δεν θέλει να τους προσφέρει ένα τόσο αποφασιστικό πλεονέκτημα.
Στις 4 Σεπτεμβρίου η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας ενέκρινε ψήφισμα που επιτρέπει ευρύτερη στρατιωτική δράση. Το ψήφισμα παρέχει χρονικό περιθώριο 90 ημερών για στρατιωτική επέμβαση και περιέχει ρήτρα που επιτρέπει την υποβάθμιση του χημικού οπλοστασίου του Άσαντ.
Υπήρξαν ενδείξεις από κυβερνητικούς αξιωματούχους και βουλευτές ότι οι ΗΠΑ ίσως επιχειρήσουν να ανατρέψουν την ισορροπία δυνάμεων στον συριακό εμφύλιο. Ο υπουργός Άμυνας Τ. Χέιγκελ ανέφερε ότι η σχεδιασθείσα στρατιωτική επιχείρηση θα περιλαμβάνει εκτεταμένες προσβολές στόχων που θα αποδυναμώσουν το καθεστώς Άσαντ.
Ωστόσο, οι δημόσιες τοποθετήσεις δεν είναι πάντα η καλύτερη ένδειξη για τον τρόπο με τον οποίο θα δράσουν τα κράτη.
Τελικά, η ανάπτυξη δυνάμεων και οι στρατιωτικές επιχειρήσεις θα αποκαλύψουν την έκταση της δράσης που θα αναλάβει η Ουάσιγκτον κατά του Άσαντ. Το σύνολο των στόχων και το μέγεθος της καταστροφής αυτών θα καθορίσουν επίσης αν η επέμβαση θα είναι συμβολική ή θα επιφέρει ένα υπολογίσιμο αποτέλεσμα στον εμφύλιο.
Η μετακίνηση οπλικών συστημάτων ιδίως της ομάδας μάχης του αεροπλανοφόρου Νίμιτς στην Ερυθρά Θάλασσα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Ωστόσο, η ομάδα μάχης δεν έχει ακόμη δεσμευθεί (commited) σε πιθανή επέμβαση και -κυρίως- δεν έχει καταγραφεί η ανάπτυξη έτερων δυνάμεων, απαραιτήτων για την ανάληψη εκτεταμένων προσβολών.
Η υποβάθμιση του χημικού οπλοστασίου της Συρίας θα απαιτούσε την παρουσία περισσότερων στρατιωτικών δυνάμεων από αυτές που αναπτύσσουν οι ΗΠΑ στην περιοχή.
Όμως η μετακίνηση της ομάδας μάχης του Νίμιτς, αλλά και αεροπλάνων που αναλαμβάνουν τακτικές αποστολές μάχης θα απαιτούσε λίγες μόνο ημέρες. Αν οι ΗΠΑ επιθυμούν να διευρύνουν τον στόχο της επιχείρησης μπορούν να το πράξουν πολύ εύκολα.
Οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να διεξαγάγουν μπαράζ προσβολών κρίσιμων στόχων για την αεροπορική ισχύ του καθεστώτος Άσαντ, στους οποίους περιλαμβάνονται αεροπορικές βάσεις, αεροσκάφη και υποδομές.
Εναλλακτικά, έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν ζημιές στη βαλλιστική δύναμη του καθεστώτος, πλήττοντας το συνολικό απόθεμα πυραύλων και ρουκετών.
Αν και οι παραπάνω ενέργειες δεν πρέπει να συγκαταλέγονται στις εκτεταμένες δράσεις, θα μπορούσαν να δώσουν ένα πλεονέκτημα στους εξεγερμένους.
O Λευκός Οίκος θα πρέπει να ισορροπήσει μεταξύ της αξιόπιστης αντίδρασης απέναντι στη χρήση χημικών όπλων και του φόβου ότι αυτή η επέμβαση ενάντια στο καθεστώς θα είναι πάρα πολύ ισχυρή. Δεδομένου ότι ο Άσαντ ελέγχει τη Δαμασκό κατά τη διάρκεια των δύο ετών του εμφυλίου πολέμου, κατά πάσα πιθανότητα θα αντέξει μια περιορισμένη επίθεση από τις ΗΠΑ.
Αλλά στον πόλεμο κανένα σχέδιο δεν επιβιώνει μετά την πρώτη επαφή με τον εχθρό. Ακόμα και τα καλύτερα πλάνα είναι επιρρεπή σε λανθασμένους υπολογισμούς, κλιμάκωση και απρόβλεπτες καταστάσεις.
Οποιοδήποτε από αυτά τα αποτελέσματα θα μπορούσε να διαμορφώσει την πορεία του εμφυλίου της Συρίας πέρα από τις προθέσεις της Ουάσιγκτον.
