Το ερώτημα που θέτουν όσοι δυσπιστούν με την εναλλακτική πορεία που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε χθες στο τραπέζι και ο Μανώλης Γλέζος: «Πού θα τα βρείτε τα λεφτά, ώστε να κάνετε τα λόγια σας πράξη;».
Οι λέξεις έχουν τη σημασία τους και ο Μανώλης Γλέζος ξέρει να τις χρησιμοποιεί σωστά.
Χθες, ένας άνθρωπος γνωστός για το θάρρος του και την ηρωική δράση του κατά τη ναζιστική κατοχή, δεν δίστασε ναομολογήσει δημοσίως, από το μικρόφωνο του «Βήμα FM», ότι ορρωδεί.
Με άλλα λόγια, ότι φοβάται, ότι διστάζει.
Χρησιμοποίησε, δε, αυτό το ρήμα για να περιγράψει τα συναισθήματά του όταν καλείται να απαντήσει στον κόσμο που τον ρωτά πού θα βρει τα λεφτά ο ΣΥΡΙΖΑ ώστε να κάνει πράξη όσα πρεσβεύει, φοβούμενος ότι η απάντησή του δεν θα είναι πειστική.
«Διότι υπάρχουν σημεία που δεν έχουν ξεκαθαριστεί. Και ορρωδώ να πω στον κόσμο, που με ρωτάει πού θα βρούμε τα λεφτά, ότι η απάντησή μας δεν είναι πειστική. Δεν είναι. Πρέπει να είναι πιο πειστική…», είπε ο κ. Γλέζος.
Η διαπίστωσή του αυτή απαντά πιθανότατα και στα ερωτήματα που προκαλεί η δημοσκοπική στασιμότητα την οποία επιδεικνύει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης τους τελευταίους μήνες.
Σε μια χώρα η οποία αντιμετωπίζει μια πρωτοφανή ύφεση τα τελευταία έξι χρόνια, μετρά σχεδόν 1,5 εκατ. ανέργους ή περίπου το ένα τρίτο του εργασιακά ενεργού δυναμικού της και οι κάτοικοί της οδηγούνται στα όριά τους εξαιτίας της μείωσης εισοδημάτων και της υπερφορολόγησης, θα περίμενε κανείς ότι η αξιωματική αντιπολίτευση, που φέρει το κύριο βάρος του αντιλόγου στην κυβερνητική πολιτική, «θα έκανε περίπατο».
Αντίθετα, μήνες τώρα, δίνει μάχη στήθος με στήθος στις δημοσκοπήσεις με τη Ν.Δ., την οποία συχνά χάνει.
Ο λόγος για τον οποίο τη χάνει αφορά πιθανότατα στους φόβους του κ. Γλέζου και στην απάντηση του ερωτήματος, που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει δώσει έως τώρα κατά τρόπο πειστικό, «πού θα τα βρείτε τα λεφτά;».
Ο πολίτης δεν ζει πια στην Ελλάδα του «λεφτά υπάρχουν». Ζει στην Ελλάδα της κρίσης, της υπερφορολόγησης και της ανέχειας. Γνωρίζει, δε, το πικρό κόστος των δανεικών που του κληροδότησαν, αλλά και ότι πλέον η κάνουλα των δανεικών αυτών έχει στερέψει.
Οφείλει, άρα, όποιος του τάζει, διεκδικώντας την εξουσία, να μπορεί να καταδείξει με τρόπο απόλυτα πειστικό πως είναι σε θέση να χρηματοδοτήσει όσα υπόσχεται.
Είναι εύκολο να λες «όχι σε όλα».
Να χαρακτηρίζεις ξεπούλημα οποιαδήποτε ιδιωτικοποίηση -και δεν έχουν γίνει πολλές-, να λες ότι δεν θα απολύσεις κανέναν από το Δημόσιο, ότι θα μειώσεις τους φόρους, ότι θα αποκαταστήσεις τους μισθούς και τις συντάξεις, ότι δεν θα κλείσεις ούτε έναν φορέα ή μια επιχείρηση του Δημοσίου ή ότι θα διώξεις από την Ελλάδα όποιον ξένο επενδυτή βάλει τα λεφτά του στη χώρα μας, σε περίπτωση που το κρίνεις σκόπιμο.
Είναι ένα ζήτημα εντελώς διαφορετικό, όμως να δείχνεις με τρόπο σαφή και πειστικό ότι μπορείς να βρεις τα λεφτά για να κάνεις τα λόγια σου πράξη.
Σήμερα η χώρα μας υφίσταται τα επίχειρα των επιλογών που έκανε τα τελευταία τριάντα χρόνια, επαναπαυόμενη στην άνεση του εύκολου δανεισμού, στον οποίο προσέτρεξε για να αναπληρώσει τη σταδιακή απώλεια της ανταγωνιστικότητάς της και τις δημοσιονομικές ανάγκες του πελατειακού κράτους.
Σε αυτήν την οδό οφείλει να μην επιστρέψει. Όπως αντίστοιχα οφείλουν όσοι διεκδικούν την εξουσία να καταδεικνύουν ότι διαθέτουν τρόπους βιώσιμους και αποτελεσματικούς ώστε να την απομακρύνουν από τα σφάλματα του παρελθόντος και να την οδηγήσουν σε μια καλύτερη ημέρα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί;
Toυ κ.Ν.Γ.Δρόσου.
...
