Ανατριχίλα προκαλεί η εικόνα της ακτινογραφίας ενός μωρού με μία σφηνωμένη σφαίρα στο κεφάλι.
Ακόμη και χωρίς να γνωρίζει κανείς ότι αυτό το μωρό βρισκόταν ακόμη στην κοιλιά της μητέρας του όταν δέχθηκε τη σφαίρα, αποκαλύπτωντας το... σκληρό πρόσωπο του εμφυλίου στη Συρία, όπου οι ελεύθεροι σκοπευτές στόχευαν έγκυες και αγέννητα παιδιά.
Εν προκειμένω, η μητέρα επέζησε, όχι όμως και το βρέφος. Ο εθελοντής γιατρός, Ντέιβιντ Νοτ, ένας βρετανός χειρουργός που έχει εργαστεί σε διάφορα νοσοκομεία της Συρίας, δήλωσε στο CNN, ότι «οι ελεύθεροι σκοπευτές παίζουν το «παιχνίδι του στόχου» και στην πρώτη γραμμή βρίσκονται οι έγκυες.
«Τα περισσότερα από τα παιδιά που αφαιρούνται από την κοιλιά της μητέρας τους είναι επτά, οκτώ ή εννέα μηνών, πράγμα που σημαίνει ότι είναι αρκετά εμφανές στους σκοπευτές ότι αυτές οι γυναίκες είναι έγκυες», σημειώνει.
Επίσης, όπως επισημαίνει ο Νοτ, και τα παιδιά αποτελούν στόχο. Φωτογραφίες που έχει δώσει στο CNN, η οργάνωση Syria Relief, δείχνει ένα μικρό κορίτσι με βαμμένα νύχια σε κρεβάτι νοσοκομείου με τραύματα στο κεφάλι. Δεν μοιάζει πάνω από πέντε ετών. Ένα άλλο, στην ίδια περίπου ηλικία, είναι ξαπλωμένο κάτω από ένα πράσινο σεντόνι με τραύμα στο μέτωπο.
Σύμφωνα με τον Νοτ, το 90% των χειρουργικών επεμβάσεων στις οποίες έχει προχωρήσει ήταν από τραύματα που είχαν προκαλέσει οι ελεύθεροι σκοπευτές. Μάλιστα, όπως λέει, κάποιες μέρες τα τραύματα που έφεραν οι άμαχοι ήταν υπόπτως πανομοιότυπα.
Σε απόγνωση για λίγες προμήθειες
Σε βίντεο που έχει αναρτήσει το CNN από το Χαλέπι, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, προσπαθούν να ξεφύγουν από τις σφαίρες των σκοπευτών την ώρα που περνούν μέσα από περιοχές που ελέγχουν οι καθεστωτικοί προς εκείνες που ελέγχουν οι αντάρτες.
Ρισκάρουν τις ζωές τους για λίγη τροφή που υπάρχει στην πλευρά των αντικαθεστωτικών. Ομως τα σπίτια τους και οι οικογένειές τους είναι στην άλλη πλευρά. Απελπισμένοι, ορμούν για λίγες προμήθειες. Δεν τα καταφέρνουν όμως όλοι...
Μία σκηνή, λέει ο Νοτ, που θύμισε μία άλλη σύρραξη: Αυτή της Βοσνίας... το Σεράγεβο, που ήταν υπό την πολιορκία των σκοπευτών του σερβοβοσνιακού στρατού για περισσότερα από τέσσερα χρόνια.
Εκεί ο Νοτ ήταν επίσης εθελοντής και περιέγραψε τις στιγμές όταν τα φορτηγά με τις προμήθειες εισέρχονταν στην περιοχή. «Ηταν υπέροχο να βλέπεις να έρχονται τα φορτηγά με την επιγραφή των Ηνωμένων Εθνών. Και όταν έβλεπες ένα από αυτά ήξερες ότι ήταν γεμάτα τρόφιμα, εφόδια και φάρμακα για την πολιορκούμενη πόλη», συνεχίζει.
«Η Συρία χρειάζεται το ίδιο», καταλήγει ο Νοτ.
