Είναι ενδιαφέρον να θυμηθούμε ότι την Τρίτη, 30 Νοεμβρίου του 1994, ο βουλευτής του Γερμανικού κόμματος των Χριστιανοδημοκρατών Guenter Mueller ζήτησε την αποχώρηση της Ελλάδας από την Δυτικοευρωπαϊκή Ένωση (UEO) μέχρις ότου καταστεί σαφές ότι η Ελληνική πολιτική «συμβαδίζει με αυτήν της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης».
Ήδη, από την προηγούμενη ημέρα, 29 Νοεμβρίου, ο εξίσου Γερμανός αντιπρόεδρος του CSU Ingo Friedrich εξέφρασε την.. ανάγκη κινητοποιήσεως για την παρεμπόδιση της ανάληψης της Προεδρίας της ́Ενωσης από την Ελλάδα από την 1η Ιανουαρίου 1995.
Γραφικές όσο κι αν ήταν οι δηλώσεις αυτές ήταν χαρακτηριστικές για να υποδηλώσουν μια ένταση, τεχνητή σίγουρα, αλλά ισχυρή και μεθοδική και, πάντως εχθρικά διακείμενη προς την χώρα μας.
Η στάση, όμως, αυτή δεν ήταν τυχαία.
Όπως, χαρακτηριστικά, έγγραφε η Le Monde οι δηλώσεις των πιο πάνω κυρίων ακολούθησαν την έντονη κριτική που είχε τότε εκφρασθεί από της αυτής ... Παγκαλότητος, τον τότε Έλληνα Υπουργό επί των Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, ο οποίος, ούτε λίγο ούτε πολύ είχε πεί:
«Η Γερμανία είναι ένας γίγας με μυαλό μικρού παιδιού».
Και το αποτέλεσμα ήταν η πιο πάνω αντίδραση από Γερμανικής πλευράς.
Αυτά είπε και ελάλησε τότε ο πάντα, κατά τα λοιπά, λαλίστατος και επί παντός επιστητού εκφέρων γνώμη κυκλώπειος πρώην υπουργός, πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, πρώην οιωνεί δελφίνος και και, τέλος πάντων, με τα σημερινά δεδομένα απλά «πρώην» αυτός κύριος.
Έχει πει και πολλά άλλα γλαφυρά κατά την διάρκεια της ενασχόλησής του με τα κοινά.
Σήμερα, παροπλισμένος, παραιτηθείς και παραγκωνισμένος κι από το ίδιο του το κόμμα αλλά και χωρίς κάποια ιδιαίτερη απήχηση στην κοινή γνώμη, ξαναχτυπά δημοσιοποιώντας εμπιστευτικές πληροφορίες στις οποίες ενδεχομένως είχε πρόσβαση (έτσι ισχυρίζεται τουλάχιστον) και οι οποίες, φαντάζομαι, θα έπρεπε να είναι διαβαθμισμένες και, σε κάθε περίπτωση, μη ανακοινώσημες.
Είτε από συνήθεια είτε για τον λόγο ότι, προφανώς, του αρέσει να γίνεται εριστικός και να προκαλεί με τις απόψεις του και την εν γένει παρουσία του στην πολιτική σκηνή (ή στο πολιτικό παρασκήνιο, δεν ξέρω) έχει καταφέρει πολλές φορές να εκθέσει την χώρα μας και εμπλέκει, σε τελευταία ανάλυση, και όλους εμάς τους υπόλοιπους που είτε δεν γνωρίζουμε τις διαδικασίες που μετέρχεται ο εν λόγω κύριος και οι συνεργάτες του είτε, στο κάτω‐κάτω της γραφής, δεν συμφωνούμε με τέτοιες πρακτικές, απόψεις αλλά ούτε και με την εκφορά «πολιτικού» λόγου του και, φυσικά ούτε και με την εμφάνισή του.
Θα μου πείτε δημοκρατία έχουμε και ο καθένας μπορεί να λέει και να υποστηρίζει ό,τι θέλει.
Δημοκρατία για εμάς κι όχι για τους άλλους;
Του κ.Γ. Κ. Ανδρουτσόπουλου,
δικηγόρου.
