Το προφίλ της Χρυσής Αυγής επιχειρεί να συνθέσει σε ένα εκτενές δημοσίευμα, το αμερικανικό δίκτυο CNN, αναφερόμενο στην ταχεία άνοδο του κόμματος και στους λόγους που έθρεψαν το φαινόμενο.
Επικαλείται μάλιστα ακαδημαϊκούς και αναλυτές που... θέτουν ερωτηματικά για το νεοναζιστικό χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής.
«Σηκώνουν τα χέρια τους σε φασιστικούς χαιρετισμούς, κουνούν σημαίες σε μια επίδειξη φλογερής εθνικής υπερηφάνειας. Είναι μια σκηνή που θυμίζει τη ναζιστική Γερμανία, αλλά εδώ πρόκειται για οπαδούς της Χρυσής Αυγής που βρίσκονται σε ένα πολύ πιο σύγχρονο πλαίσιο: στην Ελλάδα, το λίκνο της δημοκρατίας».
Έτσι ξεκινά το αφιέρωμά του το CNN, σημειώνοντας ότι το κόμμα κατάφερε να κερδίσει τους ψηφοφόρους οι οποίοι είχαν σαφώς κουραστεί τόσο από τον δικομματισμό, ένα φαινόμενο που συνεχίζεται επί δεκαετίες, όσο και από τα αυστηρά μέτρα λιτότητας.
Με «όπλο» την οικονομική κρίση και το τσουνάμι των λαθρομεταναστών, η Χρυσή Αυγή κατάφερε να εξελιχθεί από κόμμα του περιθωρίου, της τάξης του 0,3%, σε κόμμα του 7% με 18 βουλευτές, σημειώνει το άρθρο, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στις επιθέσεις με τις οποίες έχουν συνδεθεί τα μέλη του, στο περιβόητο χαστούκι του Κασιδιάρη στην Κανέλη, αλλά και στην πορεία του αρχηγού, Νίκου Μιχαλολιάκου «ο οποίος δημοσίως έχει εκφράσει την συμπάθειά του προς τους συνταγματάρχες της χούντας» όπως σημειώνεται.
«Το κόμμα ιδρύθηκε για να προωθήσει την ναζιστική ιδεολογία και δεν σταμάτησε ποτέ να πιστεύει στον ρατσισμό και τον αντισημιτισμό», λέει στο CNN, ο Δημήτρης Ψαρράς, συγγραφέας του βιβλίου «Η μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής».
Ο Cas Mudde, βοηθός καθηγητής στη σχολή Δημοσίων και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου της Τζόρτζια, υποστηρίζει ότι θεωρεί την Χρυσή Αυγή, ένα από τα «λίγα, πραγματικά νέο-ναζιστικά κόμματα στην Ευρώπη» επισημαίνοντας ότι «δεν αντλεί έμπνευση τόσο από την χούντα, όσο από τη ναζιστική Γερμανία».
Ωστόσο οι ακαδημαϊκές απόψεις για το αν η Χρυσή Αυγή μπορεί να κατηγοριοποιηθεί ως νεοναζιστικό κόμμα, διίστανται. Ο Μάθιου Φέλντμαν, από το Πανεπιστήμιο Teesside, ειδικός στην φασιστική ιδεολογία, λέει ότι ναι μεν οι περισσότεροι αναλυτές, εύκολα θα αποκαλούσαν «ακροδεξιό» το κόμμα και ο ίδιος προσθέτει το χαρακτήρα «νέο-φασιστικό», ωστόσο δηλώνει διστακτικός ως προς τη ναζιστική κατηγοριοποίηση, επικαλούμενος στην ελληνική ιστορία.
Αναφέρεται «στον πόνο που έχει υποστεί η Ελλάδα από τους Γερμανούς κατά την κατοχή. Η ιστορία της χώρας θα έκανε τέτοιες συμπάθειες, ανάθεμα για ένα εθνικιστικό κίνημα» τονίζει.
Το μείγμα πολιτικής δυσαρέσκειας και οικονομικής κρίσης, δημιουργεί μια ατμόσφαιρα που θυμίζει αυτή στη Βαϊμάρη της Γερμανίας, η οποία οδήγησε στην άνοδο του ναζιστικού κόμματος, γράφει το CNN.
Σχολιάζοντας τον εν λόγω παραλληλισμό, ο Φέλντμαν υπογραμμίζει, ότι παρότι υπάρχουν ορισμένες «ανησυχητικές» ομοιότητες, οι συνθήκες (το μέγεθος των δυο χωρών, η ελληνική δημοκρατία, η ισχύς των εξτρεμιστικών κομμάτων) διαφέρουν.
