Με τίτλο «Τα επόμενα 50 χρόνια στην Ελλάδα», η σύνταξη της εφημερίδας Wall Street Journal δημοσιεύει εκτενές κύριο άρθρο για τη χώρα, διερωτώμενη πώς θα τερματιστεί το καθεστώς «των αιώνιων, κυλιόμενων δανείων».
Κύρια σημεία του άρθρου είναι:
Στην ετήσια σύνοδο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ουάσιγκτον, ενώ το αδιέξοδο στις ΗΠΑ ως προς τον προϋπολογισμό θα είναι το πρώτο θέμα στην ατζέντα, η Ελλάδα δεν θα βρίσκεται σε πολύ χαμηλότερη θέση.
- Το μικρό πλεόνασμα στον προϋπολογισμό της ελληνικής κυβέρνησης φέτος, είναι εν μέρει το αποτέλεσμα της καθυστέρησης στην επιστροφή φόρων και της πληρωμής λογαριασμών σε ιδιώτες εργολάβους και προμηθευτές.
- Οι κατασχέσεις περιουσιών μπορεί να είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους το ελληνικό Υπουργείο Οικονομικών προβλέπει υψηλότερα εισοδήματα κατά το προσεχές έτος, χάρη σε μια αύξηση της «φορολογικής συμμόρφωσης».
- Το πραγματικό μελανό σημείο για το μέλλον της χώρας είναι το ότι φέτος το κρατικό χρέος αναμένεται να φθάσει το 175,5% του ΑΕΠ.
- Το ΔΝΤ ζητά να παραγράψουν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί ένα μεγάλο μερίδιο από αυτά που τους χρωστά η Ελλάδα, αλλά για ιδιοτελείς λόγους: επιθυμεί να προβεί η ΕΕ σε «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, ούτως ώστε το ίδιο να αποπληρωθεί πλήρως.
- Η γερμανική κυβέρνηση θεωρεί ότι το βάρος του ελληνικού χρέους μπορεί να καταστεί υποφερτό, μειώνοντας το μέσο επιτόκιο του χρέους και επιμηκύνοντας το μέσο χρόνο ωρίμανσης. Η εξαγορά χρέους του περασμένου έτους σημαίνει ότι η πλειοψηφία των ευρωπαϊκών δανείων προς την Ελλάδα ήδη φέρει μέσο χρόνο ωρίμανσης μεταξύ 15 - 30 ετών και ένα μέσο επιτόκιο περίπου 3.5%.
- Το τρίτο δανειακό πακέτο της Ελλάδας, που αναμένεται τον επόμενο χρόνο, θα περιλαμβάνει περισσότερα δάνεια που θα αποπληρωθούν με αργούς ρυθμούς επί δεκαετίες. Υπάρχει ακόμη και η πρόταση για ανταλλαγή ορισμένων διμερών δανείων κρατών - μελών της ευρωζώνης προς την Ελλάδα για 50ετή ομόλογα.
- Από την στιγμή που η Ελλάδα θα αρχίσει να αναζητά αποπληρωμή σε 50 χρόνια, γιατί να μην αρχίσει να αναζητά το ίδιο σε 100 ή 200 χρόνια;
- Οι δανειστές της Ελλάδας ήδη σημειώνουν οικονομική ζημία, καθώς το επιτόκιο των δανείων τους πλησιάζει το μηδέν και η ωρίμανσή τους πλησιάζει το άπειρο, ακόμα κι αν στην πράξη δεν καταγράφουν λογιστικήζημία. Εντούτοις, η προοπτική ενός άμεσου κουρέματος διαφαίνεται ως η πιο διαφανής και δημοκρατική λύση.
- Σύμφωνα με το γερμανικό δίκαιο, η κυβέρνηση της χώρας δεν έχει το δικαίωμα να προβαίνει σε περαιτέρω δανεισμό δανειοληπτών οι οποίοι, στο πλαίσιο δέσμευσης με τη μορφή δανείου ή εγγύησης από τη γερμανική κυβέρνηση, οδηγούνται στην χρεοκοπία. Ουσιαστικά αυτό σημαίνει ότι η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους μπορεί να λάβει χώρα μόνο αν είναι ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα δεν θα χρειαστεί εκ νέου ένα πακέτο διάσωσης. Αυτή βέβαια η πιθανότητα μόνο προφανής δεν μπορεί να χαρακτηριστεί τουλάχιστον για τα επόμενα χρόνια. Όταν, όμως, η Αθήνα ξεκινήσει με συνέπεια να σημειώνει μικρά πλεονάσματα, τότε το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες θα μπορέσουν πιο εύκολα να σταματήσουν την παροχή πακέτων διάσωσης και να αποδεχτούν το ενδεχόμενο χρεοκοπίας.
- Η τραγωδία συνίσταται στο ότι οι πολιτικοί της Ευρώπης προτιμούν την αέναη παροχή κυλιόμενων δανείων, διότι αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Στην ουσία, δεν υποχρεούνται ποτέ να παρουσιάσουν στους φορολογούμενους τους στοιχεία για την ελληνική διάσωση. Και ενώ η ελληνική οικονομία ποτέ δεν ανακάμπτει επί της ουσίας, είναι πολύ πιθανό να αποφύγει μια εκ νέου κρίση. Το πολιτικό στοίχημα είναι να ξεχαστούν οι απερισκεψίες των τελευταίων πέντε ετών. Αν υποθέσουμε ότι δεν θα υπάρξει μια νέα ύφεση, όλο αυτό θα μπορούσε να δουλέψει για όλους, εκτός ίσως από τους νέους της Ελλάδας που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον.
