Η Θεσσαλονίκη που πνίγεται στην αιθαλομίχλη, στην ανεργία, στον οικονομικό αφανισμό, με ζημιές μέχρι 94% σε παραγωγικές επιχειρήσεις και ανυπολόγιστες ζημιές στο 60% και άνω των εμπορικών επιχειρήσεων, δείχνει να είναι το πρώτο καζάνι που θα σκάσει από εκείνα που ήδη βράζουν και κάνουν και τον Economist να κατατάσσει την Ελλάδα στις υψηλότερες θέσεις ρίσκου για κοινωνικές αναταραχές μέσα στο 2014.
Θα χαρακτήριζα πρώτος εγώ ως... λαϊκίστικη κινδυνολογία την εισαγωγή στο σημερινό μου σημείωμα αν δεν υπήρχαν ορατά στοιχεία.
Αν δεν είχαν γίνει προειδοποιήσεις από τα πλέον υπεύθυνα χείλη των παραγωγικών τάξεων της Θεσσαλονίκης.
Και στην Θεσσαλονίκη που δεν θα καταπιεί εύκολα τον αφανισμό της έχουν ήδη μαζευτεί πολλά που ξεκινούν από τις αιματηρές (ας τις πούμε) «ανακατατάξεις» της ευρύτατης (μέχρι και την δεκαετία του 1990) παραγωγικής της βάσης τόσο στην βαριά βιομηχανία όσο και στην μεσαία (χημικά, επεξεργασία πετρελαίου, τρόφιμα και πρώτες ύλες, βοηθητικές ύλες, εξαγώγιμα προϊόντα και συναφείς κλάδοι).
Όλα αυτά δε προστίθενται στα οικονομικά και επιχειρηματικά αποτελέσματα της συμπρωτεύουσας μέσα στο 2013. Να τι λένε οι ίδιοι οι επιχειρηματίες .
Πριν τρεις μήνες, στα μέσα Οκτωβρίου, ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος, προειδοποίησε ότι ενώ το 2008 μόνο το 17% των επιχειρήσεων είχαν ζημιές, σήμερα ζημιές έχει το 50%.
Ότι οι επιχειρήσεις που αντέχουν είναι μόνο όσες κάνουν κύκλο εργασιών από 50-200 εκατ. ευρώ με μηδενικό όμως περιθώριο κέρδους.
Αλλά όσες επιχειρήσεις της μεταποίησης έχουν κύκλο εργασιών μέχρι 3 εκατ. ευρώ παρουσιάζουν δείκτη ζημιών ίσο με 94%!!. Ότι στα επόμενα χρόνια θα κλείσουν άλλες 50 επιχειρήσεις και θα έχουν ζημιές οι 80 στις 100.
Η στήλη είχε μεταφέρει τότε τις επισημάνσεις του ΣΒΒΕ. Εισακούσθηκαν; Πολύ αμφιβάλω...
Πριν δέκα ημέρες το Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης προειδοποίησε ανοικτά τους πάντες ότι μέσα στο 2013 έβαλαν λουκέτο 1.546 βιοτεχνικές. Το 2012 τα λουκέτα άγγιξαν τα 1.921.
Το 2013 επίσης διεγράφησαν 1.194 ατομικές επιχειρήσεις από το μητρώο του ΒΕΘ και ακολουθούν οι ομόρρυθμες επιχειρήσεις με 268 διαγραφές.
Θα εισακουσθούν;
Πριν πέντε ημέρες ομάδα εμπόρων της Θεσσαλονίκης αντάλλαξε πληροφορίες για την εμπορική κίνηση ενόψει εορτών αλλά και στην διάρκειά τους και διαπίστωσε πτώση του τζίρου μέχρι 50% σε σχέση με τις προηγούμενες εορτές και προοπτική για ανυπολόγιστα λουκέτα μέσα στο 2014.
Φρόντισε κανείς να μάθει λεπτομέρειες;
Πριν δύο ημέρες οι αρμόδιες περιβαλλοντικές υπηρεσίες (που είναι σε συνεχή επιφυλακή για την αιθαλομίχλη στην Θεσσαλονίκη) κατάλαβαν πολύ καλά ότι όσο και αν συνιστούν στους καταναλωτές καυσόξυλων να μειώσουν την χρήση τους απλώς χάνουν τα λόγια τους...
Δίδεται η σημασία που αρμόζει στην απάντηση;
Τις προηγούμενες ημέρες βουλευτές και πολιτευτές, των δύο κομμάτων της κυβέρνησης, από την Βόρεια Ελλάδα που αντάλλασσαν απόψεις για τα προβλήματα ανεργίας και αποβιομηχάνισης στην Βορ. Ελλάδα (για να προετοιμάσουν απαντήσεις κατά την περιοδεία τους στις γιορτές) έμειναν άφωνοι όταν πληροφορήθηκαν πως η μετανάστευση από την Βόρεια Ελλάδα στην Βόρεια Ευρώπη αυξήθηκε στο 2013 κατά 55%.
Ας φύγουμε τώρα από τους αριθμούς, τα ποσοστά και τις προειδοποιήσεις των παραγωγικών τάξεων της Θεσσαλονίκης και ας δούμε την αλήθεια κατάματα έστω και αν αγγίζουμε τα όρια της κινδυνολογίας.
Το φαινόμενο του επενδυτικού αφανισμού της Βορείου Ελλάδος μαζί με την αποβιομηχάνιση και την ραγδαία επιχειρηματική συρρίκνωση που είναι έντονα ορατή στην Θεσσαλονίκη δεν είναι απλό πράγμα. Είναι δε (κατά την άποψή μου) μέγα πολιτικό λάθος να παραλληλίζουμε το φαινόμενο αυτό με την αποβιομηχάνιση του Βόλου, της Θήβας, της Λιβαδειάς , της Πάτρας και της Ηπείρου που προηγήθηκαν ή της Κρήτης που θα ακολουθήσει.
Τα δε δυσάρεστα γεγονότα ληστειών, κλοπών, εγκλημάτων και απαξίωσης θεσμών που πολλαπλασιάζονται την τελευταία διετία στην Θεσσαλονίκη δεν είναι μόνο τυχαία . Έχουν να κάνουν και με την αφόρητη οικονομική πίεση που δεν μπορεί να αντέξει η πρωτεύουσα της Βορείου Ελλάδος.
Εάν υποθέσουμε λοιπόν ότι έχει κάποια βάση η εκτίμηση του περιοδικού «Economist” ότι και η Ελλάδα είναι στις χώρες υψηλού ρίσκου για ξέσπασμα κοινωνικών αναταραχών στο 2014 όπως η Αργεντινή, η Αίγυπτος, η Βενεζουέλα, και άλλες χώρες μένει να απαντηθεί ο λόγος των δικών μας αναταραχών.
Και στην Ελλάδα τι άλλο υπάρχει από την αδικαιολόγητα υπερβολική φορολογική και μισθολογική συμπίεση ιδιωτών, επιχειρηματιών και εργαζομένων, σε συνδυασμό με την μετανάστευση επιχειρήσεων και την καλπάζουσα ανεργία .
Για την αντιμετώπιση της οποίας το ενδιαφέρον , βεβαίως, τόσο από την κυβέρνηση όσο και από όλους τους πολιτικούς και τις παρατάξεις είναι μόνο φραστικό και χωρίς πειστικά επιχειρήματα, κινήσεις, προτάσεις και σχεδιασμούς.Πηγή capital.
Του κ.Γιώργου Κράλογλου
