Για την κεμαλική διπλωματία και το στρατιωτικό κατεστημένο της Τουρκίας, η εξωτερική πολιτική δεν ήταν ποτέ ανεξάρτητη από τις εξελίξεις στο εσωτερικό της χώρας.
Εξάλλου, μία από τις δύο υποθέσεις που έχουν στείλει δεκάδες απόστρατους πρόκλησης θερμών επεισοδίων και κρίσης με τους γείτονες (και με την Ελλάδα) ώστε να πέσει η ανεπιθύμητη κυβέρνηση Ερντογάν.
Η αλήθεια, βεβαίως, είναι ότι με την έλευση στην εξουσία του ΑΚΡ και παρά το γεγονός ότι οι «αερομαχίες» πάνω από το Αιγαίο συνεχίστηκαν και οι αντιπαραθέσεις δεν εξέλιπαν, η Άγκυρα έστρεψε την προσοχή της προς τις ισλαμικές χώρες που βρίσκονται στον περίγυρό της.
Σε αυτό, αναμφίβολα, συνέβαλε και το γεγονός ότι το ευρωπαϊκό «όνειρο» σταδιακά ξεθώριασε, καθώς Γερμανία και Γαλλία ουσιαστικά έκλεισαν στους Τούρκους τον δρόμο που οδηγεί στην ένταξη στην Ε.Ε. Σε κάθε περίπτωση, η προηγούμενη δεκαετία ήταν μία από τις πιο ήπιες όσον αφορά στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Καθώς, όμως, η κρίση κλονίζει την κυριαρχία του Ερντογάν και επανακαθορίζει τις εσωτερικές ισορροπίες, τα δεδομένα αλλάζουν.
Ταυτόχρονα, οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και τη βόρεια Αφρική καθιστούν πιο δύσκολη την επίτευξη των φιλόδοξων στόχων που έχει θέσει ο Ερντογάν.
Έτσι, δεν αποκλείεται η Άγκυρα να θυμηθεί ότι υπάρχει ο «εκ Δυσμάς εχθρός» και ορισμένοι να επιχειρήσουν να τον αξιοποιήσουν, για να κερδίσουν πόντους στο εσωτερικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών.
Σε μια τέτοια περίπτωση, βεβαίως, η (αποδυναμωμένη) Αθήνα έχει κάθε λόγο να ανησυχεί...
Του Γιώργου Παυλόπουλου
και εν ενεργεία αξιωματικούς στη φυλακή ήταν η περίφημη «Επιχείρηση Βαριοπούλα», η οποία βασιζόταν στο σατανικό σχέδιο της...
