- Οι Ευρωπαίοι απολαμβάνουν εδώ και δύο χρόνια φθηνές τιμές φυσικού αερίου.
- Στην Ελλάδα κλείνουν επιχειρήσεις εξαιτίας του ενεργειακού κόστους.
- Γιατί η Αθήνα ακόμα ψάχνει συμφωνία με την Gazprom.
- Τα λάθη, οι παραλείψεις των πολιτικών και η... διαιτησία.
Χάθηκαν δύο χρόνια στο μέτωπο της τιμής της ενέργειας, και στο διάστημα αυτό έκλεισαν δεκάδες βιομηχανίες, χάθηκαν χιλιάδες θέσεις εργασίας και το... μόνο που κέρδισε το αδηφάγο κράτος ήταν το πρόσκαιρο κέρδος μερικών δεκάδων εκατομμυρίων από τη φορολόγηση της ενέργειας. Και αυτό όμως θα το χάσει το αμέσως επόμενο διάστημα, αφού δεν θα υπάρχουν πια επιχειρήσεις για να το πληρώνουν.
Αφορμή για τις επισημάνσεις το «αλαλούμ» με την περιώνυμη συμφωνία ΔΕΠΑ-Gazprom. Λέμε για τα δύο χαμένα χρόνια, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το φυσικό αέριο που πουλά στη ΔΕΠΑ η ρωσική Gazprom, καθώς η τιμή του για την Ελλάδα αποδεδειγμένα είναι κατά 30% ακριβότερη από την τιμή που το αγοράζουν οι άλλοι Ευρωπαίοι πελάτες της.
Πριν από δύο χρόνια, όταν δηλαδή όλες οι ευρωπαϊκές εταιρείες διαπραγματεύονταν με τους Ρώσους για τη μείωση της τιμής του, εμείς -και όταν λέμε εμείς, εννοούμε τη ΔΕΠΑ και την κυβέρνηση- σφυρίζαμε αδιάφορα επειδή η Gazprom ήταν υποψήφιος αγοραστής της ΔΕΠΑ και μάλιστα με «τρελό» τίμημα πάνω από 1 δισ. ευρώ που έκανε κάποιους εντός και εκτός κυβέρνησης να θριαμβολογούν.
Έτσι, ενώ «εμείς» θριαμβολογούσαμε και ομνύαμε στην ελληνορωσική φιλία κ.λπ., άλλοι Ευρωπαϊοι πελάτες των Ρώσων εισέπρατταν το 2012 γύρω στα 3 δισ. δολάρια και άλλο 1 το 2013. Μόνο στις αρχές του 2013, όταν δηλαδή τα μηνύματα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή έδειχναν ότι δύσκολα θα εγκριθεί η μεταβίβαση της ΔΕΠΑ στον κύριο προμηθευτή της, τη ρωσική Gazprom, ξεκίνησαν οι διαδικασίες για τροποποίηση της σύμβασης προμήθειας.
Το ελληνικό αίτημα για έναρξη διαπραγματεύσεων με την Gazprom κατατέθηκε στις αρχές Μαρτίου και σύμφωνα με τη σύμβαση οι συζητήσεις θα έπρεπε να ολοκληρωθούν σε έξι μήνες. Εάν παρήρχετο το εξάμηνο χωρίς επίτευξη συμφωνίας, τότε η ΔΕΠΑ θα μπορούσε να προσφύγει στη διεθνή διαιτησία.
Ωστόσο μετά από ρωσικό αίτημα, το οποίο έγινε δεκτό από τη ΔΕΠΑ, η έναρξη του εξαμήνου μετατέθηκε για το Μάιο του 2013, με το επιχείρημα ότι τότε έγινε η πρώτη ανταλλαγή έγγραφων προτάσεων. Έτσι η καταληκτική ημερομηνία για την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης μετατέθηκε για το τέλος Νοεμβρίου 2013 και με τον έναν μήνα που μπορούσε να παραταθεί κοινή συναινέσει για το τέλος Δεκεμβρίου 2013.
Στο ενδιάμεσο υπουργοί της κυβέρνησης, όχι άμεσα εμπλεκόμενοι, προδιέθεταν από τις αρχές Νοεμβρίου ότι όπου να΄ναι κλείνει η συμφωνία με τους Ρώσους και μάλιστα με τιμές φυσικού αερίου απόλυτα... ικανοποιητικές. Επίσης υπήρξαν παρεμβάσεις του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στον Βλαντιμίρ Πούτιν, με επιστολή του και με την πρόσφατη συνάντηση στις Βρυξέλλες, ενώ τελείωσε ο Ιανουάριος, μπήκαμε στον Φεβρουάριο και η ανταλλαγή επιστολών συνεχίζεται, και ας αφήσουμε κατά μέρος το «φτύσιμο» της Gazprom στην ελληνική κυβέρνηση με την απαξίωσή της να καταθέσει προσφορά.
Ποιος χάνει από όλα αυτά; Πάντως όχι οι Ρώσοι. Οι Ρώσοι είναι καβάλα στο άλογο και πίνουν στην υγεία των κορόιδων. Και να γιατί. Αν η ΔΕΠΑ ξεκινούσε τη διαδικασία της διαπραγμάτευσης μαζί με τους άλλους Ευρωπαίους πελάτες της Gazprom, η υπόθεση θα είχε λήξει το αργότερο στο τέλος του 2012. Από τότε μέχρι τώρα, η ελληνική βιομηχανία, η ΔΕΗ και άλλοι ηλεκτροπαραγωγοί και οι μικροί καταναλωτές θα είχαν όφελος μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων, και μερικές χιλιάδες θέσεις εργασίας θα πρόσφεραν πόρους σε οικογένειες, στα ασφαλιστικά ταμεία και στο Δημόσιο.
Αν τις επόμενες μέρες υπάρξει συμφωνία με την Gazprom -και μένει να δούμε τι είδους θα είναι αυτή- θα έχουν ήδη χαθεί δύο χρόνια. Αν δεν υπάρξει συμφωνία και η ΔΕΠΑ αναγκαστεί να προσφύγει στη διαιτησία, τότε για ακόμη 1,5 ή 2 χρόνια, έως ότου δηλαδή εκδοθεί η απόφαση αυτής, η ΔΕΠΑ θα πληρώνει στους Ρώσους το αέριο με καπέλο 30% που θα το μεταφέρει στους τελικούς καταναλωτές.
Είτε βιομηχανίες είναι αυτοί, είτε μικροί καταναλωτές...
Του κ.Μιχάλη Καϊταντζίδη
