Κοροϊδία με 185 υπογραφές..

 

• Πριν καν ισχύσει η προαι­ρε­τική εγγραφή των επιχει­ρή­σεων στα Επιμελητήρια, οι βουλευτές, που πέρυσι την ψήφισαν ...ζητούν να μην εφαρμοστεί!

Είναι αστείο το νέο «Εθνικό Αναπτυξιακό Πρότυπο, Ελλάδα 2021» που ετοιμάζει η κυβέρνηση. Το προσχέδιο που.. παρουσιάστηκε στο Euroworking Group την Πέμπτη (19.5.2014) είναι τόσο ενδιαφέρον όσο τα προεκλογικά προγράμματα των κομμάτων: γεμάτο κοινοτοπίες του στιλ «δημιουργία ευνοϊκού κλίματος για τις επενδύσεις μέσω της απλοποίησης των αδειοδοτικών διαδικασιών και της αντιμετώπισης των σύνθετων πτωχευτικών διατάξεων σε συνδυασμό με τη μείωση του γραφειοκρατικού κόστους» ή «καταπολέμηση της διαφθοράς, ενίσχυση της διαφάνειας και απλοποίηση των διαδικασιών με την ψηφιοποίηση».

Πιο ενδιαφέρουσα όμως είναι η υπόσχεση ότι «το πρόγραμμα απελευθέρωσης των αγορών και εξάλειψης των στρεβλώσεων του ανταγωνισμού, που ήδη έχει ξεκινήσει, θα συνεχισθεί και θα ολοκληρωθεί». Μιλάμε για το ίδιο πρόγραμμα απελευθέρωσης για το οποίο η κυβέρνηση έκανε προ μηνός ηρωικές διαπραγματεύσεις να μην αλλάξει τίποτε. Τελικώς υπό τον φόβο της «χαμένης δόσης» ψήφισε κάποια ημίμετρα τα οποία -πάμε στοίχημα;- θα αναιρεθούν με υπουργικές αποφάσεις.

Αυτό γίνεται τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Ψηφίζονται νόμοι μόνο για τα μάτια των κουτόφραγκων. Παίρνουμε τα λεφτά, και μετά το πολιτικό σύστημα ομόψυχα τρέχει να αλυσοδέσει την απελευθερωμένη αγορά, με μόνο στόχο να προστατεύσει τα πελατειακά του δίκτυα και τους πελατειακούς του μηχανισμούς. Ετσι, την ίδια ώρα που συντάσσουμε εθνικό σχέδιο -τρομάρα μας!- ανάπτυξης, 185 βουλευτές όλων των κομμάτων του συνταγματικού τόξου ζητούν να ξαναγίνει υποχρεωτική η συνδρομή των επιχειρήσεων στα Επιμελητήρια, πριν καν αυτή αρχίσει. Θέλουν να καταργηθεί η διάταξη την οποία οι περισσότεροι εξ αυτών είχαν ψηφίσει πέρυσι (!) και θα ίσχυε από 1ης Ιανουαρίου του 2015. Ποιος είπε ότι δεν υπάρχει εθνική ομοψυχία, σε ό,τι αφορά τους πελάτες του πολιτικού συστήματος; Την τροπολογία υπογράφουν ο κ. Χρύσανθος Λαζαρίδης μαζί με τον κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη, η κ. Ντόρα Μπακογιάννη με την κ. Ραχήλ Μακρή, ο κ. Ανδρέας Λοβέρδος με τον κ. Βασίλη Καπερνάρο, η κ. Μαρία Ρεπούση με τον κ. Αρη Σπηλιωτόπουλο κ.ο.κ.

Κάπως έτσι διακομματικώς μας κοροϊδεύουν και κοροϊδεύουμε τους εταίρους, ότι «η Ελλάδα απλοποιεί τις διαδικασίες ίδρυσης και λειτουργίας των εταιρειών και ελαχιστοποιεί τα βάρη της επιχειρηματικότητας». Τη μια μέρα ψηφίζουν μέτρα ελάφρυνσης και την επόμενη οι ίδιοι βουλευτές ζητούν να μην εφαρμοστούν.

«Και τα επιμελητήρια;», θα ρωτήσει κάποιος, «τι θα γίνει με αυτούς τους οργανισμούς αν, όπως λέει ο πρόεδρος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου της Αθήνας κ. Γιάννης Χατζηθεοδοσίου, με την κατάργηση της υποχρεωτικής συνδρομής απολέσουν το μοναδικό έσοδό τους;». Σωστό το ερώτημα, ειδικά όταν εκφέρεται από επιχειρηματίες που ξέρουν τι σημαίνει αγορά. Πώς να σκεφτούν οι Ελληνες businessmen ότι με προαιρετική τη συνδρομή -όπως προβλέπει το «καταραμένο μνημόνιο»- μπορεί τα Επιμελητήρια να αρχίσουν να προσφέρουν πραγματικές υπηρεσίες στις επιχειρήσεις έτσι ώστε να τις δελεάσουν για να γίνουν μέλη τους; Σε μια κρατικοδίαιτη οικονομία και οι επιχειρηματίες με φόρους υπέρ τρίτων ζούνε. Γι’ αυτό και τα επιμελητήρια έγιναν οιονεί Δημόσιο. Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει, οι συνδρομές πληρώνονται υποχρεωτικώς. Συνεπώς οι διοικήσεις τους δεν έχουν κανένα κίνητρο να προσφέρουν υπηρεσίες στα μέλη τους. Αντιθέτως, προσθέτουν γραφειοκρατικό βάρος και στην έναρξη μιας επιχειρηματικής δραστηριότητας (αυτή που όλοι διακηρύσσουν ότι θα... απλοποιήσουν) και οικονομική επιβάρυνση χωρίς κανένα όφελος.

Κατά τα άλλα, η ανάπτυξη έρχεται, που θα ‘λεγε και ο πρωθυπουργός. Στην επόμενη γωνία είναι...

Του κ.Π.Μανδραβέλη