Δεν είναι αστεία αυτά που γίνονται στην Ουκρανία. Από τη μία πλευρά παρατηρούμε μία κλιμάκωση, με τη Μόσχα και το Κίεβο, προφανώς με την ενθάρρυνση Αμερικανών, Πολωνών, Άγγλων, Λιθουανών και άλλων δημοκρατικών δυνάμεων, να παίζουν ένα επικίνδυνο παιχνίδι που μπορεί πολύ εύκολα να προκαλέσει κάποιο ατύχημα και να τρέχουμε όλοι μαζί.
Από την άλλη πλευρά βλέπουμε κάποιες προσπάθειες αποκλιμάκωσης, ώστε να αποφευχθεί η σύγκρουση και το αίμα και να βρεθεί μία πολιτική λύση.
Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Δύση σύρθηκε από την Πολωνία, τη Λιθουανία και κάποιους Αμερικανούς και Γερμανούς σε μία περιπέτεια στην Ουκρανία με... στόχο να στριμωχθεί η Ρωσία. Χωρίς ιδιαίτερο λόγο, όπως προηγουμένως είχε αποφασιστεί από την Ουάσινγκτον η εγκατάσταση πυραύλων στην Ανατολική Ευρώπη και όπως επί Μπους πήγε να γίνει το ίδιο με αιχμή την Γεωργία. Φυσικά, όπως όλοι οι γκουρού της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, Μπρεζίνσκι, Κένναν, Κίσσινγκερ και άλλοι έχουν πει και συνεχίζουν να λένε κατά καιρούς, την Ρωσία δεν την στριμώχνεις, προσπαθείς να την κάνεις να νιώθει ασφάλεια, αναπτύσσεις διαύλους συνεργασίας σε διάφορους τομείς, θέλεις να την φέρεις σιγά - σιγά προς την πλευρά σου. Αυτό δεν έγινε και έτσι ξέσπασε η κρίση στην Ουκρανία με τη γνωστή συνέχεια και τις γνωστές συνέπειες.
Πάνω όμως που η Δύση και το Κίεβο, άρχισαν να χωνεύουν την απόσχιση της Κριμαίας και την ένωσή της με την Ρωσία, ενώ είχαν αρχίσει υπόγειες συζητήσεις για το νέο σύνταγμα της Ουκρανίας και εν όψει μίας διάσκεψης Ρωσίας, Ουκρανίας Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΗΠΑ, δημιουργήθηκε νέα ένταση στις ρωσόφωνες περιοχές της Ανατολικής Ουκρανίας. Στις πιο πλούσιες, ρωσόφιλες περιοχές, όπου το 40% και πάνω είναι Ρώσοι και οι οποίες συνορεύουν με την Ρωσία. Εκεί λοιπόν ξεσηκώθηκαν οι Ρωσσόφιλοι και απαιτούν από ομοσπονδοποίηση της Ουκρανίας, ή και συνομοσπονδοποίηση, έως ένωση με τη Ρωσία.
Το πιθανότερο είναι ότι τους υποκινούν οι Ρώσοι για πίεση, προκειμένου να συζητηθεί η ομοσπονδοποίηση ή συνομοσπονδοποίηση της Ουκρανίας στην επικείμενη τετραμερή διάσκεψη και όχι απλά η χορήγηση περισσότερων περιφερειακών εξουσιών. Προφανώς, αν τους περάσει, θα ισοδυναμεί με ουσιαστικό διαμελισμό της Ουκρανίας, καθώς το Κίεβο θα διοικεί τις δυτικές περιοχές και η Μόσχα τις ανατολικές. Αν πάλι δεν τους περάσει, θα είναι σαν να δίνεται το ελεύθερο χέρι στους "δυτικούς" Ουκρανούς να επιβάλουν την κυριαρχία τους και θα χυθεί αίμα, με άγνωστες προς το παρόν προεκτάσεις.
Αυτά τα ξέρουν όλοι και γι' αυτό τώρα παίζεται το προκαταρκτικό παιχνίδι, εξίσου χοντρό, που θα προετοιμάσει το πλαίσιο. Οι κυβερνητικοί του Κιέβου συγκεντρώνουν δυνάμεις στις ανατολικές περιφέρειες για να διώξουν τους ρωσσόφιλους από τα δημόσια κτίρια που έχουν καταλάβει και να επιβάλουν το νόμο και την τάξη. Δεν ξέρουμε αν τελικά θα το τολμήσουν, αλλά αν δεν το τολμήσουν είναι σα να αποδέχονται ότι εκεί θα κάνει κουμάντο η Μόσχα και κάτι τέτοιο πιθανώς να μην το αντέχει η κυβέρνηση του Κιέβου. Εκτός και αν οι δυτικοί σιωπηρά αποδέχονται τον ουσιαστικό διαμελισμό της Ουκρανίας και τους "συμβουλεύσουν" ανάλογα. Να μη ξεχνάμε ότι στο Κίεβο βρέθηκε τις τελευταίες ημέρες ο επικεφαλής της CIA και αναμένεται ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, ο Μπάϊντεν, που θεωρείται "γεράκι" στην διοίκηση Ομπάμα.
Αν ωστόσο, οι ουκρανικές δυνάμεις επέμβουν και χυθεί αίμα και οι ρώσσοι αφήσουν τους δικούς τους στο έλεος του Κιέβου, τότε η Μόσχα χάνει την επιρροή της στην Ουκρανία, μένει με την Κριμαία και ο Πούτιν χάνει το κύρος του εσωτερικά και εξωτερικά. Δηλαδή εξασθενίζει σημαντικά η θέση του. Μπορούμε να φαντασθούμε τις συνέπειες γι' αυτόν και τη Ρωσία, αλλά στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε ποιες θα είναι αυτές, πως και πότε θα εκδηλωθούν.
Ήδη άρχισαν κάποιες φασαρίες σε ένα αεροδρόμιο και μένει να δούμε αν θα απλωθούν, αν θα υπάρξουν απώλειες και πόσες. Μέχρι να αρχίσουν οι φασαρίες φαινόταν ότι για να μη συμβούν όλα αυτά γίνονταν κάποιες παρασκηνιακές ενέργειες. Ο Πούτιν μίλησε με τον Ομπάμα, η Δύση προχωρούσε πολύ προσεκτικά στις κυρώσεις, παρά τις καταγγελίες της και οι Γερμανοί περίτρομοι, γιατί αυτοί θα πάθουν τη μεγάλη ζημιά αν γενικευθεί η σύγκρουση με όλα τα συνακόλουθα, προσπαθούν να βρουν πολιτική λύση. Δεν είναι τυχαίο ότι ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας πήγε στην Κίνα και μαζί με τον Κινέζο ομόλογό του έκαναν έκκληση να βρεθεί λύση. Μόνο που το σκέφτηκαν αργά στο Βερολίνο, γιατί είναι σαφές ότι όλο το παιχνίδι το κάνει πλέον η Ουάσινγκτον... Πάντως, ούτε η Ρωσία θα βγει αλώβητη, ειδικά οικονομικά, αν η σύγκρουση είναι αιματηρή και πάρει διαστάσεις. Ακόμη και αν εξελιχθεί η σύγκρουση σε εμφύλιο πόλεμο διαρκείας.
Στην Ελλάδα δεν απασχολεί πολύ ο κίνδυνος να εκραγεί η Ουκρανία. Κακώς. Πολύ κακώς. Γιατί πέρυσι ήλθαν 1.300.000 ρώσοι τουρίστες με μεγάλη αγοραστική δύναμη, που αν τα πράγματα σκουρήνουν, ή αν επιβληθούν περισσότερες κυρώσεις, δεν θα έλθουν. Πέρα από τους 300.000 Ουκρανούς, μικρότερης αγοραστικής δύναμης, που επίσης δεν θα έλθουν. Βάλτε τα αγροτικά προϊόντα που εξάγουμε, που θα σταματήσουν, προσθέστε και το αέριο που παίρνουμε και θα δείτε αν θα υπάρξουν επιπτώσεις ή όχι και πάνω στην Ελλάδα.
Του κ.Άγγ. Στάγκου
Από την άλλη πλευρά βλέπουμε κάποιες προσπάθειες αποκλιμάκωσης, ώστε να αποφευχθεί η σύγκρουση και το αίμα και να βρεθεί μία πολιτική λύση.
Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Δύση σύρθηκε από την Πολωνία, τη Λιθουανία και κάποιους Αμερικανούς και Γερμανούς σε μία περιπέτεια στην Ουκρανία με... στόχο να στριμωχθεί η Ρωσία. Χωρίς ιδιαίτερο λόγο, όπως προηγουμένως είχε αποφασιστεί από την Ουάσινγκτον η εγκατάσταση πυραύλων στην Ανατολική Ευρώπη και όπως επί Μπους πήγε να γίνει το ίδιο με αιχμή την Γεωργία. Φυσικά, όπως όλοι οι γκουρού της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, Μπρεζίνσκι, Κένναν, Κίσσινγκερ και άλλοι έχουν πει και συνεχίζουν να λένε κατά καιρούς, την Ρωσία δεν την στριμώχνεις, προσπαθείς να την κάνεις να νιώθει ασφάλεια, αναπτύσσεις διαύλους συνεργασίας σε διάφορους τομείς, θέλεις να την φέρεις σιγά - σιγά προς την πλευρά σου. Αυτό δεν έγινε και έτσι ξέσπασε η κρίση στην Ουκρανία με τη γνωστή συνέχεια και τις γνωστές συνέπειες.
Πάνω όμως που η Δύση και το Κίεβο, άρχισαν να χωνεύουν την απόσχιση της Κριμαίας και την ένωσή της με την Ρωσία, ενώ είχαν αρχίσει υπόγειες συζητήσεις για το νέο σύνταγμα της Ουκρανίας και εν όψει μίας διάσκεψης Ρωσίας, Ουκρανίας Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΗΠΑ, δημιουργήθηκε νέα ένταση στις ρωσόφωνες περιοχές της Ανατολικής Ουκρανίας. Στις πιο πλούσιες, ρωσόφιλες περιοχές, όπου το 40% και πάνω είναι Ρώσοι και οι οποίες συνορεύουν με την Ρωσία. Εκεί λοιπόν ξεσηκώθηκαν οι Ρωσσόφιλοι και απαιτούν από ομοσπονδοποίηση της Ουκρανίας, ή και συνομοσπονδοποίηση, έως ένωση με τη Ρωσία.
Το πιθανότερο είναι ότι τους υποκινούν οι Ρώσοι για πίεση, προκειμένου να συζητηθεί η ομοσπονδοποίηση ή συνομοσπονδοποίηση της Ουκρανίας στην επικείμενη τετραμερή διάσκεψη και όχι απλά η χορήγηση περισσότερων περιφερειακών εξουσιών. Προφανώς, αν τους περάσει, θα ισοδυναμεί με ουσιαστικό διαμελισμό της Ουκρανίας, καθώς το Κίεβο θα διοικεί τις δυτικές περιοχές και η Μόσχα τις ανατολικές. Αν πάλι δεν τους περάσει, θα είναι σαν να δίνεται το ελεύθερο χέρι στους "δυτικούς" Ουκρανούς να επιβάλουν την κυριαρχία τους και θα χυθεί αίμα, με άγνωστες προς το παρόν προεκτάσεις.
Αυτά τα ξέρουν όλοι και γι' αυτό τώρα παίζεται το προκαταρκτικό παιχνίδι, εξίσου χοντρό, που θα προετοιμάσει το πλαίσιο. Οι κυβερνητικοί του Κιέβου συγκεντρώνουν δυνάμεις στις ανατολικές περιφέρειες για να διώξουν τους ρωσσόφιλους από τα δημόσια κτίρια που έχουν καταλάβει και να επιβάλουν το νόμο και την τάξη. Δεν ξέρουμε αν τελικά θα το τολμήσουν, αλλά αν δεν το τολμήσουν είναι σα να αποδέχονται ότι εκεί θα κάνει κουμάντο η Μόσχα και κάτι τέτοιο πιθανώς να μην το αντέχει η κυβέρνηση του Κιέβου. Εκτός και αν οι δυτικοί σιωπηρά αποδέχονται τον ουσιαστικό διαμελισμό της Ουκρανίας και τους "συμβουλεύσουν" ανάλογα. Να μη ξεχνάμε ότι στο Κίεβο βρέθηκε τις τελευταίες ημέρες ο επικεφαλής της CIA και αναμένεται ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, ο Μπάϊντεν, που θεωρείται "γεράκι" στην διοίκηση Ομπάμα.
Αν ωστόσο, οι ουκρανικές δυνάμεις επέμβουν και χυθεί αίμα και οι ρώσσοι αφήσουν τους δικούς τους στο έλεος του Κιέβου, τότε η Μόσχα χάνει την επιρροή της στην Ουκρανία, μένει με την Κριμαία και ο Πούτιν χάνει το κύρος του εσωτερικά και εξωτερικά. Δηλαδή εξασθενίζει σημαντικά η θέση του. Μπορούμε να φαντασθούμε τις συνέπειες γι' αυτόν και τη Ρωσία, αλλά στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε ποιες θα είναι αυτές, πως και πότε θα εκδηλωθούν.
Ήδη άρχισαν κάποιες φασαρίες σε ένα αεροδρόμιο και μένει να δούμε αν θα απλωθούν, αν θα υπάρξουν απώλειες και πόσες. Μέχρι να αρχίσουν οι φασαρίες φαινόταν ότι για να μη συμβούν όλα αυτά γίνονταν κάποιες παρασκηνιακές ενέργειες. Ο Πούτιν μίλησε με τον Ομπάμα, η Δύση προχωρούσε πολύ προσεκτικά στις κυρώσεις, παρά τις καταγγελίες της και οι Γερμανοί περίτρομοι, γιατί αυτοί θα πάθουν τη μεγάλη ζημιά αν γενικευθεί η σύγκρουση με όλα τα συνακόλουθα, προσπαθούν να βρουν πολιτική λύση. Δεν είναι τυχαίο ότι ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας πήγε στην Κίνα και μαζί με τον Κινέζο ομόλογό του έκαναν έκκληση να βρεθεί λύση. Μόνο που το σκέφτηκαν αργά στο Βερολίνο, γιατί είναι σαφές ότι όλο το παιχνίδι το κάνει πλέον η Ουάσινγκτον... Πάντως, ούτε η Ρωσία θα βγει αλώβητη, ειδικά οικονομικά, αν η σύγκρουση είναι αιματηρή και πάρει διαστάσεις. Ακόμη και αν εξελιχθεί η σύγκρουση σε εμφύλιο πόλεμο διαρκείας.
Στην Ελλάδα δεν απασχολεί πολύ ο κίνδυνος να εκραγεί η Ουκρανία. Κακώς. Πολύ κακώς. Γιατί πέρυσι ήλθαν 1.300.000 ρώσοι τουρίστες με μεγάλη αγοραστική δύναμη, που αν τα πράγματα σκουρήνουν, ή αν επιβληθούν περισσότερες κυρώσεις, δεν θα έλθουν. Πέρα από τους 300.000 Ουκρανούς, μικρότερης αγοραστικής δύναμης, που επίσης δεν θα έλθουν. Βάλτε τα αγροτικά προϊόντα που εξάγουμε, που θα σταματήσουν, προσθέστε και το αέριο που παίρνουμε και θα δείτε αν θα υπάρξουν επιπτώσεις ή όχι και πάνω στην Ελλάδα.
Του κ.Άγγ. Στάγκου
