«Ευρώπη είναι η Γαλλία και η Γερμανία· οι άλλες χώρες είναι απλώς τα λαχανικά»,
έλεγε ο στρατηγός Σαρλ ντε Γκωλ τα χρόνια της πολιτικής του παντοδυναμίας...
Η γαστρονομική αυτή μεταφορά υπέστη με τα χρόνια αλλοιώσεις. Σήμερα, Ευρώπη είναι αποκλειστικά η Γερμανία, και η Γαλλία κατατάσσεται μαζί με τα υπόλοιπα λαχανικά – ή...κάτι τέτοιο, εν πάση περιπτώσει.
Η έξοδος Ιρλανδίας, Πορτογαλίας, Ιταλίας, Ισπανίας και Ελλάδος στις αγορές σε μια ιδιαιτέρως θετική συγκυρία, με όρους που εκρίθησαν ευνοϊκοί, πολιτικώς «αποδεικνύει», κατά την άποψη ορισμένων, την ορθότητα του μοντέλου που επέλεξε η Γερμανία της κ. Αγκελα Μέρκελ για την έξοδο της Ευρωζώνης από την κρίση. Το ίδιο μοντέλο θα αναγκασθεί να ακολουθήσει, εκούσα άκουσα, και η Γαλλία του κ. Φρανσουά Ολάντ. Το θέμα της ευρωπαϊκής ηγεμονίας έχει κριθεί οριστικά, σε αυτήν τη φάση.
Θα ήταν απρεπές, ωστόσο, να μην αναγνωρίσει κάποιος ότι με τη συμβολική επιστροφή στις αγορές, η Ελλάς επανέρχεται σε μία κάποιας μορφής «κανονικότητα», με παράλληλη διασφάλιση των επενδυτών από τον κίνδυνο μιας νέας αναδιαρθρώσεως του χρέους – ή «κούρεμα». Γι’ αυτόν το λόγο άλλωστε και το ομόλογο διέπεται από το αγγλικό δίκαιο.
Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς εξήρε διά διαγγέλματος τη σημασία της εξελίξεως, αλλά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, αντιμετώπισε την έξοδο στις αγορές ως «υπονόμευση» μιας μελλοντικής αναδιαρθρώσεως του χρέους, που υπόσχεται να επιχειρήσει. Δεν θα μπορούσε να φαντασθεί κανείς μια διαφορετική πολιτική συμπεριφορά. Εξάλλου, η χώρα οδεύει προς ευρωεκλογές, που η αντιπολίτευση και ειδικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ ευελπιστούν ότι θα κρίνουν το μέλλον της κυβερνήσεως συνασπισμού.
Ολα αυτά για την ανάδειξη των νέων μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που λειτουργεί ως καρτέλ δύο μεγάλων πολιτικών σχηματισμών: του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, στα οποία η Ελλάς θα εκπροσωπείται ισχνότατα, λόγω της πολυδιασπάσεως της Ν.Δ. και της εξαερώσεως του ΠΑΣΟΚ.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι απλώς μία «μηχανή εγκρίσεως» διατάξεων που εισάγει η Επιτροπή. Οι βουλευτές ψηφίζουν σύμφωνα με τις οδηγίες που εκπονούν οι γραφειοκράτες των δύο μεγάλων πολιτικών κομμάτων· η παρέμβασή τους εξαντλείται σε τρία λεπτά της ώρας – επί της ουσίας συγκροτούν το «δημοκρατικό» προσωπείο ενός συστήματος που παραμένει στην πραγματικότητα βαθιά γραφειοκρατικό και αυταρχικό. Από την άποψη αυτή, η «ποιότητα» των βουλευτών έχει ελαχίστη σημασία.
Επί σειρά ετών, στο ψηφοδέλτιο των εκλογών μετείχε η ευρωπαϊκή και η ελληνική «ελίτ», σε μια προσπάθεια να προσδοθεί ειδικό βάρος σε ένα Κοινοβούλιο με μείζονα αρμοδιότητα μόνον την έγκριση του προϋπολογισμού, για την κατάρτιση του οποίου διεξάγονταν αψιμαχίες που έπαιρναν δημοσίως τη μορφή μιας τιτανομαχίας. Σήμερα, με τη σταυροδότηση, Κύριος οίδε ποία θα είναι η σύνθεση της ελληνικής αντιπροσωπείας.
Ας μην αγωνιούμε συνεπώς για μια ενδεχόμενη έκπτωση του επιπέδου της ελληνικής παρουσίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Προβλήματα πολυτελείας της μορφής αυτής δεν έχουν θέση στη σημερινή συγκυρία. Το θέμα είναι ότι μία διαδικασία αναδείξεως των μελών ενός ευρωπαϊκού οργάνου άνευ ουσιαστικών αρμοδιοτήτων κλονίζει το πολιτικό μας σύστημα και η ευθύνη είναι σαφώς συνολική.
Του κ.Κ.Ιορδανίδη.
