Ενίσχυση των άκρων αλλά όχι και μεγάλες εκπλήξεις ή ανατροπή του πολιτικού σκηνικού το κυριότερο μήνυμα των χθεσινών αυτοδιοικητικών εκλογών.
Σε επίπεδα δήμων, δε, «μέτρησαν» πρόσωπα και έργο, που είναι και το ζητούμενο για τέτοιου είδους αναμετρήσεις...
Με τη Νέα Δημοκρατία παρούσα στον β΄ γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών σε 12 περιφέρειες της χώρας, την κεντροαριστερά σε 7 και τον ΣΥΡΙΖΑ σε 5, δύσκολα μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι ο χθεσινός α' γύρος έφερε τη μεγάλη ανατροπή στο... πολιτικό σκηνικό.
Αντίστοιχα, όμως, δύσκολα μπορεί να αγνοήσει κανείς και την πρωτιά Δούρου στην Περιφέρεια Αττικής, όπου ψηφίζει σχεδόν το 30% των ψηφοφόρων της χώρας, τη θετική επίδοση Σακελλαρίδη στον Δήμο της Αθήνας ή τα αξιοσημείωτα ποσοστά της άκρας δεξιάς στον ίδιο Δήμο και σε άλλες περιοχές.
Η τακτική της πόλωσης μπορεί να μην απέδωσε ακριβώς τα «συμπεφωνημένα» για τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της χώρας -και κυρίως για τον ΣΥΡΙΖΑ-, όμως καταγράφεται εντονότερα των εκλογών του Ιουνίου 2012 και κυριότερα παγιώνεται η προτίμηση σημαντικής μερίδας του εκλογικού σώματος στα πολιτικά άκρα, και σε αυτά οφείλουμε να συμπεριλάβουμε και το ΚΚΕ, το οποίο επίσης εξήλθε ενισχυμένο της χθεσινής αναμέτρησης.
Ταυτόχρονα, η αποχή διαμορφώθηκε περίπου στο 40%, αντίστοιχη δηλαδή της τελευταίας αυτοδιοικητικής αναμέτρησης το 2010 και κατά τι υψηλότερη των βουλευτικών αναμετρήσεων τόσο του Μαΐου όσο και του Ιουνίου 2012 (35,88% και 37,5%, αντίστοιχα), καταδεικνύοντας κατά τρόπο ίσως οξύμωρο ότι οι τόνοι έπεσαν γενικότερα στην κοινωνία, καθώς λιγότεροι ήσαν εκείνοι που έσπευσαν στην κάλπη με στόχο να καταγράψουν την οργή τους ή την αγανάκτησή τους.
Αν υπάρχει ένα κεντρικό μήνυμα της χθεσινής εκλογικής αναμέτρησης, αυτό πιθανότατα αφορά στα πρόσωπα, κυρίως σε επίπεδο Δήμων, και στην επιβράβευσή τους από το εκλογικό σώμα, με κυριότερα τα παραδείγματα Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη και Καμίνη στην Αθήνα.
Ακόμη, όμως, και στην παράμετρο των «προσώπων» υπάρχουν ιδιομορφίες, όπως αυτές καταγράφονται τόσο στην περίπτωση Μώραλη στον Πειραιά, όπου σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε το λεγόμενο «οπαδικό» στοιχείο, όσο αντιστοίχως, ή μάλλον πολύ περισσότερο, στην κατά πολλούς κραυγαλέα περίπτωση οπαδισμού που αφορά την υποψηφιότητα Μπέου στον Βόλο.
Παρ' όλα αυτά, πρόκειται, ίσως, για την πρώτη αυτοδιοικητική αναμέτρηση μετά από πολλά χρόνια όπου σημαντικότερο αποδείχθηκε το στοιχείο της προσωπικότητας και του προσωπικού έργου των υποψηφίων, παρά εκείνο της κομματικής προτίμησης.
Ας μην ξεχνάμε, όμως, ότι χθες ξετυλίχτηκε το πρώτο μέρος αυτής της αναμέτρησης.
Στον δεύτερο και κυριότερα στις ευρωεκλογές, το μήνυμα θα αφορά σε πολύ σημαντικότερο βαθμό τις κομματικές επιλογές και βεβαίως τον βαθμό που αυτές θα σηματοδοτήσουν τις περαιτέρω πολιτικές εξελίξεις.
Αν το χθεσινό αποτέλεσμα είναι πρόκριμα για την αναμέτρηση της προσεχούς Κυριακής, η μεγάλη μάζα του εκλογικού σώματος εμφανίζεται να επιλέγει τη σταθερότητα έναντι της αβεβαιότητας ή της οργής, παρά τη συρρίκνωση των ποσοστών των δύο συγκυβερνώντων κομμάτων.
Μολονότι η χθεσινή αυτοδιοικητική εκλογική αναμέτρηση είχε σαφώς διαφορετικό χαρακτήρα εκείνου των ευρωεκλογών, με βάση τις επιλογές που έκανε μια μεγάλη μερίδα του εκλογικού σώματος, κυρίως σε επίπεδο προσώπων, καταδεικνύεται ότι εξακολουθεί να πρυτανεύει η νηφαλιότητα, παρά ο θυμός ή η αγανάκτηση.
Τα άκρα μπορεί να ενισχύθηκαν ή και να παγιώθηκε ακόμη περισσότερο η παρουσία τους στην πολιτική αρένα, όμως δεν υπήρξε επικράτησή τους και το γεγονός αυτό είναι σαφώς ενδεικτικό για την κατεύθυνση της επόμενης κάλπης.
Μιας αναμέτρησης, η οποία ας μην ξεχνάμε, θα «μετρηθεί» και στο εξωτερικό ως ισοζύγιο της πολιτικής πορείας της χώρας και κατά προέκταση θα ενσωματωθεί και στον περίφημο «κίνδυνο χώρας» που μας συνοδεύει...
Μια ουδόλως αμελητέα ποσότητα, με όποιο «καντάρι» κι αν τη ζυγίσει κανείς..
Toυ κ.Ν.Γ.Δρόσου.
