- Υλοτόμοι και κυνηγοί οι περισσότεροι από αυτούς, με καταγωγή από τα ορεινά χωριά του Εβρου, θεωρούν το βουνό δεύτερο σπίτι τους, διαβάζουν τα «σημάδια» του και εντοπίζουν επικίνδυνους κακοποιούς, αλλά και ομάδες παράνομων μεταναστών πριν ακόμη τους «δουν» οι θερμικές κάμερες...
Μία πέτρα που κύλησε και απομακρύνθηκε από τη θέση της, ένα «πατημένο» σημείο πάνω σε χόρτα, ένα αποτύπωμα από παπούτσι, μερικά... σπασμένα κλαδιά, αλλά και η εμπειρία στα δύσβατα μονοπάτια του βουνού είναι ίσως για τους ιχνηλάτες αστυνομικούς του Εβρου καλύτερα «στοιχεία» από οποιαδήποτε πληροφορία, αφού τελικά τους οδηγούν κατευθείαν στα ίχνη των δραστών που ψάχνουν. Υλοτόμοι και κυνηγοί οι περισσότεροι από αυτούς, με καταγωγή από τα ορεινά χωριά του Εβρου, θεωρούν το βουνό δεύτερο σπίτι τους, διαβάζουν τα «σημάδια» του και εντοπίζουν επικίνδυνους κακοποιούς, αλλά και ομάδες παράνομων μεταναστών πριν ακόμη τους «δουν» οι θερμικές κάμερες.
«Αν μπεις σε έναν ορεινό όγκο, αφήνεις το μέρος να σε ''πάει''. Μερικές φορές δεν έχεις καν επιλογή, το ίδιο το δάσος σε οδηγεί», εξηγεί ιχνηλάτης αστυνομικός, ένα από τα δέκα μέλη της συγκεκριμένης ομάδας, που εδρεύει στην Αλεξανδρούπολη και ιδρύθηκε το 2006.
Το τελευταίο διάστημα έχουν λάβει μέρος στη γιγαντιαία επιχείρηση για τη σύλληψη του Κόλα και της «παρέας» του, των Αλβανών δραπετών από τις φυλακές Τρικάλων, καθώς και σε έρευνες για τον εντοπισμό και τη σύλληψη επικίνδυνων δολοφόνων, ενώ ο εντοπισμός μεταναστών που περνούν από τον ποταμό Εβρο είναι γι' αυτούς μάλλον υπόθεση ρουτίνας. Αρχικά, η συγκεκριμένη ομάδα, που αποτελείται στην πλειονότητά της από συνοριοφύλακες, δημιουργήθηκε με σκοπό να περιπολεί αποκλειστικά στην περιοχή του ποταμού Εβρου, ωστόσο γρήγορα οι επιτυχίες της ξεπέρασαν τα στενά όρια του συγκεκριμένου νομού.
Στο «γιατάκι» των δραπετών
«Πέρυσι το καλοκαίρι πήραμε μέρος στην επιχείρηση για τον εντοπισμό των Αλβανών δραπετών από τις φυλακές Τρικάλων. Φτάσαμε στην ορεινή Ναυπακτία εξοπλισμένοι με θερμικές κάμερες, αλλά εξηγήσαμε ότι είχαμε εμπειρία και στην ιχνηλασία. Ζητήσαμε απλώς να μας αφήσουν να προσπαθήσουμε. Το δύσκολο ήταν ότι έπρεπε να προπορευόμαστε, αλλά πάντα
υποστηριζόμασταν από τα ΕΚΑΜ», εξηγεί αστυνομικός ιχνηλάτης, που συμμετείχε στην έρευνα περίπου ενάμιση μήνα. Οπως επισημαίνει ο ίδιος, πολλές φορές κατόρθωσαν να εντοπίσουν τα ίχνη των δραπετών και να τα ακολουθήσουν, ενώ βρήκαν την κρυψώνα τους με τα αλεξίσφαιρα γιλέκα κι ένα «γιατάκι», που είχαν φτιάξει μέσα σε χαντάκι.«Ηταν ένα από τα καταφύγιά τους. Εκεί πρέπει να έμειναν μέρες. Είχαν φτιάξει στέγαστρο με κουρτίνες και νάιλον, που έκλεψαν από σπίτια, και το σκέπασαν με κλαδιά από φτέρες και χόρτα για να μη φαίνεται», επισημαίνει ιχνηλάτης αστυνομικός.
Επιχείρηση αναγνώρισης
Συνάδελφός του εξηγεί πως, για να κάνουν σωστά τη δουλειά τους, έπρεπε και εκείνοι να «γνωρίσουν» τα συγκεκριμένα βουνά. «Κάναμε αναγνώριση στην περιοχή διανύοντας τεράστιες αποστάσεις. Αλλες φορές εντοπίζαμε τα ίχνη των δραπετών και τους ακολουθούσαμε, και άλλες από κάποια σημάδια που βρίσκαμε κατορθώναμε να αποκλείσουμε από τις έρευνες ολόκληρες περιοχές και να χαράξουμε νέες διαδρομές, κάτι που είναι εξίσου σημαντικό», τονίζει ο ίδιος.
Μάλιστα, όπως διευκρινίζει, οι συγκεκριμένοι Αλβανοί δραπέτες όχι μόνο γνώριζαν την περιοχή, αλλά ήξεραν να κινούνται στο βουνό κι έτσι ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να τους εντοπίσουν. «Περπατούσαν τη νύχτα με το φεγγάρι ή μπορεί να χρησιμοποιούσαν το φως από τα κινητά τους, άναβαν φωτιές για να μαγειρέψουν χωρίς να γίνονται αντιληπτοί, έφτιαχναν πρόχειρα καταλύματα με κλαδιά και χόρτα όπου σταματούσαν, ενώ φρόντιζαν πάντα να έχουν καλή ορατότητα στη γύρω περιοχή και είχαν πολύ καλή αίσθηση του προσανατολισμού. Καταλαβαίναμε ότι κρατούσαν σταθερή πορεία, έβρισκαν μέρη με νερό, άρπαζαν τρόφιμα από εξοχικά σπίτια και θα μπορούσαν να μείνουν στο βουνό όσο ήθελαν», λέει μέλος της ομάδας των ιχνηλατών.
Στα ίχνη επικίνδυνων δολοφόνων
Πριν από μερικές ημέρες, οι ιχνηλάτες αστυνομικοί βοήθησαν σημαντικά στον εντοπισμό και τη σύλληψη ενός Γεωργιανού, που κατηγορείται για τη ληστεία και τη δολοφονία ιδιοκτήτη ζαχαροπλαστείων στη Νέα Χιλή Αλεξανδρούπολης. «Στο σημείο που εγκατέλειψαν τη μηχανή τους, εντοπίσαμε πατημασιές. Τις ακολουθήσαμε, κάπου τις χάναμε, αργότερα τις εντοπίζαμε και πάλι, και τελικά βρήκαμε τον έναν από τους δύο δράστες κρυμμένο σε θάμνους έξω από τη Νέα Χιλή», αναφέρει ιχνηλάτης αστυνομικός. Μάλιστα, ο ίδιος συμμετείχε και σε έρευνα για τον εντοπισμό ενός Αλβανού, που αναζητούνταν για τη δολοφονία κτηνοτρόφου, πριν από περίπου τέσσερα χρόνια, στο Σουφλί. «Ο αλλοδαπός εργαζόταν ως βοσκός και είχε κατηγορηθεί ότι σκότωσε το αφεντικό του. Οταν φτάσαμε στην περιοχή, ο Αλβανός είχε ήδη φύγει προς το βουνό. Περπατούσε όλη νύχτα κι έψαχνε κάποιο σημείο στα σύνορα για να βγει από την Ελλάδα. Ημασταν τυχεροί, γιατί εντοπίσαμε τα ίχνη του σε ένα χωματόδρομο. Από εκεί και μετά δεν τον χάσαμε καθόλου, μέχρι που τελικά τον φτάσαμε και τον συλλάβαμε», τονίζει ο ίδιος αστυνομικός. Οπως εξηγεί, η ιχνηλασία δεν είναι εύκολη, αλλά όταν υπάρχει εμπειρία μπορεί να προσφέρει σημαντική βοήθεια. «Από τα ίχνη που εντοπίζουμε και ανάλογα με το έδαφος στο οποίο κινείται κάποιος, μπορούμε να καταλάβουμε το βάρος του, εάν είναι μεγαλόσωμος, σε ποια σημεία τρέχει και πού σταμάτησε για να ξεκουραστεί. Μπορούμε πολλές φορές να καταλάβουμε και από πόσα άτομα αποτελείται μια ομάδα, ώστε να είμαστε προετοιμασμένοι, όταν τους εντοπίσουμε», προσθέτει.
Στο βουνό με τους Γεωργιανούς διαρρήκτες
Την τελευταία διετία οι ιχνηλάτες αστυνομικοί κατόρθωσαν να εντοπίσουν και να εξαρθρώσουν και δύο σπείρες Γεωργιανών διαρρηκτών, οι οποίοι «χτυπούσαν» σπίτια σε πολλά χωριά του Εβρου και στη συνέχεια κρύβονταν στο βουνό. «Εκαναν διαρρήξεις σε διάφορα χωριά και μετά περπατούσαν 10 - 12 χιλιόμετρα για να φτάσουν στις κρυψώνες τους στο βουνό. Τους παρακολουθούσαμε πότε με θερμικές κάμερες και πότε ακολουθούσαμε τα ίχνη που άφηναν. Βρήκαμε τις περιοχές που κινούνταν, τα σημεία όπου είχαν κρύψει τα κλοπιμαία και τελικά φτάσαμε και στους ίδιους», αναφέρει αστυνομικός της συγκεκριμένης ομάδας. Μάλιστα, όπως εξηγεί, «όταν προσπαθείς να εντοπίσεις επικίνδυνους κακοποιούς, το καλύτερο είναι να μπορέσεις να βγεις μπροστά τους και να τους περιμένεις».
Εντοπίζοντας αλλοδαπούς στον Εβρο
Η ομάδα των ιχνηλατών δημιουργήθηκε κυρίως για να εντοπίζει ομάδες μεταναστών που περνούν από την Ελλάδα στην Τουρκία μέσω του ποταμού Εβρου.
«Στις περιπολίες που κάνουμε εντοπίζουμε σημεία στο ποτάμι, στα οποία βλέπουμε ότι βγήκε κάποια ομάδα αλλοδαπών. Υπάρχουν πατημασιές, πέτρες που έχουν αλλάξει θέση, πατημένα χόρτα. Μπορούμε συνήθως να καταλάβουμε ποια πορεία ακολουθούν και από περίπου πόσα άτομα αποτελείται το ''γκρουπ'' τους. Τους εντοπίζουμε σε χωράφια, σε εγκαταλειμμένα κτίσματα, σε ρεματιές, οπουδήποτε. Η ιχνηλασία στην περιοχή του Εβρου βοηθάει σημαντικά, γιατί υπάρχουν ''τυφλά'' σημεία, λόγω της μορφολογίας του εδάφους, όπου οι θερμικές κάμερες δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν», επισημαίνει ιχνηλάτης αστυνομικός.
Οπως λέει, όταν υπάρχει κάποια μεγάλη επιχείρηση σε εξέλιξη, τότε και οι ίδιοι αναγκάζονται πολλές φορές να κοιμηθούν στο ύπαιθρο, μέχρι τελικά να εντοπίσουν τα άτομα που ψάχνουν. Μάλιστα, ο ίδιος αναφέρει πως κατά καιρούς οι διακινητές, επειδή γνωρίζουν πως υπάρχει ομάδα που μπορεί να τους εντοπίσει από τα ίχνη που αφήνουν, μόλις βγαίνουν στην ελληνική όχθη βάζουν... σακούλες στα παπούτσια τους ή σβήνουν τις πατημασιές τους καθώς προχωρούν, ώστε να μην εντοπίζεται εύκολα το δρομολόγιο που ακολουθούν.
Ρεπορτάζ της κ.Κ.Αγοραστού
Πηγή Αγγελιοφόρος.
